Διαδραματίστηκε στους κόλπους του ΟΗΕ ένα ανεξήγητο γεγονός: η υποψηφιότητα του Ισραήλ, ύστερα από πρόταση κάποιων χωρών, για να αναλάβει την προεδρία της έκτης επιτροπής (αντιτρομοκρατική επιτροπή), όπου και κέρδισε την πλειοψηφία, κάτι που είναι άνευ προηγουμένου. Πώς ερμηνεύεται και ποια είναι τα κίνητρα για να προταθεί μια χώρα που ασκεί οργανωμένη κρατική τρομοκρατία, όχι μόνο κατά του παλαιστινιακού λαού, αλλά και εναντίον άλλων λαών στην περιοχή, μια χώρα που ιδρύθηκε στα ερείπια ενός άλλου λαού, όταν εκδιώχθηκαν 750.000 Παλαιστίνιοι από τις πόλεις τους και καταστράφηκαν περισσότερα από 420 χωριά και κοινότητες, όταν διαπράχθηκαν πραγματικές γενοκτονίες που κόστισαν τη ζωή χιλιάδων Παλαιστινίων, το 1948.
Ας υποθέσουμε ότι η ίδρυση του ισραηλινού κράτους τότε και η διεθνής αναγνώρισή του αποτελούσαν εφαρμογή της απόφασης 181 του ΟΗΕ, που προέβλεπε την ύπαρξη δύο κρατών για τους δύο λαούς· και όμως, αντί να εφαρμοστεί μέρος αυτής της απόφασης, αυτό το παραβατικό κράτος διέπραξε άλλες παραβιάσεις, κατέλαβε τα υπόλοιπα εδάφη της Παλαιστίνης και άλλα αραβικά εδάφη το 1967.
Το Ισραήλ εξακολουθεί να ασκεί οργανωμένη κρατική τρομοκρατία, με τη συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών που έπρεπε να αποτελούν εδάφη της Παλαιστίνης, βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ και δεδομένης της αναγνώρισης της Παλαιστίνης ως κράτους μη μέλους στα Ηνωμένα Εθνη το 1967.
Αυτό το κράτος, που υπερψηφίστηκε ως προεδρεύον της εκτης επιτροπής, συμπεριφέρεται ως κράτος υπεράνω του διεθνούς δικαίου και παραβιάζει καθημερινά τη διεθνή νομιμότητα, με τον επεκτατικό εποικισμό, την ανέγερση του ρατσιστικού διαχωριστικού τείχους και την απαξίωση των αρχών του διεθνούς δικαίου.
Η υπερψήφιση του ισραηλινού κράτους για την προεδρία της προαναφερόμενης επιτροπής όχι μόνο το ενθαρρύνει να συνεχίζει τη διάπραξη νέων εγκλημάτων, αλλά μοιάζει με αμοιβή που δεν συμβαδίζει με τις αρχές που υποτίθεται ότι προασπίζουν οι χώρες που το ψήφισαν, τις αρχές του διεθνούς δικαίου. Επιβράβευσαν αυτό το κράτος, αντί να το τιμωρήσουν, προκειμένου να τερματίσει την κατοχή και την καταπίεση ενός άλλου λαού, ο οποίος οραματίζεται την ελευθερία και την ειρήνη και που προσβλέπει σε ένα μέλλον με ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών της περιοχής. Αυτό το όνειρο θα πραγματοποιηθεί αν θα συνεχίζει να υπάρχει αληθινή δέσμευση της διεθνούς κοινότητας για επίτευξη μιας δίκαιης λύσης για τον λαό μου, ο οποίος προασπίζει τα νομικά και ιστορικά δικαιώματά του στο πλαίσιο της λύσης των δύο κρατών, χωρίς τρομοκρατία και δολοφονίες.
Αυτή η δέσμευση συμβαδίζει με τις θέσεις των φίλων ευρωπαϊκών χωρών κατά της κατοχής και του εποικισμού – χώρες με τις οποίες μας συνδέουν ιστορικές και βαθιές φιλικές σχέσεις.
*Ο κ. Marwan Toubassi είναι ο πρέσβης του κράτους της Παλαιστίνης.
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
