Σεβαστάκης: Μπαίνουμε σε μια νέα εποχή πολιτικής αυτοβουλίας

«Θα μπούμε σε μια εποχή πολιτικής αυτοβουλίας. Θα μπορείς να αποφασίσεις, να χαράξεις στρατηγικές με μεγαλύτερες ελευθερίες. Και αυτό, εκτός από ευκολία και αγαθό, είναι και μια τεράστια ευθύνη. Γιατί μέχρι τώρα κάνουμε διαχείριση ζημίας, διαχείριση ελαττωμάτων, διαχείριση κληροδοτημένων προβλημάτων», σημείωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Σεβαστάκης, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2018.

Η τοποθέτηση του Δημήτρη Σεβαστάκη:

Με έναν πολύ βίαιο τρόπο μεταβλήθηκε ο μέσος παραγωγικός πολίτης από αποταμιευτής σε οφειλέτη. Αυτή η μεγάλη μετατόπιση, αυτή η στρέβλωση συνέβη σε έναν παραγωγικό ερειπιώνα και επελέγη ως υποκατάστατο ο δανεισμός, η πιστωτική επέκταση. Διαμορφώθηκε μια «χρηματιστηριοποιημένη» οικονομία, η οποία δεν είχε καμία παραγωγική αναφορά, καμία παραγωγική ρίζα. Αυτό που συνέβη εδώ και πολλές δεκαετίες, αυτή η στρέβλωση, αυτή η αποδόμηση του παραγωγικού ιστού της χώρας, δίνει ελαττώματα τα οποία δεσμεύουν και τη σημερινή πραγματικότητα και επίσης υποθηκεύουν με έναν τρόπο και το αύριο, την αναφορά μας στο μέλλον.

Υπό αυτούς τους όρους και υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες εκτυλίσσεται η συζήτηση, η οποία δυστυχώς αντί να έχει τα δημιουργικά χαρακτηριστικά λύσεων και αντιλύσεων, καταφεύγει στην πολεμική αντιπολίτευση, εξαιρετικά πληκτική και εξαιρετικά προβλέψιμη.

Με πρόφαση ένα θέμα που έχει αρκετή δημοφιλία, το καθεστώς του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, θέλω να εκφράσω ορισμένες σκέψεις που σχετίζονται με το πώς η φορολογία μπορεί να βρει αγαθή και ομαλή σχέση της με την παραγωγή, πώς δηλαδή μια εξαιρετικά πολυμερής οικονομία όπως είναι η ελληνική οικονομία, με διαφορετικές παραγωγικές ταυτότητες, με διαφορετικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά, με διαφορετικές παραδόσεις και πολιτιστικές ώσεις, θα μπορέσει να αναχθεί σε μια φορολογική πλατφόρμα δίκαιη, ισόνομη και δικαιωμένη στα μάτια του λαού.

Αυτό το ερώτημα δεν έχει λυθεί. Η σχέση παραγωγής και φορολογίας δεν έχει αποκατασταθεί. Είναι ένα στοίχημα πολύ πιο σύνθετο από τις πομφόλυγες ή από τις ρητορικές που ακούω  από τον χώρο της Αντιπολίτευσης. Αυτό το ερώτημα πώς εξειδικεύεται; Δηλαδή, πώς μπορώ να πάρω από τα πολλαπλά ιδιότυπα χαρακτηριστικά της παραγωγής από τα νησιά, από τα ορεινά μέρη, από την ηπειρωτική χώρα, από τα μεγάλα αστικά κέντρα και να κάνω εκείνες τις εξειδικεύσεις που θα ταιριάζουν στο οικονομικό και παραγωγικό προφίλ κάθε περιοχής και να δώσω φορολογική δικαιοσύνη, αλλά όχι φορολογική εξομοίωση, όχι φορολογική ισοπέδωση; Αυτό είναι ένα ερώτημα πολύ πέρα από τη συζήτηση του Προϋπολογισμού, όμως μπορεί να γίνει και με πρόφαση τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό.

Ένα άλλο στοιχείο από την εξειδίκευση, που θα ήθελα να υπογραμμίσω, είναι πως είναι σίγουρο ότι κερδίζουμε μια πολιτική ποιότητα το καλοκαίρι του 2018. Δεν θα είναι το καλοκαίρι του 2018, τουλάχιστον σύμφωνα με τις ορατές και ευδιάκριτες προβλέψεις, σαν το καλοκαίρι του 2014, το καλοκαίρι του 2015 ή το καλοκαίρι του 2010. Δεν θα είναι. Θα είναι κάτι άλλο.

Θα μπούμε σε μια εποχή πολιτικής αυτοβουλίας. Θα μπορείς να αποφασίσεις, να χαράξεις στρατηγικές με μεγαλύτερες ελευθερίες. Και αυτό, εκτός από ευκολία και αγαθό, είναι και μια τεράστια ευθύνη. Και πρέπει να συναποφασίσουμε να την αναλάβουμε αυτή την ευθύνη, όχι να κάνουμε αναπαραγωγή των ελαττωμάτων που θα τα βρούμε πάλι μπροστά μας, όχι μια σπάταλη αναπαραγωγή μια πολιτικής παροχών ή μιας πολιτικής εύκολης επούλωσης πληγών, που ενδεχομένως διευκολύνουν σε πρώτο βαθμό ένα πολιτικό κοινό, αλλά στο τέλος αναπαράγουν την παραγωγική μας υστέρηση. Πρέπει να δούμε πώς αυτή η ελευθερία θα γίνει ένα εργαλείο για να εξορθολογιστεί και η δημόσια διοίκηση και τα δημόσια οικονομικά και επίσης, επιτέλους, να στραφούμε στο μέλλον.

Γιατί μέχρι τώρα κάνουμε διαχείριση ζημίας, διαχείριση ελαττωμάτων, διαχείριση κληροδοτημένων προβλημάτων. Αυτές οι σκέψεις νομίζω ότι είναι λογικό πως έχουν καλυφθεί  από εξαιρετικούς συναδέλφους. Έχουν καλυφθεί πάρα πολλές περιοχές της προβληματοθεσίας του σχεδίου Προϋπολογισμού. Πολύ καλοί συνάδελφοι κάλυψαν διάφορες περιοχές.

Νομίζω ότι μπορούμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα και μεγαλύτερη ασφάλεια και ίσως με πιο ασφαλή εργαλεία πρόβλεψης να οργανώσουμε το μέλλον μας. Πάντως μπορεί να είναι ένα Προϋπολογισμός δύσκολος, αλλά ίσως να είναι και το πρώτο σχέδιο προϋπολογισμού που επιτρέπει την αναφορά στο μέλλον.