Σία Αναγνωστοπούλου: Η Αριστερά ήταν πάντα κατά των εθνικισμών και τώρα το αποδεικνύει (βίντεο)

Η Σία Αναγνωστοπούλου ανέφερε:

Έχουμε σήμερα την ευκαιρία να συζητήσουμε το περιεχόμενο και την ουσία μιας ιστορικής συμφωνίας που επιλύει ένα εθνικό ζήτημα που διήρκησε 30 ολόκληρα χρόνια.

Όταν συζητάμε μια τέτοια συμφωνία, τρία πράγματα πρέπει να αποσαφηνίσουμε στον ελληνικό λαό:

1. Το οδοιπορικό, χρονικό και ουσιαστικό της συμφωνίας. Πως έγινε, πως φτάσαμε μέχρι εδώ
2. Τα δίκαια και τα συμφέροντα αυτής της χώρας
3. Ο χρόνος μέσα στον οποίο φτιάχτηκε, το παρόν δηλαδή, και οι προοπτικές της συμφωνίας, δηλαδή, το μέλλον.

Πως ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία είναι πάρα πολύ γνωστό. Το Μακεδονικό πως ξεκίνησε και πως περιπλέχθηκε η υπόθεση, το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά και έχει και ονοματεπώνυμο, ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς.

Ένα εθνικιστικό μέτωπο άρχισε να δημιουργείται και μάλιστα με ένα προκλητικό πράγμα, την αναθεώρηση της συνθήκης του Βουκουρεστίου. Δηλαδή, η «Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική»- Αντώνης Σαμαράς

Πάρα πολύ σωστά, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1995 κάνει μια εθνική συμφέρουσα στροφή με την ενδιάμεση συμφωνία και με την οποία η Ελλάδα αρχίζει να τραβιέται έξω από το Βαλκανικό πρόβλημα.

Τι κάνει αυτός ο πρώτος σημαντικός σταθμός αυτός με τον οποίο η χώρα βρίσκει τους βασικούς πυλώνες της εθνικής της πολιτικής.

1. Αποδέχεται ανεξαρτησία και κυριαρχία του γειτονικού κράτους. Πάγια εθνική πολιτική, που την είχε πει και ο Κ. Μητσοτάκης από το 1993, ότι αυτό το κράτος για εθνικούς λόγους πρέπει να υπάρχει, δεν θα πάω στον Ελευθέριο Βενιζέλο που έλεγε από τους πρώτους Βαλκανικούς Πολέμους ότι εμείς πρέπει να συμφωνήσουμε στο να φτιαχτεί κάτι στο συγκεκριμένο μέρος.

Μόνο έτσι τα δικά μας εθνικά σύνορα δεν έπεφταν στην καταιγίδα που ξεκίνησε με την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας.

2. Αποδέχεται την συνταγματική ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και αποδέχεται ότι στο πλαίσιο του ΟΗΕ θα βρει την αποδεκτά κοινή ονομασία. Άρθρο 6 της Ενδιάμεσης συμφωνίας. Σ’ αυτή την συμφωνία δεν επιλύονται προβλήματα, απλώς κατονομάζονται και αυτά είναι: να μην υπάρχουν αλυτρωτισμοί και να μην απειλήσει τα σύνορα ο ένας του άλλου.

Ήταν μια σημαντική συμφωνία που στο άρθρο 11 η Ελλάδα αποδέχεται ότι δεν θα εμποδίσει την ΦΥΡΟΜ να μπει σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό, ενώ στο άρθρο 12 αποδέχεται τη ΦΥΡΟΜ ως διάδοχο κράτος της πρώην Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Δικαίως αποδέχθηκε το διάδοχο πράγμα, γιατί αν δεν το αποδεχόταν τα εθνικά σύνορα με την βόρεια πλευρά θα είχαν πρόβλημα. Εκείνη την εποχή κατέρρεε η Γιουγκοσλαβία και μην ξεχνάτε τι γινόταν στο έδαφος της καταρρέουσας χώρας.

Αυτή η ενδιάμεση συμφωνία έφτιαξε μια σημαντική γέφυρα. Έδειξε στους γείτονες ότι εμείς θέλουμε να συνεργαστούμε. Αυτό σήμαινε ότι η χώρα έβγαινε έξω από το Βαλκανικό πρόβλημα και αυτό ήταν σημαντικό. Δεν έλυσε προβλήματα και επειδή ήταν προσωρινή συμφωνία τώρα με βάσει αυτήν προχωράμε στη Συμφωνία των Πρεσπών. Πατάμε στην ενδιάμεση συμφωνία.

