Ράσμουσεν: Χρειάζεται μια νέα προοδευτική συμμαχία στην Ευρώπη

Υπέρ της συνεργασίας Σοσιαλιστών-Αριστεράς-Πρασίνων τάσσεται ο Πολ Νίρουπ Ράσμουσεν, πρώην πρωθυπουργός της Δανίας και πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος

Υπέρ της συνεργασίας Σοσιαλιστών-Αριστεράς-Πρασίνων τάσσεται ο Πολ Νίρουπ Ράσμουσεν, πρώην πρωθυπουργός της Δανίας και πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο οποίος σε συνέντευξή του στην “Εφημερίδα των Συντακτών” εκφράζει και την συμφωνία του με την άποψη του επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο ότι «η στροφή προς τα δεξιά δεν αποτελεί λύση για το πρόβλημα της Ευρώπης».

Σημειώνει ότι «οι αδηφάγες αγορές του χρηματιστηριακού τομέα πραγματικά θα λάτρευαν να δουν αυτούς τους λαϊκιστές να κερδίζουν δύναμη, επειδή θα μπορέσουν να τους χειριστούν ακόμα περισσότερο και να γίνουν πιο ισχυρές απ΄ ό,τι είναι μέχρι σήμερα». «Εκείνο που φοβούνται είναι να λάβουν μια δυνατή ριζοσπαστική δημοκρατική απάντηση από τη δική μας πλευρά και από τους Πράσινους, διότι γνωρίζουν ότι εμείς θα μετατρέψουμε τις αγορές ώστε να είναι υπηρέτες των πολιτών και όχι αφεντικά τους» τονίζει.

Ο κ. Ράσμουσεν αποδίδει τη συσσωρευμένη οργή των Ευρωπαίων πολιτών στο γεγονός ότι «απλοί άνθρωποι που δεν έφεραν καμία ευθύνη για την κρίση, κλήθηκαν να πληρώσουν το βαρύ τίμημα της» καθώς και στην οικονομική πολιτική που ακολούθησαν οι Βρυξέλλες, ιδιαίτερα «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με τους γραφειοκράτες και τη γερμανική δεξιά κυβέρνηση».

Θεωρεί ως επείγουσα τη διατύπωση ριζοσπαστικής πρότασης εκ μέρους της Κεντροαριστεράς και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, ενώ σε ό,τι αφορά την έκθεση της Κοινωνικής Συμμαχίας -στην οποία είναι συμπρόεδρος με την Λούκα Κατσέλη- για την κοινωνική Ευρώπη σημειώνει ότι τα τέσσερα μείζονα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι οι αυξανόμενες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, η κλιματική αλλαγή, η φτώχεια και οι ανισότητες μεταξύ περιφερειών και κρατών.

Ως προς την συνολική πρόταση του προοδευτικού χώρου και ειδικά των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ενόψει των ευρωεκλογών, τονίζει ότι πρώτη προτεραιότητα αποτελεί η διατύπωση μιας συνολικής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής «που θα λέει αντίο στο πακέτο ανάπτυξης και σταθερότητας της Δεξιάς, που δεν θα επικεντρώνεται μόνο στο μέγεθος του ελλείμματος».

Ο κ. Ράσμουσεν προτείνει επίσης βήματα για την «επαναρύθμιση του καπιταλισμού» με τη δημιουργία καταρχήν οικονομικής Europol για την εξιχνίαση οικονομικών εγκλημάτων, ξεπλύματος χρήματος και φορολογικής κερδοσκοπίας.

Στην ίδια κατεύθυνση θεωρεί αναγκαία τόσο την επιβολή φόρου 1,2 ή 5% επί του τζίρου των ψηφιακών κολοσσών όπως οι Google και Facebook, όσο και την εκπλήρωση της κοινωνικής και εταιρικής ευθύνης.

Σημειώνει επίσης οτι οι Σοσιαλιστές πρέπει «να γίνουν μπροστάρηδες» των διαφορετικών σχημάτων που πρόσκεινται στον σοσιαλιστικό χώρο με προσανατολισμό την νέα συμμαχία των «προοδευτικών δυνάμεων που θέλουν να φέρουν αλλαγές» και καταλήγει στη συνέντευξή του τονίζοντας ότι «όλοι οφείλουμε να υποστηρίξουμε τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών για την προεδρία της ΕΕ, Φρανς Τιμερμανς».

