Παρέμβαση του Ν. Βούτση στην εκδήλωση «Οι Γείτονες έχουν νεύρα. Εμείς;» του κόμματος Το Ποτάμι

%ce%bd-%ce%b2%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%83%ce%b7%cf%82Βασικά σημεία παρέμβασης του Προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση στην εκδήλωση «Οι Γείτονες έχουν νεύρα. Εμείς;» του κόμματος Το Ποτάμι

  1. Βιώνουμε ένα επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον στο βαθμό που αναπτύσσεται μια τάση ισχυρής αβεβαιότητας και εθνικιστικής αναδίπλωσης στις διεθνείς σχέσεις με τα γενικευμένα φαινόμενα αποσταθεροποίησης, πολεμικών συγκρούσεων και εστιών τρομοκρατικής δράσης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μέσα σε αυτό το διεθνές γίγνεσθαι η Ε.Ε. εμφανίζεται ως μέρος και παράγων του προβλήματος και ως θέατρο επιβολής αντιλαϊκών, αντικοινωνικών προγραμμάτων. Η αναδίπλωση σε αξίες, αρχές και δικαιώματα, σε κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, ανατροφοδοτείται φανερά με την επιβίωση και την έξαρση τάσεων για εθνική αναδίπλωση και για ρατσιστικές ξενοφοβικές συμπεριφορές.

  1. Σε σχέση με τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές

Η χώρα μας δεν μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο HOT SPOT της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης. Δεν πρέπει να οριστικοποιηθεί το καθεστώς των κλειστών συνόρων και των φρακτών προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για την Ιταλία. Οι απόψεις που οδηγούν τα πράγματα για να γίνουν αυτές οι δύο χώρες το αντίστοιχο της Ιορδανίας και του Λιβάνου σε κλίμακα Ευρώπης είναι βαθύτατα αντιδραστικές και διαλυτικές από κάθε άποψη για την ίδια την Ε.Ε.

Όσοι μάλιστα επικαλούνται αυστηρούς κανόνες για την εφαρμογή επώδυνων και σε μεγάλο βαθμό λανθασμένων θεραπειών για την υπόθεση του ελληνικού χρέους δεν μπορούν να υποκρίνονται για την ευθεία μη τήρηση των κανόνων και των αποφάσεων της Ε.Ε. που αφορούν στη στρατηγική της ανάληψης του μερίσματος ευθύνης από κάθε ευρωπαϊκή χώρα.

Υποκριτικά, γιατί πλέον όλοι γνωρίζουν το τι συμβαίνει, αγνοούν ότι είναι ένα θέμα για τη δημιουργία του οποίου υπάρχουν σοβαρότατες ευθύνες της διεθνούς κοινότητας και επίσης είναι ένα θέμα το οποίο αν δεν λυθεί βραχυμεσοπρόθεσμα με την αποκατάσταση της ειρήνης και τη σταθεροποίηση των περιοχών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, θα παράγει πολλαπλάσιας έντασης και ποσότητας ροές τα προσεχή χρόνια.

  1. Για το κυπριακό:

Εργαζόμαστε για να υπάρξει λύση βιώσιμη και αποδεκτή, λύση επανένωσης της Κύπρου. Δεν πρέπει να σπάσει η δυναμική αναζήτηση λύσης μέσα σε ένα αρνητικό μάλιστα πλαίσιο ευρωτουρκικών σχέσεων. Σωστά δεν έχουμε επιλέξει την πολιτική της «παθητικής στάσης» ή της «a priori απόρριψης» ή αυτή της «λύσης πάση θυσία». Είναι σαφές ότι η χώρα μας με πλήρη σεβασμό στην οντότητα και τη δυνατότητα που δίνει η συμμετοχή της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας ως ισοτίμου μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι ουσιαστικά παρούσα στην αναγκαία διαβούλευση για το σύνθετο ζήτημα των εγγυήσεων και της ασφάλειας. Ζήτημα στο οποίο είναι σαφές ότι υπάρχει απόσταση για να διανυθεί έτσι ώστε να βρεθεί βιώσιμη λύση επανένωσης της Κύπρου στο πλαίσιο της δικοινοτικής-διζωνικής λύσης με ενιαία διεθνή οντότητα και ισχύ του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Είναι προφανής η ορθότητα, με την έννοια της ρεαλιστικής αναζήτησης και της εξεύρεσης βιώσιμης λύσης, της τακτικής για μια αναγκαία διμερή συνεννόηση πάνω στο ζήτημα της διεθνούς πτυχής των εγγυήσεων και η μετέπειτα σύγκλιση πολυμερών συσκέψεων, που θα καταλήξουν σε μια λύση, η οποία θα γίνει και αποδεκτή μέσω δημοψηφισμάτων από τους ελληνοκύπριους και τους τουρκοκύπριους.

  1. Για τις σχέσεις με την Τουρκία:

Η διατήρηση της άμεσης στενής σχέσης σε όλα τα επίπεδα με τη γείτονα χώρα, με την απαράβατη προϋπόθεση του απόλυτου σεβασμού στις διεθνείς συνθήκες, δηλαδή εν προκειμένω τη συνθήκη της Λωζάνης και τις αρχές του διεθνούς δικαίου, αποτελεί τη μόνιμη βασική επιλογή για την ειρήνη, την ανάπτυξη των σχέσεων σε όλα τα επίπεδα και την απάλειψη κάθε ενδεχόμενης διεκδίκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Επικουρικά για την ενίσχυση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας λειτουργούν τόσο η πολιτική για την αξιοποίηση και την ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό κόμβο για τη Δυτική Ευρώπη όσο και η ενίσχυση των τριγωνικών σχέσεων με τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και με άξονα την Ελλάδα και την Κύπρο.

Στην πολιτική και τις πρακτικές στο πεδίο των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που κανείς αβίαστα εντοπίζει στη σημερινή τουρκική ηγεσία, ενυπάρχει και διαχέεται μια προφανής επικινδυνότητα για ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω αποσταθεροποίηση στην περιοχή. Στον πυρήνα αυτής της νευρικής επικινδυνότητας στη ρητορική της τουρκικής ηγεσίας, υπάρχει προφανώς ο φόβος για τη διακινδύνευση από την αλλαγή στις εμπόλεμες περιοχές του συσχετισμού δυνάμεων ενδεχομένως και συνόρων στα νοτιοανατολικά σύνορα της γείτονος.

Η προφανής αμηχανία προσανατολισμού που προδίδουν οι ρητορικές εξάρσεις για τον αναθεωρητισμό των συνθηκών, την υπονόμευση της συμφωνίας για το προσφυγικό, ως και τη «μη παράδοση της τουρκοκυπριακής κοινότητας στην κακή Ε.Ε.» καθίστανται ή μπορούν να καταστούν επικίνδυνες βάσεις για τυχοδιωκτικές ενέργειες ή και για έναν ισχυρό απομονωτισμό, που θα οδηγήσει σε παραπέρα κοινωνικό κατακερματισμό και σε ένταση των αυταρχικών μέτρων.

  1. Οι παραπάνω διεργασίες οριοθετούν ήδη ένα προφανές πεδίο ανάδειξης και αξιοποίησης όλων των επιμέρους στοιχείων που συγκροτούν κατά κοινή ομολογία μια θέση σταθεροποιητικού παράγοντα της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή. Ταυτόχρονα αναδεικνύουν το λεγόμενο «μεγάλο κάδρο» των διεθνών εξελίξεων ως αναγκαία επιλογή μέσα στην οποία κρίνεται και το δύσκολο παρόν, αλλά και το μέλλον και ο ρόλος της χώρας μας.

Σε αναφορά με τα παραπάνω, θα ήθελα να κάνω την εξής αναγκαία επισήμανση σχετικά με την παγκοσμιοποίηση:

Στη σημαντική ομιλία του ο Πρόεδρος Ομπάμα, πριν από μία εβδομάδα, επέλεξε, όπως έκανε αμέσως μετά και στη Γερμανία, να υποστηρίξει την παρούσα φάση της παγκοσμιοποίησης ως μία πραγματικότητα-αφετηρία και ως μέσο εμβρυουλκό για να αντιμετωπιστεί, με αφορμή και το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ και το Brexit, η αναδυόμενη τάση εθνικών περιχαρακώσεων και οικονομικού προστατευτισμού.

Όμως, μέσα σε αυτό το πεδίο της άκρατης νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ενώπιον της παντοδυναμίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, της συνεχούς και μεγάλης ανάπτυξης οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά και της συνεχούς ενίσχυσης μέχρι επιβολής των αγοραίων νόμων και οργανισμών στο πεδίο των αποφάσεων απέναντι στους δημοκρατικά εκλεγμένους και τους δημοκρατικά οργανωμένους κοινωνικούς θεσμούς, δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται, υπονομεύθηκαν και υπονομεύονται, απαξιώθηκαν και απαξιώνονται αξίες και ιδανικά, προτάγματα, εγγυήσεις και κατακτήσεις, που συναποτελούν σημαντικό μέρος του πυρήνα της δημοκρατίας και της διαδικασίας για λαϊκή συμμετοχή και συλλογική κοινωνική πρόοδο.

Ας μην εκπλησσόμεθα, λοιπόν, από τα αναπτυσσόμενα φαινόμενα ανελεύθερων δημοκρατιών ή τη διάδοση μορφών αυταρχικής μετα-δημοκρατίας. Ας μην απορούμε για την έλλειψη συλλογικού δημοκρατικού πάθους και ενόρασης για τις αξίες π.χ. και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην διαπράττουν επίσης ορισμένοι το τερατώδες ιστορικά και από πάσης απόψεως λάθος να θεωρούν ότι η ριζοσπαστική κριτική και η συλλογική αναζήτηση γιαι διαφορετική αρχιτεκτονική κοινωνικής και πολιτικής σύγκλισης της Ε.Ε., όπως επίσης για μια δυναμική διεκδίκηση της ειρήνης, της οικολογικής ισορροπίας και της δίκαιης κοινωνικής ανάπτυξης αποτελούν παρωχημένες αριστερές εμμονές. Γιατί προφανώς παραβλέπουν ότι η ατζέντα πλέον των θεμάτων διεθνώς που αφορούν στην ανάκτηση και την ανανέωση της δημοκρατίας και της κοινωνικής προόδου, αποτελεί το προνομιακό έδαφος για προοδευτικές συγκλίσεις και για την καταπολέμηση των ξενοφοβικών και των εφιαλτικών ρατσιστικών συμπεριφορών.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα