O υποψήφιος βουλευτής της Λαϊκής Ενότητας Κώστας Λαπαβίτσας, μιλώντας στο indicator.gr, αναλύει διεξοδικά τους λόγους που η Ελλάδα θα πρέπει να επιλέξει το εθνικό νόμισμα, προκειμένου να μπει σε τροχιά ανάπτυξης,μακριά από την πολιτική των μνημονίων.
Ο καθηγητής Οικονομικών στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (SOAS), εξηγεί,μεταξύ άλλων, γιατί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μπορεί,σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις,να μην συμβαδίζει με την επιθυμία του κόσμου να βρεθεί η χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ.
Ενδιαφέρον επίσης, προκαλεί η θέση του κ.Λαπαβίτσα αναφορικά με τις εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, ειδικά κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές το προηγούμενο επτάμηνο.
Ο υποψήφιος βουλευτής της Λαϊκής Ενότητας απαντάει σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι η χώρα ακόμα και εκτός ευρωζώνης θα διατηρήσει το χρέος της και ένα είδος μνημονίου,ενώ παράλληλα ασκεί δριμεία κριτική στον Αλέξη Τσίπρα,κατηγορώντας τον,μεταξύ άλλων,ότι επέλεξε τον δρόμο των μνημονίων,ακολουθώντας το παράδειγμα των προηγούμενων πρωθυπουργών.
Τέλος,ο κ.Λαπαβίτσας αποσαφηνίζει τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ της Λαϊκής Ενότητας και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, τονίζοντας ότι οι θέσεις της ΛΑΕ αφορούν το “εδώ και τώρα”.
H συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα στο indicator.gr:
Με αφορμή το ομολογουμένως εύστοχο προεκλογικό σποτ που πρωταγωνιστείτε,θα ήθελα να σας ρωτήσω:Τελικά θα πεινάσουμε;
Καταρχήν,δεν θα έπρεπε να τίθεται αυτή η ερώτηση γενικότερα,διότι είναι ένδειξη του πόσο στραβά έχει πάει όλη η δημόσια συζήτηση στη χώρα μας τα τελευταία πέντε χρόνια.Είναι ένα είδος ψυχολογικής τρομοκρατίας που έχει ασκηθεί πάνω στον ελληνικό λαό και μια πλήρης αδυναμία σοβαρής συζήτησης.Είναι απίστευτο που ακόμα σε μια χώρα σαν την δική μας, τίθεται το ζήτημα αυτό.
Το νόμισμα θα αλλάξουμε,αν χρειαστεί.Δεν θα αλλάξουμε την πορεία του ήλιου,είναι μια ανθρώπινη κατασκευή,όπως το φτιάξαμε μπορούμε και να το αλλάξουμε.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το “όχι” του δημοψηφίσματος,δεν συνδεόταν με την άμεση βούληση της κοινωνίας να βρεθεί η Ελλάδα εκτός του ευρώ,κι ότι αυτό αποδεικνύεται από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι τουλάχιστον 7 στους 10 πολίτες επιθυμούν η χώρα να παραμείνει εντός της Νομισματικής Ένωσης.
Ξέρετε με ρωτούν συχνά αυτό το πράγμα,λες και από μόνο του αποδεικνύει κάτι.Θα μπορούσαν οχτώ στους δέκα Έλληνες να επιθυμούν η Ελλάδα να έχει το κατά κεφαλήν εισόδημα που έχει το Ντουμπάι.Αν τους ρωτούσες θα σου έλεγαν ναι. Από μόνο του δηλαδή το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ δεν λύνει κανέναν πρόβλημα,αντιθέτως μπορεί και να το δημιουργεί.
Τώρα πόσο μεγάλο μπορεί να είναι αυτό το ποσοστό; Δεν το γνωρίζουμε.Κι αυτό γιατί οι δημοσκοπήσεις που συχνά γίνονται είναι παντελώς αβάσιμες και γίνονται συχνά εκ του πονηρού.Αλλά και έτσι να ήταν,και 70% και 80% και 90% και 100% να ήταν, από μόνο του δεν αποδεικνύει κάτι.
Το μόνο που δείχνει είναι ότι δυστυχώς ο ελληνικός λαός ή τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι του,λόγω του τι έχει συμβεί την τελευταία πενταετία, δεν έχει αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει.Μπορεί να φοβάται ή να ανησυχεί ή να έχει κάποια άλλη συναισθηματική πρόσδεση με το νόμισμα αυτό.Δηλαδή αυτά τα στοιχεία δεν δείχνουν ότι το ευρώ είναι καλό ή όχι για την Ελλάδα.
Η Λαϊκή Ενότητα υποστηρίζει ότι υπάρχει η δυνατότητα για την χώρα να πορευτεί εκτός ευρωζώνης,τελικά είναι εφικτό αυτό;
Για να γίνει ξεκάθαρο,γιατί γυρίζει συνεχώς το ερώτημα εκεί.Είναι ένα είδος εθνικής ψύχωσης,την οποία μάλιστα δεν ομολογούμε και δεν τη συζητάμε ανοιχτά.Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το επίδικό και κάθε φορά που υπάρχει ένταση ή κάποιο σημείο κρίσης πάντα εκεί γυρίζει.Και την τελευταία φορά με αυτό μας εξεβίασαν και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε άνευ όρων.
Λοιπόν, τώρα σας απαντώ αν είναι εφικτό ή όχι.Καταρχήν όλα είναι εφικτά.Είναι όπως είπα και στην αρχή μια ανθρώπινη κατασκευή.Το νόμισμα θα αλλάξουμε, δεν πρόκειται να φέρουμε τον κόσμο πάνω-κάτω,δεν θα βγει ο ήλιος από τη Δύση για να πάει στην Ανατολή.
Το νόμισμα θα αλλάξουμε,όπως το αλλάξαμε όταν πήγαμε από τη δραχμή στο ευρώ.Έτσι μπορούμε να το αλλάξουμε κι ανάποδα.Φυσικά δεν είναι η ίδια διαδικασία,αλλά γίνεται.
Όμως, ως Λαϊκή Ενότητα, αυτό που λέμε στην Ελληνική κοινωνία είναι ότι αυτή η διαδικασία είναι ένα μέσο,δεν είναι ο αυτοσκοπός μας.Εμείς έχουμε προτάσεις για την ολική μεταρρύθμιση της κοινωνίας,η οποία δεν γίνεται εάν δεν αλλάξουμε και το νόμισμα.Αυτό είναι το σκεπτικό μας.
Μεταξύ άλλων, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα προϋποθέτει κάποιες εναλλακτικές διεθνείς οικονομικές συμμαχίες.Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων υπήρξε κάποια επίσημη ή έστω ανεπίσημη εναλλακτική πρόταση χρηματοδότησης;
Στο ντιμπέιτ που συμμετείχε ο κύριος Τσίπρας με τον κύριο Μεϊμαράκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε πεντακάθαρα για αυτό το ζήτημα,λέγοντας ότι σε όλες αυτές τις αποστολές που στείλαμε στο εξωτερικό -Ρωσία, Κίνα,Ιράν κ.ο.κ- στόχος μας δεν ήταν ποτέ να πάρουμε χρήματα για να χρηματοδοτήσουμε την αλλαγή του νομίσματος.Το είπε ξεκάθαρα ο κ.Τσίπρας.
Δεν έγινε απολύτως τίποτα τέτοιο.Όποιος τα πιστεύει αυτά, παίρνει πολύ σοβαρά τις φλυαρίες που εμφανίζονται ως πολιτική συζήτηση στη χώρα μας.Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ σαν στόχο να αλλάξει το νόμισμα,δεν υπήρξε ποτέ σχέδιο σοβαρό.Δεν υπήρχε ποτέ κάτι που εγώ να το αντιλαμβάνομαι σαν σχέδιο, δεν υπήρξε βούληση,απόφαση,συζήτηση ή οτιδήποτε άλλο.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πεπεισμένοι ευρωπαϊστές και ήταν αποφασισμένοι να μείνει η χώρα στο ευρώ πάση θυσία.Τα έκαναν θάλασσα όμως κι αναγκάστηκαν να παραδοθούν άνευ όρων.
Όταν ξεκίνησε αυτό το σκληρό λόμπι των ευρωπαϊστών στην χώρα μας-το οποίο είναι και το μόνο λόμπι,το λόμπι του ευρώ-αποφάσισε να κάνει πολιτική κατά του εθνικού νομίσματος και να λένε διάφορες ανοησίες.Ότι υπήρχε μυστικό σχέδιο για αλλαγή του νομίσματος και ούτω καθεξής.Δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο.
Να σας το πω κι αλλιώς,και 30 δισ. να έδινε ο κ.Πούτιν δεν θα άλλαζε τίποτα,να το ξέρετε.
Άρα γιατί ο Αλέξης Τσίπρας διάλεξε τον δύσκολο και επώδυνο δρόμο της παραμονής στο ευρώ,υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο;
Δεν διάλεξε τον πιο δύσκολο και επώδυνο δρόμο ο Αλέξης Τσίπρας, διάλεξε την πεπατημένη,διάλεξε να κάνει αυτό που κάνανε όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί.Αντί να χτυπήσει τα εγχώρια συμφέροντα και τους δανειστές,επέλεξε να ακολουθήσει την οδό τον προκατόχων του, χτυπώντας τα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
Ο δύσκολος δρόμος,θα ήταν ο δρόμος της σύγκρουσης με τον κ.Σόιμπλε,τους υπόλοιπους δανειστές,και ταυτόχρονα ο δρόμος της σύγκρουσης με τα εγχώρια συμφέροντα,τις τράπεζες,τις μεγάλες επιχειρήσεις και ούτω καθεξής, οι οποίοι είναι συνασπισμένοι και αποφασισμένοι να μείνει οπωσδήποτε η χώρα στο ευρώ.
Δεν υπάρχει λόμπι της δραχμής,υπάρχει μόνο λόμπι του ευρώ,στο οποίο και ανήκουν όλα τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας.Ο κος Τσίπρας,λοιπόν,διάλεξε τον εύκολο δρόμο,αυτόν που όπως είπα διάλεξαν και όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί.Και σε αυτό συνίσταται η συνολική αποτυχία του.
Ως ηγέτης της αριστεράς όφειλε να μιλήσει για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.Δεν το έκανε αυτό όμως,πήγε κόντρα σε αυτά. Φοροκαταιγίδα θα έχουμε,ασφαλιστικό θα έχουμε,εργασιακά θα έχουμε,το γνωστό πακέτο των μνημονίων θα έχουμε, τα οποία,φυσικά, θα παρουσιάσει και ο κ.Τσίπρας ως τον μόνο δρόμο και τη μόνη λύση.
Ο δρόμος που θα έχει προοπτική για την χώρα,θα είναι αυτός που θα βρίσκεται μακριά από την πολιτική των μνημονίων.Το θέμα δεν είναι μόνο η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.Η ευρωζώνη έχει μεγάλη σημασία,ακριβώς, επειδή επιβάλει μνημόνια.
Υπάρχει η άποψη ότι ακόμα και αν η χώρα βρεθεί εκτός ευρώ, τα δάνεια απέναντι στους πιστωτές της θα παραμείνουν και κατ’επέκταση ένα είδος μνημονιακής πολιτικής θα εξακολουθήσει να υφίσταται.
Τα μνημόνια επιβάλλονται,επειδή υπάρχουν δανειακές συμβάσεις.Το μνημόνιο δεν είναι κάτι που πέφτει από τον ουρανό, η χώρα μας κάνει μια δανειακή σύμβαση και την κάνει γιατί χρειάζεται να εξυπηρετεί το χρέος της.
Αυτό ισχύει για όλες τις δανειακές συμβάσεις που υπέγραψε η χώρα μας,οι οποίες συνοδεύονται από μνημόνια τα οποία λένε και επιβάλουν τι θα πρέπει να κάνει ο δανειζόμενος για να μπορέσει να αποπληρώσει το δάνειο.Κι αυτό είναι κάτι που του το επιβάλει ο δανειστής.
Εάν λοιπόν η χώρα μας δεν μπει στη λογική της μνημονιακής αυτής πορείας και κάνει αυτό που οφείλει,δηλαδή να μπει στη διαδικασία διαγραφής του χρέους της,εξ ορισμού δεν θα υπάρχει μνημόνιο.
Άρα λοιπόν αυτό που λέω εγώ είναι ότι η πορεία για την Ελλάδα θα πρέπει να είναι να φύγει από τα μνημόνια,να κάνει στάση πληρωμών στο χρέος και να περάσει στην διαδικασία διαγραφής του-καθώς το χρέος δεν είναι βιώσιμο- ακολουθώντας μια άλλη πορεία ανάπτυξης.
Πορεία που δεν θα έχει λιτότητα,πορεία που η δημοσιονομική πολιτική θα στηρίζει την απασχόληση,πορεία που θα έχει εθνικοποιημένες τράπεζες, ώστε επιτέλους να αποκτήσουμε τράπεζες που θα στηρίζουν την παραγωγή και δεν θα είναι η μαύρη τρύπα που απορροφά συνεχώς κεφάλαια.Μια πορεία που θα έχει δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες θα στηρίζουν και τις ιδιωτικές.
Δεν είναι μπολσεβικισμός όλα αυτά.Αυτά τα λένε επίτηδες,είναι ανοησίες και τα λένε οι εκφραστές του λόμπι του ευρώ και ο σκληρός πυρήνας των συμφερόντων που έχουν ρημάξει την χώρα μας.Αυτά είναι απολύτως εφικτά βήματα,έχουν δοκιμαστεί σε ένα σωρό άλλες χώρες.
Αυτά όμως δεν γίνονται μέσα στην ευρωζώνη,γιατί δεν τα επιτρέπει η ευρωζώνη.Η ευρωζώνη θέλει μνημόνια.Άρα λοιπόν,εθνικό νόμισμα,αυτή είναι η σημασία της συζήτησης για το εθνικό νόμισμα.
Από τη στιγμή που και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι υπέρ της εξόδου της χώρας απο την Νομισματική Ένωση,σε ποιο σημείο διαφοροποιείται η Λαϊκή Ενότητα;
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ρητώς λέει ότι η χώρα μας δεν πρέπει να βγει από την ευρωζώνη. Συνεχίζει,βέβαια,λέγοντας ότι χρειαζόμαστε απεμπλοκή από την Ευρωπαϊκή Ένωση και λαϊκή εξουσία.Τότε,φυσικά, θα λυθεί το θέμα του εθνικού νομίσματος και όλα τα άλλα ζητήματα.
Εάν κάποιος λοιπόν,θέλει να περιμένει την Δευτέρα Παρουσία και την μεγάλη αλλαγή που κάποτε θα γίνει,ας περιμένει.
Η Λαϊκή Ενότητα έχει μια σειρά προτάσεων που αφορούν το εδώ και τώρα.Βάζουν σε κίνηση,ακριβώς, μια διαδικασία κοινωνικής αλλαγής.Ξέρετε η κοινωνική αλλαγή δεν γίνεται από την μία μέρα στην άλλη,είναι μια διαδικασία,ξεκινάει από κάπου,θέλει ένα πρώτο βήμα και έπειτα ένα δεύτερο.
Το θέμα του νομίσματος είναι η αρχή μιας τέτοιας διαδικασίας.Το ΚΚΕ δεν το καταλαβαίνει αυτό,είναι εχθρός αυτής της διαδικασίας.Ο κ.Κουτσούμπας μας λέει ότι άμα φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση τώρα, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.Λέει,δηλαδή αυτό που λέει ο κύριος Τσίπρας,ο κύριος Μεϊμαράκης και οι υπόλοιποι.
Η Ελλάδα έχει για ακόμα μια φορά,μια ξεκάθαρη επιλογή.Ευρώ με μνημόνια ή αντιμνημονιακή πορεία με εθνικό νόμισμα.Τον δρόμο του ευρώ τον γνωρίζει η Ελλάδα,τον έχει ζήσει πέντε χρόνια,δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα τα επόμενα χρόνια,τα ίδια θα είναι.Δεν υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος για να γίνει αυτό το μνημόνιο καλύτερο από τα προηγούμενα.
Ο άλλος δρόμος είναι ο αντιμνημονιακός. Η Λαϊκή Ενότητα είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που θέτει το δίλημμα ξεκάθαρα.Έχει μεγάλη σημασία να το ακούσει ο κόσμος προκειμένου το επόμενο διάστημα-το οποίο και προβλέπεται πολύ δύσκολο, με το δίλημμα να συνεχίζεται και τα επόμενα χρόνια- η Λαϊκή Ενότητα και οι θέσεις της να είναι ισχυρές.
Η συνέντευξη δόθηκε στην δημοσιογράφο Ελευθερία Κοσμοπούλου
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
