Π. Σκουρλέτης: Η επίτευξη των στόχων του προγράμματος εξαρτάται και από τη συνέπεια των δανειστών μας

o-upourgos-ergasias-panos-skourletis_12Συνέντευξη του Υπουργού ΠΕΝ, Πάνου Σκουρλέτη, στην εφημερίδα «Realnews» και στον δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή

Είπατε στο Συνέδριο πως κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι αυτό το πρόγραμμα βγαίνει. Τι σας ανησυχεί περισσότερο κ. υπουργέ;

Η επίτευξη των στόχων του προγράμματος που υλοποιούμε, ως προϋπόθεση για την οικονομική ανάκαμψη αλλά και την απαλλαγή από τις πολιτικές της λιτότητας, δεν εξαρτάται μόνο από το τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και από τη συνέπεια των δανειστών μας, σε ό,τι εκείνοι έχουν δεσμευθεί απέναντί μας. Αν δεν μπει η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αν δεν μειωθούν μετά το ´18 τα πρωτογενή πλεονάσματα και αν δεν υπάρξει μια συμφωνία απομείωσης του χρέους, στοιχεία απαραίτητα για να βαδίσουμε με σιγουριά στον δρόμο της ανάπτυξης, τότε δεν θα μπορέσουμε να σταθεροποιήσουμε τα μεγέθη της οικονομίας, ακόμη και αν οι στόχοι επιτευχθούν. Τα δύσκολα μέτρα που έχουν μέχρι σήμερα ψηφιστεί πρέπει να είναι τα τελευταία, δεν υπάρχουν πλέον αντοχές.

Το πρόγραμμα που επιβλήθηκε πέρυσι με το μνημόνιο έχει, για αρκετούς, πολλές νεοφιλελεύθερες πλευρές. Συμφωνείτε;

Αναμφίβολα μιλάμε για ένα πρόγραμμα που στον πυρήνα του εμπεριέχει τη λογική της λιτότητας – υπήρξε, άλλωστε, προϊόν ενός επώδυνου συμβιβασμού. Πλην, όμως, αυτή τη συμφωνία δεν την κρύψαμε από τον λαό, αντιθέτως την παρουσιάσαμε πριν από τις εκλογές και ζητήσαμε να κριθούμε για το σύνολο των προσπαθειών μας από τον Γενάρη του 2015. Βεβαίως, ο νεοφιλελεύθερος χαρακτήρας αυτού του προγράμματος δεν προκύπτει μόνον από τα περιοριστικά μέτρα που εμπεριέχει, αλλά και από μια συνολική αντίληψη που προωθεί ως μοντέλο λειτουργίας και οργάνωσης για το σύνολο της κοινωνίας, την υγεία, την παιδεία, τον χωρικό σχεδιασμό, τον ρόλο του Δημοσίου κ.λπ. Για όλους αυτούς τους λόγους, εμείς τονίζουμε πως δεν διεκδικούμε την πατρότητα του προγράμματος, σε αντίθεση με τη Ν.Δ. η οποία πιστεύει και εμπνέεται από αυτές τις πολιτικές. Υπάρχουν βέβαια και πλευρές της πολιτικής μας που κινούνται έξω από τη βασική λογική της τελευταίας συμφωνίας, δεν είναι όμως αυτές που διαμορφώνουν τη συνολική εικόνα.

Επιπλέον, κοινή είναι η πεποίθηση πως ενώ ο λαός εξέλεξε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, οι θεσμοί δεν αφήνουν παρά ελάχιστους βαθμούς ελευθερίας. Πώς θα το αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα ως κυβέρνηση;

Δυστυχώς η χώρα από τότε που μπήκε στα μνημόνια λειτουργεί μέσα σε συνθήκες περιορισμένων βαθμών ελευθερίας. Αυτό το ειδικό καθεστώς μέσα στο οποίο λειτουργεί η κυβέρνηση μας ακυρώνει πλευρές της δημοκρατικής λειτουργίας του ίδιου του πολιτεύματος. Παρ’ όλα αυτά, η επιλογή που κάναμε πέρυσι το καλοκαίρι με βάση τους πραγματικούς συσχετισμούς, ήταν η καλύτερη δυνατή με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Αν οι δανειστές υποκύψουν στον εκβιασμό Σόιμπλε και μεταφέρουν τη συζήτηση για το χρέος μετά τις γερμανικές εκλογές, τι πρέπει να κάνει η Αθήνα κ. υπουργέ;

Ασφαλώς θα είναι μια αρνητική εξέλιξη, όπως αρνητικό θα είναι να μας πουν «ναι» σε μια λύση για το χρέος, αλλά με ταυτόχρονη υπαγωγή σε ένα νέο πρόγραμμα. Παρ’ όλα αυτά, αν δοθεί η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και η ποσοτική χαλάρωση, είναι βέβαιο πως κερδίζουμε το στοίχημα της ανάπτυξης, παρά την παραπομπή επίλυσης του χρέους για αργότερα.

Αν απομείωση του χρέους σημαίνει και νέο μνημόνιο, τι πρέπει να γίνει, κατά τη γνώμη σας;

Η αποτυχία των δυο προηγούμενων μνημονίων είναι ότι οδήγησαν σε ένα τρίτο, παρόλο που το σημερινό είναι σαφώς ηπιότερο, εξαιτίας της σθεναρής διαπραγμάτευσης της σημερινής κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, η σωρευτική επίδραση της λιτότητας δεν επιτρέπει τη συνέχισή της. Τα επόμενα μέτρα πρέπει να είναι μέτρα χαλάρωσης, δεν πάει άλλο.

Στο Συνέδριο είπατε επίσης πως από την κυβέρνηση έλειψε το πολιτικό καθοδηγητικό κέντρο σε κρίσιμες αποφάσεις. Να υποθέσουμε ότι στον ανασχηματισμό είναι ένα από τα προβλήματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν;

Η απουσία ενός συλλογικού καθοδηγητικού πολιτικού κέντρου φάνηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης και σε αρκετές περιπτώσεις επηρέασε και το αποτέλεσμα. Είναι κάτι που ακούστηκε κατά κόρον στη διάρκεια του Συνεδρίου. Η εκλογή των νέων οργάνων του κόμματος πρέπει να συμβάλει στην κάλυψη αυτού του κενού.

Να σας ρωτήσω σε προσωπικό επίπεδο: Υπήρξαν στιγμές που νοιώσατε έλλειψη αλληλεγγύης;

Δυστυχώς ναι. Και το θεωρώ απότοκο της έλλειψης αυτού του πολιτικού κέντρου που αναφέρατε πριν. Την αλληλεγγύη την βρίσκαμε, όμως, στα απλά στελέχη και τον κόσμο της Αριστεράς.

Ποιους συναδέλφους σας θα θέλατε να δείτε να στηρίζονται περισσότερο από άλλους υπουργούς ή από το κόμμα;

Όλοι όσοι βρεθήκαμε απέναντι σε συγκεκριμένα συμφέροντα, αντιπαρατεθήκαμε με κατεστημένες δυνάμεις ή είχαμε πάρει μέρος σε σκληρές συζητήσεις στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα του λαού μας, έχουμε ανάγκη αλληλεγγύης και στήριξης.

Το κόμμα μετά το Συνέδριο τι ρόλο πρέπει να παίξει; Και μήπως οι τάσεις πρέπει να ανασυντεθούν;

Το κόμμα έχει ανάγκη από ένα σοκ πολιτικοποίησης για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο του. Να στηρίζει τη κυβέρνηση, να τη γειώνει κοινωνικά, αλλά και να αποτελεί τη συνείδησή της. Στο Συνέδριο φάνηκε ότι έχουν σπάσει τα στεγανά ανάμεσα στις υφιστάμενες τάσεις, κατά συνέπεια βρίσκονται σε μια φάση ανασύνθεσης. Το ζητούμενο πάντα είναι η λειτουργία των τάσεων να μην υποκαθιστά τις πολιτικές διαδικασίες των συλλογικών οργάνων.

Αλήθεια, στενοχωρηθήκατε όταν ακούσατε κάποιους υπουργούς, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή ο Νίκος Παππάς, να σας απαντούν στο Συνέδριο; Ίσως, εμμέσως πλην σαφώς, να σας απαντά και ο Αλέξης Τσίπρας;

Η διαφορετική οπτική για τα πράγματα που καταθέτει το κάθε ένα στέλεχος κυβερνητικό ή μη, δεν συνιστά πάντα προσπάθεια απάντησης ή τυφλής αντιπαράθεσης. Το βλέπω περισσότερο ως μια ανάγκη εμβάθυνσης σε ένα αναγκαίο διάλογο για όσα μάς συνέβησαν, αλλά και όσα έχουμε μπροστά μας. Εξάλλου, ο χώρος μας χαρακτηρίζεται από μια δημοκρατική κουλτούρα ανοιχτού διαλόγου, πολλές φορές και μπροστά στον κόσμο της Αριστεράς.

Υιοθετείτε τη φράση συντρόφων σας ότι «αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί, προτιμούμε να πέσουμε»;

Από την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε στην κυβέρνηση είμαστε αντιμέτωποι με σκληρούς εκβιασμούς και δεν λυγίσαμε, δεν δραπετεύσαμε. Δεν είμαστε αυτού του τύπου η Αριστερά που κάθεται στα αυγά της, που επιλέγει την ασφάλεια της κριτικής εκ του μακρόθεν. Αντίθετα, δοκιμάζουμε τις αντοχές μας, επιχειρούμε να κερδίσουμε ό,τι μπορούμε περισσότερο, προχωράμε χωρίς βεβαιότητες, με πείσμα, αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια. Προχωράμε όσο μάς εμπιστεύεται ο λαός.

Πολλοί λένε ότι με την ομιλία σας στο Συνέδριο «γεννήθηκε “δελφίνος”» στον ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ γελάνε… Κατανοώ την επαγγελματική «διαστροφή» ορισμένων συναδέλφων σας να ανακαλύπτουν κάθε φορά ρήγματα, αντάρτες ή «δελφίνους», αλλά, δυστυχώς για αυτούς η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από το Συνέδριό του πολιτικά ενωμένος, κάτι άλλωστε που αποτυπώνεται στην ευρύτατη υπερψήφιση της πολιτικής απόφασης.

Κάποιοι, επίσης, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, -ακόμα και εκπρόσωποι των θεσμών- θεωρούν εσάς, τον Χρ. Σπίρτζη ή τον Θ. Δρίτσα ως «βαρίδια» στην κυβέρνηση και μία από τις αιτίες που δεν προχωρά το πρόγραμμα. Θα ήθελα τη γνώμη σας…

Είναι φανερό πως μέσα στους κύκλους των δανειστών υπάρχουν απόψεις που επιθυμούν διακαώς να καθορίσουν τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου. Προφανώς μια τέτοια διάθεση έχει πολιτικό υπόβαθρο και στόχευση. Θα μιλήσω για το δικό μου χαρτοφυλάκιο. Στην ενέργεια γίνανε τόσο πολλά τον τελευταίο χρόνο, όσα δεν είχαν γίνει ποτέ άλλοτε σε αντίστοιχο χρόνο. Ο απολογισμός μας έχει αδιαμφισβήτητα θετικό πρόσημο. Ενώ στα ζητήματα της εξωτερικής ενεργειακής πολιτικής η χώρα πρωταγωνιστεί στη υλοποίηση μεγάλων έργων, που την καθιστούν περιφερειακό ενεργειακό κόμβο. Δεν είμαι βέβαια πρόθυμος να υπηρετήσω τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων του προγράμματος Σαμαρά – Βενιζέλου, που είναι εκτός της συμφωνίας που υπογράψαμε. Αναφέρομαι, όπως καταλάβατε, στην καταστροφική και αδιέξοδη πρόταση για την ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ.

Στη διαμάχη Βαρουφάκη – Στουρνάρα, ο Π. Σκουρλέτης τι θέση λαμβάνει;

Με κανέναν από τους δύο, για διαφορετικούς λόγους.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο άσπονδος φίλος σας, Στέργιος Πιτσιόρλας, μπορεί και να μπει στη νέα κυβέρνηση. Τον φαντάζεστε;

Αυτό, ειλικρινά, δεν το έχω ξανακούσει, αλλά, ανεξάρτητα από την ερώτηση, θεωρώ αυτονόητο ότι σε μια κυβέρνηση πρέπει να συμμετέχουν πολιτικά πρόσωπα που μπορούν και θέλουν να υπηρετήσουν το πρόγραμμά της.

Αν ο νόμος Παππά κηρυχθεί αντισυνταγματικός, τι θα σημαίνει για την κυβέρνηση και τι πρέπει να γίνει;

Οι αποφάσεις του ΣτΕ πρέπει να γίνονται σεβαστές. Αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να υποσταλεί το μέτωπο κατά της διαπλοκής και της προσπάθειας να μπουν κανόνες στο τηλεοπτικό τοπίο.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα