Φλαμπουράρης: Δεδομένη η ομαλή έξοδος από τα μνημόνια

«Η ομαλή έξοδος από τα μνημόνια είναι δεδομένη για την κυβέρνηση μας, όχι γιατί έτσι θέλουμε, αλλά γιατί τα δημοσιονομικά μεγέθη μέχρι σήμερα είναι τέτοια που την προεξοφλούν. Οι θυσίες του ελληνικού λαού με τη συνεχή επιμονή αλλά και την επίπονη προσπάθεια της κυβέρνησης έχουν πιάσει τόπο», υποστήριξε ο Αλέκος Φλαμπουράρης σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Ερωτηθείς για τις πιέσεις για επιβολή της μείωσης του αφορολόγητου ένα χρόνο νωρίτερα τόνισε ότι «οποιοσδήποτε καλόπιστος και αντικειμενικός παρατηρητής μπορεί να διαπιστώσει ότι το θέμα αυτό δεν έχει προκύψει από το ΔΝΤ και τον ΟΟΣΑ, αλλά το αναδεικνύει συνεχώς η αντιπολίτευση, η οποία έχει μετατρέψει ένα θεωρητικό ενδεχόμενο σε βεβαιότητα. Η πραγματικότητα είναι, ότι η συζήτηση για τα δημοσιονομικά του 2019 δεν έχει καν αρχίσει και η αντιπολίτευση βιάζεται βάζοντας σε πρώτη προτεραιότητα τα μικροπολιτικά της συμφέροντα απέναντι στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων φτωχών ανθρώπων. Η εκτίμησή μας είναι ότι η εικόνα της ελληνικής οικονομίας δεν δίνει έδαφος στους δανειστές για τέτοιες αξιώσεις, εξάλλου το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι».

Σε ότι αφορά τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ σημείωσε: Η συνεργασία μας όλα αυτά τα χρόνια στηρίζεται στην εντιμότητα, την εμπιστοσύνη, στην διαφάνεια και κυρίως στον σεβασμό των διαφορετικών ιδεολογικών προελεύσεων. Η συνεργασία μας συμβάλλει στην έξοδο από τα μνημόνια, στην προσπάθεια για την καταπολέμηση της διαφθοράς και στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον για όλους αυτούς που υπέφεραν τα χρόνια της κρίσης. Όσο αυτά τηρούνται, κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Αυτό, βεβαίως, δεν εμποδίζει επιμέρους διαφοροποιήσεις, ακόμη και σε θέματα σοβαρά, ως προς τα οποία, θεμιτά ο καθένας μπορεί να διατυπώνει τις θέσεις του.

Τοποθετούμενος για το σκάνδαλο Novartis δήλωσε ότι «η αξιωματική αντιπολίτευση προσπάθησε να το χαρακτηρίσει σκευωρία, αλλά δεν τα κατάφερε. Όλος ο Ελληνικός Λαός επιθυμεί να ριχτεί φως, για να μάθει επιτέλους τι, πώς και με ποιους πρωταγωνιστές πραγματοποιήθηκε. Η μόνη, αλλά καθοριστική παρέμβασή μας στη δικαιοσύνη είναι η μη παρέμβασή μας. Αυτό έδωσε το αναγκαίο οξυγόνο, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει χωρίς τον φόβο της όποιας παρέμβασης και να δράσει όπως θεωρεί κάθε φορά σωστό. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που κάποτε ασκεί εμμέσως, δια των αποφάσεών της, δραστικότατη αντιπολίτευση στις πολιτικές μας αποφάσεις. Αυτά είναι πλέον αποδείξιμα από τα ίδια τα γεγονότα. Από την άλλη, δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς, ότι η γενικότερη κρίση των θεσμών της μεταπολίτευσης δεν θα μπορούσε να την αφήσει ανεπηρέαστη, κάποιες παθογένειες υπάρχουν, ουδείς ισχυρότερος του περιβάλλοντός του άλλωστε. Πρέπει και η Δικαιοσύνη να δώσει τη μάχη του αύριο στα του οίκου της».