140 χώρες από τότε μέχρι σήμερα, αναγνώρισαν τη γειτονική μας χώρα με τη συνταγματική της ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Από την άλλη μεριά με αυτή την πραγματικότητα δημιουργήθηκε μια άλλη κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας και άρχισε να ανασυγκροτείται ο πιο ακραίος εθνικισμός. Έμπαινε ακριβώς στη λογική του προβλήματος πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους.

Πολύ σοφά η ΝΔ με τον Κώστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα το 2007 και είπαν «Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό στον όρο Μακεδονία erga omnes”. Ποτέ δεν είχε τεθεί στην εθνική γραμμή, ούτε το θέμα των συνταγματικών τροποποιήσεων, ούτε τίποτα άλλο.

Αυτή είναι γενικώς η εθνική γραμμή που χαράχτηκε από το 1995 και η οποία συμπύκνωνε τους θεμελιώδεις άξονες της εθνικής πολιτικής της χώρας μας ιστορικά.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Δ.Αβραμόπουλος, ο Ευ. Βενιζέλος, ακόμα και ο Αντ. Σαμαράς,το 2013, αποδέχονταν ότι εάν αποδεχτεί η γείτονα χώρα το erga omnes με γεωγραφικό προσδιορισμό, τότε βεβαίως θα είμαστε υπέρ μιας τέτοιας συμφωνίας, αλλά, δεν θα τη δεχτούν πότε στη ΦΥΡΟΜ.

Σήμερα οι γείτονες στη ΦΥΡΟΜ το δέχτηκαν αυτό. Αυτή ήταν η εθνική γραμμή. Αυτό είναι το χρονικό αυτής της συμφωνίας. Ουσιαστικό επί του περιεχομένου και μια εθνική γραμμή. Άρα, δεν ήρθε από το πουθενά αυτή η συμφωνία

Δεύτερο σημείο: Τα δίκαια και τα συμφέροντα της χώρας.

Ο Κ. Κουμουτσάκος στην επιτροπή συμπύκνωσε τα όρια της χώρας που αποτελούν το εθνικό συμφέρον και είπε:

«Να μην μονοπωλήσει κανείς την ταυτότητα και το σύνολο της γρωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας»

«Να μην μπορέσει ποτέ κανείς να εμφανιστεί ως νόμιμος, νομιμοφανής ή νομιμοποιημένος διεκδικητής της πολιτιστικής και γεωγραφικής υπόστασης της Μακεδονίας που ανήκει στην ελληνική επικράτεια»

«Να μην διαμορφωθούν προϋποθέσεις έγερσης ζητήματος ή δημιουργίας Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα»

Έτσι είπε μέσα στην Επιτροπή.

Άρθρο 1 παρ. 3: Δημιουργία της Β.Μακεδονίας, έναντι όλων – Εθνική Θέση, τέλος της μεταβατικότητας της προσωρινής συμφωνίας, ανατροπή όλων των παράπλευρων πραγματικοτήτων, πλήρης απονομιμοποίηση όσων έχουν δημιουργηθεί- Κανένα κράτος, κανένας διεθνής οργανισμός δεν μπορεί να αποδέχεται, να χρησιμοποιεί άλλη συμφωνία πέραν αυτής που συμφωνείται στη Συμφωνία των Πρεσπών

Αποφασίζονται συνταγματικές τροποποιήσεις που ποτέ δεν είχαν αναφερθεί στην εθνική μας γραμμή.

Οριστικό τέλος των αλυτρωτισμών και της ύπαρξης μειονότητας ακόμα και αν αυτό εγερθεί και από ιδιωτικό φορέα. (Άρθρα 4 και 6)

Άρθρο 7, το πιο σημαντικό και με το οποίο εξασφαλίζονται διαχρονικά, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τα μίνιμα στάνταρ αυτής της χώρας. Δηλαδή ότι η Ελληνική Μακεδονία είναι Ελληνική ότι και να λέει ο οποιοδήποτε. Ξεχωρίζει μόνο ένα πράγμα, αυτό που οδηγεί στη βαλκανοποίηση των Βαλκανίων πάντα. Ξεχωρίζει τις διαφορετικές ιστορικότητες, τη διαφορετική κληρονομιά. Το κρίσιμο είναι ότι αυτή η συμφωνία δεν κάνει την «μεσοτοιχία» φρούριο, την κάνει «διάβημα» για να ξεχωρίσουμε την ταυτότητα μας και το συναίσθημά μας. Μόνο εμείς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον όρο Μακεδονία νέτα-σκέτα. Δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει η γειτονική χώρα.

Με αυτή τη συμφωνία σπάει ένας επικίνδυνος εθνικισμός που ξεκίνησε από τους εθνικιστές με το εθνικιστικό μέτωπο το οποίο θέτει σε άμεσο κίνδυνο το εθνικό μας συμφέρον, τα σύνορά μας, το εθνικό μας δίκαιο, την ίδια μας την ιστορία.

Γιατί οι Μακεδονομάχοι, πολέμησαν για να μπορέσουν να κατοχυρώσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος αυτής της επικράτειας στον ελληνικό κορμό. Για να μπορεί αυτό το τμήμα μα είναι στον ελληνικό εθνικό κορμό. Για να είναι ελληνικό τμήμα. Γιαυτό αγωνίστηκαν, για να κατοχυρωθεί η ιστορία του Μ.Αλεξάνδρου ως μέρος της ελληνικής ιστορίας και της ελληνικής εθνικής ταυτότητας.

Για τους ιμπεριαλιστές και τότε και σήμερα είναι κάτι άξεστοι, σκληροί, απαίδευτοι που σκοτώνονται μεταξύ τους με σκληρούς εθνικισμούς και με την βαλκανική λίγκα οι Βαλκάνιοι είπαν ότι παίρνουν την μοίρα τους στα χέρια τους και θα αποφασίσουν για το μέλλον μας. Και αυτή είναι σημαντική παρακαταθήκη γιατί χώρισαν την Μακεδονική επικράτεια σε τρεις Μακεδονίες και το κάθε κράτος κατοχύρωσε το δικό του τμήμα στον εθνικό του κορμό.

Με αυτή τη συμφωνία κάνουμε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Δεν έχει αποδοθεί μεγάλη σημασία στα άρθρα από το 13 έως το 17. Δεν δινουμε γλώσσα, γιατί η γλώσσα δεν δίνεται από τον έναν και τον άλλον. Ο Παύλος Μελάς δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσει ότι ο Κώττας μίλαγε Μακεδονικά, πολέμαγε μαζι του γιατί τον ήθελε συναγωνιστή. Γι΄αυτό δεν είχε πρόβλημα η Πηνελόπη Δέλτα και κανένας αγωνιστής του’21 δεν νιαζόταν αν μίλαγε αρβανίτικα αυτός που πολέμαγε μαζί του. Τους ενδιέφερε μόνο το γιατί πολεμάει

Στην περιοχή μας σήμερα αποσταθεροποιητικές κινήσεις και υπάρχουν αναθεωρητισμοί που βολεύουν τον ιμπεριαλισμό, γιατί μία μεγάλη δύναμη έχει και τους τέσσερις άσσους στα χέρια της.

Αυτό που βολεύει εμάς είναι μήπως εμείς μπορέσουμε να κάνουμε μια ρωγμή σ’ αυτούς τους τέσσερις άσσους που έχει ο αντίπαλος. Ξέρουμε τι γίνεται και στα Δυτικά Βαλκάνια και τι γίνεται στην Ανατολική μας πλευρά.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι η πρώτη, προληπτική, σταθεροποιητική, ειρηνική κίνηση που γίνεται στην περιοχή μας

Αν το αποδέχθηκε η Μέρκελ είναι γιατί πολλές φορές τέτοιες δυνάμεις βλέπουν τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα που η ίδια τους η πολιτική δημιουργεί. Γιατί κανένας τους δεν περίμενε  την ακροδεξιά να εκτιναχθεί μέσα στην ίδια την Γερμανία, γιατί κανένας τους δεν περίμενε ότι αυτός ο κατακερματισμός των Βαλκανίων θα οδηγούσε εκεί που οδήγησε και πάει να οδηγήσει σε χειρότερα πράγματα. Γιατί ο ιμπεριαλισμός έχει μια πραγματικότητα αλλά έχει και μια ιδεολογία και μόνο με τέτοιες φιλίες μπορεί κανείς να σπάσει την ιδεολογία του ιμπεριαλισμού. Διαφορετικά δεν γίνεται τίποτα.

Στη γείτονα χώρα, στη Β.Μακεδονία υπάρχει μια σοσιαλιστική κυβέρνηση που πολέμησε τον εθνικισμό. Έτσι πήρε την κυβέρνηση. Χτύπησε τον εθνικισμό. Το πρόβλημα λύνεται τώρα σε μας γιατί έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση που είχε πάντα αδιαπραγμάτευτο μέτωπο εναντίον του εθνικισμού και σ’ αυτό συσπειρώθηκαν όλες οι δυνάμεις του προοδευτικού- δημοκρατικού μετώπου οι οποίες ήταν πάντα εναντίον του εθνικισμού χωρίς παιχνίδια, χωρίς τακτικισμούς, χωρίς υπολογισμούς.

Λυπάμαι που η ΝΔ δεν μπορεί να χτυπήσει τον εθνικισμό επί της ουσίας. Εμείς μπορούμε και το κάνουμε.