Μια που βρισκόμαστε στην εκπνοή του 2015 και σε λίγες μέρες μπαίνουμε στο 2016, ας θυμηθούμε μια ρήση του Αντώνη Σαμαράκη. Ο κορυφαίος έλληνας συγγραφέας, ο οποίος είχε διατελέσει και πρεσβευτής καλής θέλησης της UNICEF, είχε ερωτηθεί το 1999 να κάνει ένα σχόλιο για τον αιώνα που έφευγε και είχε απαντήσει ως εξής: «Ότι καλό συνέβη στην Ανθρωπότητα προέκυψε από ανθρώπους που έκαναν φασαρία».
Μιλούσε βεβαίως ο Σαμαράκης για τον 20ο αιώνα, στη διάρκεια του οποίου έλαβαν χώρα μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις, αλλά και πολλές εθνικοαπελευθερωτικές. Σίγουρα είχε στο μυαλό του και μεγάλες κοινωνικές και δημοκρατικές εξεγέρσεις, όπως ο Μάης του ’68 στη Γαλλία και η Άνοιξη της Πράγας την ίδια χρονιά, υποθέτω και το καθοριστικής σημασίας κίνημα στις ΗΠΑ κατά του «βρώμικου πολέμου» στο Βιετνάμ.
Καρπός όλων των παραπάνω μεγάλων αγώνων, ήταν και παραμένει το λεγόμενο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, οι κατακτήσεις των εργαζομένων, που άφησε πίσω του ο 20ος αιώνας, ο οποίος σχεδόν άρχισε με έναν παγκόσμιο πόλεμο (1914) και με μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση, την Οκτωβριανή (1917), αλλά έκλεισε με μια ύπουλη – από πολλές απόψεις – αντεπανάσταση, που ακόμα διαρκεί και ονομάζεται νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.
Ευτυχώς, την περίοδο 2000-2010, αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε ένα παγκόσμιο κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που πήρε τη μορφή του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, με αφετηρία το Πόρτο Αλέγκρε, καθώς και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, με αφετηρία τη Γένοβα. Το κίνημα αυτό μπορεί σήμερα να βρίσκεται σε ύφεση, αλλά έχει αφήσει έντονα τα ίχνη του, πριν από όλα στη Λατινική Αμερική. Και ένα από τα επίκαιρα συνθήματά του είναι το «TINA IS DEAD», που σημαίνει «η ΤΙΝΑ Πέθανε».
Έχω γράψει και βιβλίο με αυτόν τον τίτλο, το οποίο εξακολουθεί να κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ταξιδευτής. Και το μήνυμα του βιβλίου είναι ότι το θατσερικό «δεν υπάρχει εναλλακτική (there is no alternative- TINA), δεν είναι δυνατόν να ισχύσει σε έναν κόσμο γεμάτο κραυγαλέες ανισότητες και εκρηκτικές αντιθέσεις. Υπάρχει εναλλακτική και αυτό διεκδικήσαμε και συνεχίζουμε να διεκδικούμε ως ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Το ελπιδοφόρο είναι ότι τώρα πλέον δεν είμαστε μόνοι στην Ευρώπη ως κυβέρνηση της αριστεράς. Συντελούνται σημαντικές αλλαγές, ιδιαίτερα στον Νότο της ηπείρου μας, μετά την Ελλάδα, στην Πορτογαλία και Ισπανία. Το ζητούμενο όμως, δεν είναι να επαναπαυτούμε στις δάφνες που έχουμε δρέψει εκλογικά, αλλά να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση και κινητοποίηση. Διότι οι δυνάμεις του συστήματος των πολιτικών λιτότητας για τους εργαζόμενους, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης λαών και κοινωνιών, του μιλιταρισμού και ρατσισμού, είναι πάρα πολύ ισχυρές, όχι μόνο στο κρατικό και οικονομικό αλλά και στο κοινωνικό επίπεδο. Οι εμπειρίες της πρώτης κυβέρνησης της αριστεράς στην Ελλάδα το αποδεικνύουν περίτρανα.
Άρα, λοιπόν, μπαίνοντας στο κρίσιμο 2016, να μη ξεχάσουμε τον Σαμαράκη και άλλους πνευματικούς ανθρώπους αυτής της χώρας, που σε διάφορες περιόδους εξέφρασαν το πνεύμα της αμφισβήτησης και της διεκδίκησης. Να συνεχίσουμε, τουλάχιστον να κάνουμε φασαρία, έστω και αν χρειαστεί να είμαστε επικριτικοί στην ίδια την κυβέρνηση, που εμείς εκλέξαμε και υποστηρίζουμε. Αυτό είναι το δικό μου μήνυμα για το 2016 και με αυτό θέλω να κλείσω την αρθρογραφία μου στη διάρκεια της πλούσιας σε γεγονότα και εξελίξεις χρονιάς που φεύγει. Που ήταν χρονιά λαϊκών νικών, αλλά για μερικούς – ίσως και για πολλούς – χρονιά και διαψεύσεων και απογοητεύσεων. Ο αγώνας συνεχίζεται, η ελπίδα παραμένει ζωντανή, η ΤΙΝΑ πεθαίνει.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κ.Ε. συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