Αναλυτικά η συνέντευξη στην “Εφημερίδα των Συντακτών”και τον Δημήτρη Κουκλουμπέρη:

• Η πρώτη μου ερώτηση αφορά τη γενικότερη κατάσταση στην Ευρώπη. Κατά τη γνώμη σας, γιατί οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι τόσο δυσαρεστημένοι και ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι λόγοι ενίσχυσης της επιρροής της λαϊκιστικής Ακρας Δεξιάς;

Αυτή είναι μια υπόθεση που σχετίζεται με την οργή που νιώθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση. Οργή που βασίζεται στο γεγονός ότι οι απλοί άνθρωποι, που δεν έφεραν καμία ευθύνη για την κρίση, κλήθηκαν να πληρώσουν το βαρύ της τίμημα, ενώ είδαν όλους εκείνους που δημιούργησαν την κρίση, τραπεζίτες και επενδυτές, να μην αισθάνονται ότι φέρουν την όποια ευθύνη.

Υπάρχει λοιπόν συσσωρευμένη πολλή οργή την οποία οι λαϊκιστές κατάφεραν να καρπωθούν, αποφεύγοντας την όποια κριτική, υποσχόμενοι ένα μέλλον που δεν μπορούν να εκπληρώσουν.

Ο δεύτερος λόγος ήταν η οικονομική πολιτική στην Ευρώπη που ακολούθησαν οι Βρυξέλλες. Ολοι πλέον αναγνωρίζουμε ότι οι περικοπές και η λιτότητα τιμώρησαν τους ανθρώπους της καθημερινότητας και δημιούργησαν ένα έλλειμμα αλληλεγγύης ανάμεσα στο πλουσιότερο και το φτωχότερο κομμάτι της Ευρώπης.

Αρα λοιπόν, οι πολίτες τα τελευταία δέκα χρόνια δεν βλέπουν τίποτε άλλο παρά αδικία, βλέπουν ότι η απληστία ποτέ δεν τέθηκε υπό έλεγχο και έχασαν την ελπίδα τους. Οι Σοσιαλιστές θα μπορούσαν να παρέμβουν, ωστόσο βρέθηκαν σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, καθώς πιέστηκαν από δεξιούς και αριστερούς λαϊκιστές…

• Οπότε, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι υπάρχουν ευθύνες στην ηγεσία και την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Οι πολίτες πιστεύουν ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας στις αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ευρώπη…

Οχι με την έννοια ότι οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη ήταν εκείνες που πήραν τις αποφάσεις. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τους πρωθυπουργούς και τους ηγέτες μπορεί να έλαβε την πλειονότητα των αποφάσεων, όμως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με τους γραφειοκράτες -και πρέπει να σημειώσω και τη γερμανική δεξιά κυβέρνηση- έβαλαν τη βάση της λανθασμένης οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε. Αυτό σημαίνει ότι το πακέτο σταθερότητας και ανάπτυξης ως ένας άκαμπτος οδηγός για κάθε ευρωπαϊκό κράτος ήταν από το ξεκίνημά του άδικο και λάθος.

• Πιστεύετε ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι επικίνδυνο για την ενότητα στην Ευρώπη; Το αναφέρω διότι έχουμε ήδη υπαρκτό το Brexit. Επίσης υπάρχουν κατά καιρούς φωνές για άλλες αποχωρήσεις και γενικότερα ένα κλίμα απαισιοδοξίας…

Οταν ήμουν πρόεδρος του κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών πριν από αρκετά χρόνια -και ανακαλώ στη μνήμη μου και τις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την ίδια περίοδο- είχα πει ότι αν ακολουθήσουν τον δρόμο της λιτότητας, αυτό θα πλήξει αθώους ανθρώπους, οι οποίοι στη συνέχεια θα επιτεθούν στην Ευρώπη. Αυτό συμβαίνει τώρα.

Πιστεύω ότι τώρα υπάρχει το ρίσκο οι λαϊκιστές να αποκτήσουν περισσότερες ψήφους και δύναμη απ’ ό,τι είχαν μέχρι πρότινος και επομένως με διακατέχει ένα αίσθημα επείγουσας ανάγκης. Είναι πραγματικά επείγον η Κεντροαριστερά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα να κάνουν ορισμένες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και να προτείνουν στους πολίτες τι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνει, διότι η αλλαγή που θα επέλθει θα είναι δραστική και θα κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

• Υπάρχει κάποια απάντηση, κάποιο σχέδιο, για την κοινωνική ανισότητα στην Ευρώπη; Η «Προοδευτική Συμμαχία», η ανεξάρτητη Επιτροπή των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών της οποίας είστε συμπρόεδρος με τη Λούκα Κατσέλη, έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα την έκθεσή της για την κοινωνική Ευρώπη. Τι θα λέγατε για το συγκεκριμένο θέμα;

Εχουμε να αντιμετωπίσουμε τέσσερα προβλήματα σε παράλληλο χρόνο: Πρώτον, τις αυξανόμενες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Δεύτερον, την κλιματική αλλαγή. Τρίτον, τη φτώχεια – τα παιδιά που ζουν σε καθεστώς φτώχειας αυξάνονται δραματικά και κάτι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό. Τέταρτο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι οι ανισότητες τόσο μεταξύ των περιφερειών όσο και μεταξύ των κρατών-μελών.

Ενώ στην ιδρυτική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναγράφεται η σύγκλιση μεταξύ των ευρωπαϊκών περιφερειών ως ένας από τους βασικούς στόχους, αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει τώρα είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο Νότος πληρώνει ένα πραγματικά ακριβό τίμημα στο θέμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Εχουμε λοιπόν τέσσερα προβλήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ένα μείγμα παράλληλων συνεκτικών πολιτικών. Αν δεν το κάνουμε, θα είμαστε εμείς που θα πληρώσουμε το κόστος.

• Οδεύοντας προς τις ευρωεκλογές, εκτιμάτε ότι είναι πιθανό για τον προοδευτικό χώρο και ειδικά για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα να κάνουν την αντεπίθεσή τους;

Ναι, αλλά χρειάζεται να έχουμε καθαρό λόγο και συγκεκριμένες προτάσεις για μεταρρυθμίσεις με ριζοσπαστικό περιεχόμενο. Χρειάζεται εδώ και τώρα να προτείνουμε και να παλέψουμε για μια συνολική ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική που θα λέει «αντίο» στο πακέτο ανάπτυξης και σταθερότητας της Δεξιάς, που δεν θα επικεντρώνεται μόνο στο μέγεθος του ελλείμματος, αλλά θα ενσωματώνει και το κοινωνικό κράτος, και το περιβάλλον, αλλά και τη μάχη για τη μείωση των ανισοτήτων.

Αυτή πιστεύω είναι η πρώτη προτεραιότητα. Κάτι που σημαίνει, για παράδειγμα, ότι η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες του Νότου δεν θα πρέπει να υποχρεωθούν ξανά να πληρώσουν αυτό το βαρύτατο τίμημα που πλήρωσαν. Μια νέα δίκαιη οικονομική πολιτική που περικλείει μέτρα για το περιβάλλον και την καταπολέμηση της φτώχειας και των ανισοτήτων είναι η πρώτη μας απάντηση. Αρκετά έχουν υποφέρει οι «αθώοι» πολίτες.

Το επόμενο που έχουμε να κάνουμε είναι να επαναρυθμίσουμε τον καπιταλισμό και εδώ θέλω να υπογραμμίσω τρία σημεία: πρέπει η Ευρώπη να αποκτήσει μια οικονομική Europol που θα εξιχνιάζει οικονομικά εγκλήματα, το ξέπλυμα των χρημάτων και τη φορολογική κερδοσκοπία.

Ενα πρόσθετο σημείο είναι ότι εκείνοι που αποκομίζουν περισσότερα πρέπει να είναι αυτοί που πληρώνουν τους περισσότερους φόρους. Χρειαζόμαστε έναν φόρο 1, 2 ή 5% του τζίρου των ψηφιακών κολοσσών, π.χ. Google και Facebook, που έως σήμερα δεν πληρώνουν ή αποφεύγουν να πληρώσουν.

Καταληκτικά, πρέπει να σημειώσω τον ρόλο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Χρειάζεται να καταλάβουμε στην Ευρώπη πόσο ισχυροί είμαστε όταν είμαστε ενωμένοι. Αν είσαι μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία και επιθυμείς να αποκτήσεις πρόσβαση στην κοινή αγορά, οφείλεις να εκπληρώνεις την εταιρική σου κοινωνική ευθύνη. Χρειάζεται να αναγνωρίζεις μεταξύ άλλων τα συνδικάτα, τους κατώτατους μισθούς και την πολιτική για το περιβάλλον. Η θέση μου είναι ότι οφείλουμε να χρησιμοποιούμε τις δυνατότητες της κοινής αγοράς, μετατρέποντάς τες σε ένα πλεονέκτημα για όλους μας και όχι σε πλεονέκτημα για τους μεγάλους κολοσσούς.

• Επιτρέψτε μου να πω ότι οι προαναφερθείσες προτάσεις ακούγονται αρκετά ρηξικέλευθες. Την ίδια ώρα όμως, οι Σοσιαλιστές και οι προοδευτικές φωνές υποχωρούν. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, στη Γερμανία ή στην Ιταλία, οι Σοσιαλιστές καταγράφουν σημαντική υποχώρηση δυνάμεων. Εχετε μια εξήγηση; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Οφείλουμε να ξανασκεφτούμε ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας, και υπάρχουν πάρα πολλοί στην κοινωνία των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των εργατικών συνδικάτων, των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των μη κυβερνητικών οργανώσεων, καθώς και άλλων που πρόσκεινται στον σοσιαλιστικό χώρο.

Απαιτείται να γίνουμε μπροστάρηδες όλων αυτών των διαφορετικών σχημάτων, να εμπλέξουμε δημιουργικά τους νέους με τους μεσήλικες και τους μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους, οι οποίοι στο σύνολό τους πιστεύουν ότι είναι απαραίτητη η αλλαγή, αλλά δεν μπορούν να διακρίνουν με ποιο πολιτικό κόμμα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους.

Και θεωρώ ότι οι Σοσιαλιστές επιβάλλεται εδώ και τώρα να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή με ριζοσπαστικές προτάσεις για μεταρρυθμίσεις και καθαρές κουβέντες. Να καταλάβουν την ανάγκη για αυτή τη νέα συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων που θέλουν να φέρουν αλλαγές.

• Οπότε, συμφωνείτε και με τη συνεργασία με την Αριστερά και τους Πράσινους;

Ναι, συμφωνώ.

• Σας ρωτώ διότι στην Ελλάδα, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα αρνείται το προσκλητήριο που έχει απευθύνει το κυβερνών αριστερό κόμμα ενάντια στη Δεξιά κι ενώ την ίδια στιγμή παρατηρούμε ότι στην Ευρώπη αυτός ο διάλογος και η συνεργασία βρίσκεται σε εξέλιξη…

Ο κ. Μπούλμαν, ο επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο, το έχει δηλώσει και συμφωνώ απόλυτα μαζί του ότι η κατάσταση είναι τόσο απαιτητική και δύσκολη για εμάς και ταυτόχρονα τόσο επικίνδυνη, που αυτή η ώρα έχει πλέον φτάσει.

• Ο Ούντο Μπούλμαν έχει υποστηρίξει επίσης ότι η Δεξιά, η στροφή προς τα δεξιά, δεν αποτελεί λύση για το πρόβλημα της Ευρώπης. Συμφωνείτε;

Συμφωνώ απολύτως. Παρατηρούμε τους εκπροσώπους της Δεξιάς να προσπαθούν να πείσουν τους φτωχούς απλούς πολίτες και τις οικογένειές τους ότι διαθέτουν τις απαντήσεις. Ωστόσο, πρέπει να σας πω ότι οι αδηφάγες αγορές του χρηματιστηριακού τομέα πραγματικά θα λάτρευαν να δουν αυτούς τους λαϊκιστές να κερδίζουν δύναμη, επειδή θα μπορέσουν να τους χειριστούν ακόμη περισσότερο και να γίνουν πιο ισχυρές απ’ ό,τι είναι μέχρι σήμερα.

Εκείνο που φοβούνται είναι να λάβουν μια δυνατή ριζοσπαστική δημοκρατική απάντηση από τη δική μας πλευρά και από τους Πράσινους, διότι γνωρίζουν ότι εμείς θα μετατρέψουμε τις αγορές ώστε να είναι υπηρέτες των πολιτών και όχι αφεντικά τους.

• Πιστεύετε ότι ο Φρανς Τίμερμανς, υποψήφιος των Σοσιαλιστών για την προεδρία της Ε.Ε., θα είναι ένας ικανός και επαρκής αντίπαλος για τον Μάνφρεντ Βέμπερ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος;

Ημουν στο συνέδριο της Λισαβόνας όπου ο Φρανς Τίμερμανς ανακηρύχθηκε υποψήφιος και πιστεύω ότι αποτελεί μια δημοκρατική επιλογή που όλοι οφείλουμε να υποστηρίξουμε. Θέλω, τέλος, να πω ότι δεν είμαστε τακτικιστές. Είμαστε πολίτες με καρδιά και μυαλό και επιθυμούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα για τους ανθρώπους της καθημερινότητας. Χρειάζονται λοιπόν απλά και λιτά λόγια. Ευελπιστώ ότι η εκστρατεία μας για τις επικείμενες ευρωεκλογές θα είναι αυτού του είδους.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα