Ράνια Σβίγκου: Απάντηση στην ακροδεξιά είναι η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτος

170632-raniasΣυνέντευξη της Ράνιας Σβίγκου, Εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στον Ρ/Σ «Παραπολιτικά 90,1 FM» (Ελένη Καλογεροπούλου – Ανδρέας Παπαδόπουλος )

 

  • Κυρία Σβίγκου, να ξεκινήσουμε φυσικά από την επικαιρότητα σε σχέση φυσικά με το Eurogroup το οποία θα συνεδριάσει στις 4 το απόγευμα Βρυξελλών. Θεωρείτε, λοιπόν, ότι οι εξελίξεις στη γειτονική Ιταλία θα επηρεάσουν τις αποφάσεις του Eurogroup σε ό, τι αφορά το ελληνικό πρόγραμμα;

Το πώς θα επηρεάσουν μακροπρόθεσμα την Ευρώπη οι εξελίξεις στην Ιταλία θα το δούμε το επόμενο διάστημα. Σίγουρα, όμως, αυτό που μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή είναι ότι μέσα σε ένα γενικευμένο κλίμα αβεβαιότητας, αστάθειας και εξελίξεων που δεν τις περίμενε η Ευρώπη πριν από ένα χρόνο – αναφέρομαι και σε άλλα γεγονότα όπως είναι το Brexit –οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορεί να θέλουν μια ακόμα εστία αβεβαιότητας και αστάθειας. Με αυτήν την έννοια, συμφέρον της ευρωπαϊκής ηγεσίας είναι και μέσα από το σημερινό Eurogroup να δώσει ένα μήνυμα σταθερότητας.

  • Ωστόσο, βλέπουμε ο κ. Σόιμπλε μόλις μερικές ώρες πριν από τη διεξαγωγή αυτού του Eurogroup και αναφερόμαστε στον κ. Σόιμπλε γιατί γνωρίζουν όλοι ότι εν πάση περιπτώσει είναι ο άνθρωπος ο οποίος καθορίζει τις εξελίξεις, ειδικά σε αυτό το όργανο και γενικότερα θα έλεγα εγώ, κάνει κάποιες δηλώσεις οι οποίες ανοίγουν άλλου είδους θέματα. Μιλάει και πάλι για μεταρρυθμίσεις και εν πάση περιπτώσει δεν καταλαβαίνουμε αν υπάρχει πρόθεση για να υπάρξει μια καλή εξέλιξη σε ό,τι αφορά το ελληνικό ζήτημα σήμερα.

Οι δηλώσεις του κ. Σόιμπλε είναι γνωστές. Και μάλιστα βρίσκουν σφοδρούς επικριτές και μέσα στην ίδια του τη χώρα. Αναφέρομαι και στις χθεσινές δηλώσεις του Σταϊνμάιερ, ο οποίος επέκρινε τις δηλώσεις περί Grexit κλπ που έχουν ακουστεί κατά καιρούς για το ελληνικό ζήτημα. Σε αντίθεση με τις δηλώσεις Σόιμπλε, που νομίζω όμως ότι κανένας δεν εκπλήσσεται από αυτές, έρχονται και οι σημερινές δηλώσεις Μοσκοβισί αλλά και άλλων Ευρωπαίων αξιωματούχων, που δείχνουν το θετικό κλίμα για μια πολιτική συμφωνία και για ένα Eurogroup σήμερα που θα ορίσει τις βασικές γραμμές αυτής της συμφωνίας.

  • Είναι ακριβώς όπως το περιγράφετε. Αυτό που λέμε εμείς, κα Σβίγκου, είναι ότι είναι αντιφατικά τα μηνύματα. Άλλα λέει ο κ.Σόιμπλε, άλλα ο κ. Μοσκοβισί είπε στην Αθήνα και στις επαφές. Άρα, η αλήθεια πού είναι σε σχέση με την πρόοδο; Και εννοώ σε σχέση με τις εκκρεμότητες.

Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με πέρυσι δηλώσεις όπως αυτές του Σόιμπλε είναι πιο παράταιρες από ότι ήταν ένα χρόνο πριν και πιο μειοψηφικές. Αυτό είναι ένα πρώτο συμπέρασμα.

  • Εγώ, εννοώ σε σχέση με την πορεία υλοποίησης των συμφωνηθέντων. Οι εκκρεμότητες. Μίλαγα πριν με μια συνάδελφο από τις Βρυξέλλες, μου είπε ότι ακούγονται εκεί ότι έχει γίνει το 95%. Αν έχει μείνει το 5%, τι είναι αυτό το 5%; Τα εργασιακά;

Υπάρχουν τρεις άξονες. Το ένα είναι οι μεταρρυθμίσεις και το δημοσιονομικό μέχρι το 2018. Εκεί είναι το 95%, όπου υπάρχουν διαφορές στα εργασιακά και στο ενεργειακό όπως έχουμε ήδη αναφέρει και από την προηγούμενη εβδομάδα. Από εκεί και πέρα υπάρχει και η συζήτηση για το χρέος και συζήτηση για τα πλεονάσματα μετά το 2018, που είναι δυο θέματα τα οποία συνδέονται.

Είναι γνωστές οι απόψεις του ΔΝΤ και για τα εργασιακά, όπως είναι πολύ ενθαρρυντικές από την άλλη πλευρά οι πολιτικές πιέσεις οι οποίες ασκούνται, ειδικά στο ζήτημα των εργασιακών. Είδατε και την επιστολή την Παρασκευή της Ευρωομάδας των Σοσιαλιστών προς τους εκπροσώπους των θεσμών, που πιέζουν και αυτοί με τη σειρά τους για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Έχει γίνει μια πολύ καλή προεργασία σε επίπεδο ευρωπαϊκών επαφών από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Οπότε, αν τελικά το ΔΝΤ θα μείνει σε μια σειρά αντεργατικών εμμονών….

  • Ναι, τι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση;

…νομίζω, θα βρει απέναντί του την Ευρώπη. Με την έννοια, ότι αυτό που έχουν δηλώσει όλοι οι Ευρωπαίοι– και τώρα δεν μιλάω για τις κινήσεις που έχουν γίνει σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου, αλλά σε επίπεδο ηγετών – είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εξαιρεθεί από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Εξάλλου, η ίδια η συμφωνία του Αυγούστου, καλεί στο να βρεθούν στα εργασιακά οι βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές. Αυτά τώρα για τα οποία πιέζει το ΔΝΤ, δεν έχουν καμία σχέση με το ευρωπαϊκό δίκαιο.

  • Ωραία. Να πάρουμε, όμως, κάποια στοιχεία ως βάση, τα οποία θεωρώ είναι πού σημαντικά. Γενικά στην Ευρώπη γίνεται αυτό που θέλει ο Σόιμπλε. Ο Σόιμπλε θέλει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Το ΔΝΤ ζητάει επιπλέον μέτρα. Αν τελικά «περάσει» του Σόιμπλε, εγώ σας ρωτώ, η κυβέρνηση τι θα κάνει; Θα πάει σε εκλογές ή θα φέρει νέα μέτρα;

Το ΔΝΤ ζητάει περισσότερα μέτρα γιατί θεωρεί ότι αν δεν γίνει ρύθμιση του χρέους δεν πρόκειται να επιτευχθούν αυτά τα οποία έχουν αποφασιστεί στο ελληνικό πρόγραμμα.

Εμείς, αυτό που λέγαμε εξ’ αρχής είναι ότι θα πρέπει το ΔΝΤ να πιέσει προς τα εκεί που πρέπει. Δηλαδή, προς την πλευρά του Σόιμπλε ώστε να βρεθεί μια λύση για τη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία να μπορεί να είναι αποδεκτή και από το ίδιο το ΔΝΤ.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς εργαζόμαστε όπως είπα και πριν ώστε να υπάρξει πολιτική συμφωνία που να ανοίξει το δρόμο για τη ρύθμιση του χρέους και για την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Θεωρούμε ότι αυτό ακριβώς απαντά και στις ανάγκες της Ευρώπης και κανέναν δεν συμφέρει η εκτροπή από μια πορεία σταθεροποίησης και ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, όπως δείχνουν και τα στοιχεία για την ανάπτυξη για το 2017.

Και από τη στιγμή που κανέναν δεν συμφέρει μια πορεία αποσταθεροποίησης, θεωρούμε ότι το Eurogroup θα καταγράψει την πρόοδο που έχει γίνει, θα δώσει ένα σήμα για την άμεση ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης. Οι εκλογές δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση κάτι το οποίο επιθυμεί η ελληνική κυβέρνηση και κάτι για το οποίο εργάζεται. Αυτό για το οποίο εργάζεται, όπως είπα και πριν, είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση, όμως, των συμφωνηθέντων του Αυγούστου του 2015. Και πίσω από αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούμε να πάμε, όχι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ή η κυβέρνηση έχουν ιδεοληψίες, αλλά γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό και για την οικονομία και για την ελληνική κοινωνία.

  • Θυμάμαι, κα Σβίγκου, με αφορμή και τα αποτελέσματα στην Ελλάδα και την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι η Ευρώπη αλλάζει και ότι είναι καταλύτης εξελίξεις η αλλαγή που έγινε στην Ελλάδα. Όμως, βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο. Και είναι εμφανές ότι και η κυβέρνηση αλλά και η Ελλάδα το προσεχές διάστημα θα χάσει δυο πολύ ισχυρούς συμμάχους, και δεν ξέρω αν υπάρχουν και άλλοι. Ο ένας είναι ο κ. Ρέντσι αν φύγει, όπως όλα δείχνουν από την πρωθυπουργία της Ιταλίας, και ο δεύτερος είναι ο κ. Ολάντ ο οποίος δεν θα είναι καν υποψήφιος και δεν ξέρω τι τύχες θα έχουν οι σοσιαλιστές στη Γαλλία. Άρα, πώς βλέπετε εσείς να διαγράφεται το επόμενο διάστημα το μέλλον της Ευρώπης και πώς αυτό θα επηρεάσει την κατάσταση στην Ελλάδα; Αν, δηλαδή, φτάσαμε να πάρουμε αυτά τα μέτρα, το τρίτο μνημόνιο, έχοντας ισχυρούς συμμάχους – εννοώ την Γαλλία και την Ιταλία. Να προσθέσω στο καλάθι των συμμάχων τον κ. Ομπάμα, ο οποίος έφυγε και έρχεται ο κ.Τραμπ και δεν ξέρει κανείς τι ξημερώνει με αυτόν – αν είναι πολύ αρνητικά τα μηνύματα;

Αυτό που λέγαμε και τότε και συνεχίζουμε να λέμε και σήμερα είναι ότι, αν δεν κυριαρχήσει η απάντηση της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων σε μια πορεία διαλυτική για την Ευρώπη, τότε δεν είναι απλώς υπαρκτός ο κίνδυνος της ακροδεξιάς, αυτή είναι προ των πυλών. Όπου η κοινωνική συνοχή έχει διαρραγεί και δεν έχουν υπάρξει απαντήσεις για ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και απαντήσεις που έρχονται να ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή, βλέπουμε την ακροδεξιά με έναν λαϊκιστικό και εθνικιστικό λόγο να παίρνει το πάνω χέρι.

Μια τέτοια εξέλιξη, είτε στη Γαλλία με τη Λεπέν είτε σε άλλες χώρες, καταλαβαίνουμε όλοι ότι θα ήταν καταστροφική. Το πώς, όμως, θα εξελιχτούν οι καταστάσεις και στη Γαλλία που έχει προεδρική εκλογή το Μάιο και στην Ιταλία την επόμενη περίοδο, καταλαβαίνετε ότι δεν είναι κάτι το οποίο αυτή τη στιγμή έχει λήξει.

  • Λέμε, με βάση τις εκτιμήσεις.

Το τι τελικά θα γίνει θα εξαρτηθεί από τις προγραμματικές συγκλίσεις που θα επιτευχθούν και από την ατζέντα που θα υπάρξει σε επίπεδο Αριστεράς, κοινωνικών κινημάτων, ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων κοκ. Δηλαδή, το ότι δεν θα είναι ο Ολάντ υποψήφιος δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχουν άλλοι υποψήφιοι…

  • Όχι, αλλά βλέπετε ότι στην καλύτερη περίπτωση θα είναι πρόεδρος το Φιγιόν.

…που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την προεδρία από έναν δεξιό ή από μια ακροδεξιά υποψήφια, όπως είναι η Λεπέν.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα