Π. Παυλόπουλος: Μήνυμα σε Τουρκία για ΑΟΖ

Αυστηρό μήνυμα στην Τουρκία, ότι οφείλει να σέβεται το διεθνές δίκαιο και στον τομέα οριοθέτησης της ΑΟΖ, έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, τονίζοντας ότι η γειτονική χώρα κινείται πολλές φορές με άκρως αυθαίρετο και προκλητικό τρόπο.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην αιγυπτιακή εφημερίδα «Al-Ahram», ο κ. Παυλόπουλος επεσήμανε πως «ο τρόπος οριοθέτησης της ΑΟΖ στην περιοχή της Μεσογείου θα αποτελέσει και ένα γενικότερο προηγούμενο, ως προς την εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου αναφορικά με αυτή την οριοθέτηση», κληθείς να σχολιάσει την προοπτική της συνεργασίας Ελλάδας και Κύπρου με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, η οποία έχει, όχι μόνον οικονομική αλλά και γεωστρατηγική σημασία, για τις τρεις χώρες.

Παράλληλα, διευκρίνησε ότι «την οριοθέτηση της ΑΟΖ διέπουν κυρίως οι διατάξεις της Συνθήκης του Montego Bay του 1982, μέσω των οποίων κωδικοποιήθηκε το Δίκαιο της Θάλασσας. Τις διατάξεις αυτές πρέπει να τις εφαρμόσουμε πιστά για την οριοθέτηση της ΑΟΖ καθεμιάς Χώρας στην περιοχή μας. Και εμείς, δηλαδή Ελλάδα και Κύπρος σε συνεργασία με την Αίγυπτο, το πράττουμε. Δυστυχώς, η Τουρκία κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση, και μάλιστα πολλές φορές με άκρως αυθαίρετο ως προκλητικό τρόπο» , συμπληρώνοντας πως «οφείλουμε όλοι -δηλαδή όχι μόνον οι τρεις Χώρες μας αλλά, γενικότερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Η.Π.Α. -να καταστήσουμε σαφές στην Τουρκία ότι οφείλει να σέβεται, και στον τομέα οριοθέτησης της ΑΟΖ, το διεθνές δίκαιο, συγκεκριμένα δε το Δίκαιο της Θάλασσας».

Ο κ. Παυλόπουλος σημείωσε ακόμα ότι δεν μπορεί να ισχυρίζεται η Τουρκία ότι δεν δεσμεύεται από το Δίκαιο της Θάλασσας, διότι, δήθεν, δεν έχει προσχωρήσει στην Συνθήκη του Montego Bay, καθώς «το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έχει νομολογήσει, σε πολλές περιπτώσεις, ότι το Δίκαιο της Θάλασσας κατά την Συνθήκη του Montego Bay, επειδή έχει γίνει αποδεκτό, μέσω προσχωρήσεως, από μέγιστο αριθμό κρατών, παράγει πλέον «γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου». Ήτοι κανόνες που δεσμεύουν τους πάντες, ακόμη και κράτη, τα οποία δεν έχουν προσχωρήσει στην Συνθήκη αυτή». Άρα «οφείλουμε όλοι ν’ αναρωτηθούμε τι προηγούμενο θα εδημιουργείτο διεθνώς, αν ανεχόμαστε τέτοιες αυθαίρετες ερμηνείες από την Τουρκία ως προς τις διατάξεις περί οριοθέτησης της ΑΟΖ. Πως θα μπορούσαμε ν’ αντιταχθούμε, και μάλιστα με κυρώσεις, σε τέτοιες συμπεριφορές άλλων κρατών, αν θ’ ανεχόμασταν, χωρίς κυρώσεις, τις αυθαιρεσίες της Τουρκίας εις βάρος του διεθνούς δικαίου που αφορά την οριοθέτηση της ΑΟΖ;»