Χρ.Βερναρδάκης: Ιστορικά αντιφατική η στάση του ΚΚΕ

Η ομιλία του υπουργού Επικρατείας, Χριστόφορου Βερναρδάκη, στην Ολομέλεια για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών

Σημεία της Ομιλίας

Θέλω να δηλώσω την ανάγκη απευθυνόμενος στα πολιτικά κόμματα που είναι οι φορείς της Δημοκρατίας, να τοποθετηθούν απέναντι στις προκλήσεις που δέχεται η ίδια η Δημοκρατία.

Η συμφωνία έχει επενεργήσει ως καταλύτης στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Έχει ανασύρει παλιές ιδέες, παλιά ιστορικά τραύματα, θαμμένες ιστορίες, μεγάλες αντιφάσεις της ίδιας της εθνικής ολοκλήρωσης του ελληνικού κράτους.

Ένα τραύμα που έχει ξανανοίξει είναι η κερδοσκοπία της ακροδεξιάς και των εθνικιστικών ιδεολογημάτων.

Από την άποψη αυτή έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία η χθεσινή τοποθέτηση του κ. Δένδια. Έδειξε, κυρίως, μετά την κυριακάτικη απόπειρα εκτροπής, ότι υπάρχει  ισχυρός δημοκρατικός σφυγμός στο ιστορικό κόμμα της κεντροδεξιάς που επιβάλλεται να μην γίνει εργαλείο κοινωνικής νομιμοποίησης στην μισαλλοδοξία της πολιτικής σκηνής

Το παλιό πολιτικό σύστημα είναι παλιό πρώτα απ’ όλα γιατί είναι ανακόλουθο. Μπορεί να αλλάξει γνώμη ή να κρύψει γνώμη, ανάλογα με το συμφέρον του. Αυτή είναι η πρώτη κριτική που του ασκούμε.

Η σημερινή θέση που εκφράζεται, εγείρει πολλές αμφιβολίες για το κατά πόσον είναι στη γραμμή του εθνικού συμφέροντος ή αν απλώς κερδοσκοπεί με βάση το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα στη λογική άλλων στοχεύσεων, όπως π.χ. την ανατροπή της κυβέρνησης.

Είναι παλιό το πολιτικό σύστημα, γιατί είναι αναποτελεσματικό. Είχε μπροστά του ένα μεγάλο πρόβλημα και επί 30 χρόνια δεν το έλυσε. Είναι τόσο απλό.

Σαν φάντασμα πλανάται το ερώτημα, τι σκέφτονταν άραγε όταν διαπραγματεύονταν την εθνική  θέση για τα ζητήματα που εγείρουν σήμερα ως προφάσεις, δηλαδή για την εθνότητα και τη γλώσσα; Με ποιον τρόπο σκέφτονταν να το διαχειριστούν; Τί είχαν στο μυαλό τους; Ποια διπλωματική προετοιμασία είχαν κάνει; Όταν μιλούσαν για συμβιβασμό, αυτοί τι ακριβώς εννοούσαν; Μήπως δεν είχαν καμία ιδέα και προετοιμασία και σήμερα απλώς αναμασούν απόψεις που μετατοπιζόμενες σε ένα σπιράλ εθνικισμού, κατά κάποιον τρόπο, φτάνουν μέχρι το επιχείρημα,το έσχατο επιχείρημα που είναι ο πυρήνας του εθνικισμού, ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική»;

Θα ήθελα να θέσω υπόψιν των αγορητών του ΚΚΕ μια σειρά από αντιφάσεις που γίνονται ακόμα μεγαλύτερες. Πράγματι το ΚΚΕ δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τον εθνικισμό και την συμπόρευση μαζί του.

Το 1992 ήταν το μόνο κόμμα που είχε αντιδράσει στη λογική των συλαλλητηρίων, είναι γεγονός. Και τότε κυοφορείτο μια λύση γύρω από το ονοματολογικό και γύρω από αυτό είχε υπάρξει η γνωστή κερδοσκοπία των γνωστών εθνικιστικών κύκλων. Το ερώτημα είναι:

Το ΚΚΕ είχε τότε λάθος που στρεφόταν κατά του εθνικισμού;

Τότε δεν υπήρχαν ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, αλλά αναδύθηκαν αίφνης σαν την Αθηνά από το κεφάλι του Δία και αυτό έγινε μετά από 27 χρόνια;

Σ’ αυτά τα 27 χρόνια δεν υπήρχαν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί;

Ως βασική αιτολογία της σημερινής θέσης προβάλλεται η δηλωμένη επιθυμία για την ένταξη του κράτους στο ΝΑΤΟ. Κάτι που παραβλέπεται ωστόσο και θα ήθελα μια διευκρίνηση είναι ότι η ένταξη της Β.Μακεδονίας στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ είναι επιλογή της γειτονικής χώρας με βάση τις κοινοβουλευτικές και κοινωνικές επιλογές που κάνουν. Επομένως προκύπτουν μια σειρά ερωτημάτων που θα ήθελα κάποια στιγμή να απαντηθούν με μια σοβαρότητα από το ΚΚΕ:

  1. Αμφισβητείται η γενική βούληση του γειτονικού κράτους προς αυτή την κατεύθυνση;
  2. Τι γνώμη έχει το Εργατικό Κίνημα της Β.Μακεδονίας, ή κόμματα του αριστερού τόξου ή κοινωνικές δυνάμεις, απέναντι στις οποίες θα μπορούσαμε εμείς να εκφράσουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη;
  3. Ακόμα και αν είναι αλήθεια ότι η συμφωνία αυτή εκπορεύεται και εξυπηρετεί τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς  της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ο καταλληλότερος τρόπος για να το εκφράσουμε είναι εμείς που είμαστε μια άλλη χώρα να τους αφήσουμε εργαλείο στα χέρια τους;
  4. Μέχρι σήμερα και στο χώρο της Μαρξιστικής και ειδικότερα της Λενινιστικής θεωρίας για τον ιμπεριαλισμό, αυτός (σ.σ. ο ιμπεριαλισμός) δεν είναι εξωτερική πολιτική, δεν είναι διακρατικές σχέσεις, δεν είναι στρατιωτικές επεμβάσεις, περιγράφεται ως έννοια εξέλιξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού και της ηγεμονίας του χρηματιστικού κεφαλαίου. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην αστική ιστοριογραφία που αναφέρει ακόμη και την Αρχαία Ρώμη ως ιμπεριαλιστικό κράτος. Οι επεμβάσεις και οι διακρατικές σχέσεις στον ιμπεριαλισμό προκύπτουν ως αποτέλεσμα και όχι ως αιτία της ιμπεριαλιστικής (καπιταλιστικής) ανάπτυξης σε μια δεδομένη ιστορική φάση. Αν αυτά έχουν δόση αλήθειας, και την ασπάζεται το ΚΚΕ, τότε γεννάται το ερώτημα, γιατί αντί να βλέπει τη συμφωνία ως ένα βήμα του ελληνικού μονοπωλιακού καπιταλισμού και του χρηματιστικού κεφαλαίου που θέλει να ποδηγετήσει τον μικρό λαό και τα ταυτοτικά του χαρακτηριστικά, βλέπει αντίθετα τον ιμπεριαλισμό του μικρού κρατιδίου, το οποίο μάλιστα το εμφανίζει και με αλυτρωτικές σκέψεις έναντι της Ελλάδας. Παρατηρούμε ότι το σχήμα αυτό κινδυνεύει να μας οδηγήσει σε μια υπόκλιση στον εθνικισμό;
  5. Αντιλαμβανόμαστε ότι υποκαθιστάται η πάλη των τάξεων από την πάλη των κρατών;
  6. Σε μια ιμπεριαλιστική αλυσίδα, υπάρχουν διαβαθμίσεις, οικονομικοί συσχετισμοί, διαφορετικές σχέσεις ανάπτυξης. Αν αυτές οι παραδοχές είναι πραγματικές με βάση την έννοια της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, τότε η άποψη ότι η συμφωνία αποτελεί επιδίωξη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. πρέπει να συνοδευτεί και από μια ανάλυση σχετικά με το ρόλο και τις στρατηγικές επιδιώξεις και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως της Ρωσίας, της Τουρκίας ή και της Βουλγαρίας, στην περιοχή. Ειδικότερα δε για την Ρωσία θα έπρεπε να διευκρινιστεί γιατί ενώ αντιτίθεται στη Συμφωνία ως σχέδιο του ΝΑΤΟ, η ίδια έχει σπεύσει να αναγνωρίσει το κράτος ως Μακεδονία σκέτο
  7. Το ΚΚΕ από το μεσοπόλεμο είχε ξεκάθαρη γραμμή, όπως προκύπτει από τα κείμενά του, πως μακεδονική εθνότητα υπάρχει, που μιλά μακεδονίτικα, έχει αλφάβητο και μάλιστα ο λαός αυτός καταπιέζεται και υποφέρει από τους βούλγαρους και τους έλληνες εθνικιστές. Για τη θέση του αυτή το ΚΚΕ διώχτηκε από το αστικό κράτος και πλήρωσε βαρύ τίμημα.

Σήμερα εμφανίζεται να έχει μια επιλεκτική συγγένεια με τις θέσεις της ΝΔ ότι Μακεδονική εθνότητα δεν υπήρξε ποτέ στη βαλκανική, ούτε βέβαια και μακεδονική γλώσσα.

Προβάλλει ένα σημαντικό ερώτημα που χρήζει απάντησης:

Έχει μετακινηθεί το ΚΚΕ από τις θέσεις του;

Έχει διαγράψει την ιστορία από τις παλιές πολιτικές του θέσεις;

Αν το έχει κάνει και πρέπει να διευκρινιστεί αυτό η σημερινή στάση της ηγεσίας του συνιστά τεράστια ιδεολογική και πολιτική αδικία, αν μη τι άλλο. Δεδομένου ότι οι ανύπαρκτοι σλαβομακεδόνες πολέμησαν στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, έδωσαν το αίμα τους στη σοσιαλιστική υπόθεση, οι επιζώντες υπέφεραν περισσότερο απο τους έλληνες συντρόφους τους, θεωρούνταν ξένοι στην πατρίδα τους και επιπλέον δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα