Ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Εποχή» αναφέρθηκε στη διαμάχη μεταξύ Κοτζιά-Καμμένου, την παρέμβαση του κ. Καμμένου στις ΗΠΑ, τα θέματα βίας στο Α.Τ Ομόνιας, αλλά και τον τρόπο, που μπορούν να απορροφηθούν οι κραδασμοί, που έχουν δημιουργηθεί στο εσωτερικό της Κυβέρνησης.
Ιδιαίτερα, αναφέρθηκε στη διμάχη του πρώην Υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά και του Υπουργού Άμυνας, Π. Καμμένου, θεωρώντας ότι η παρέμβαση του λειτούργησε αποσταθεροποιητικά σε σχέση με τη κυβερνητική πολιτική, δημιουργώντας όξυνση ανάμεσα στους δύο πολιτικούς.
Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω τη συνέντευξη:
Πρέπει να διευκρινίσουμε δύο πράγματα, τα οποία, βεβαίως, έχουν αποσαφηνιστεί απολύτως μετά το υπουργικό συμβούλιο. Το πρώτο είναι ότι δεν υπάρχει καμία διαφωνία επί της ουσίας στο κεντρικό ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών και τη διαχείρισή του από την ελληνική πλευρά, ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον πρώην υπουργό Εξωτερικών. Συνεπώς, δεν προέκυψε θέμα διαφορετικής στρατηγικής για το μείζον αυτό ζήτημα. Το δεύτερο είναι ότι η παρέμβαση του υπουργού Άμυνας, ιδιαίτερα στην Αμερική, λειτούργησε αποσταθεροποιητικά και δημιούργησε όξυνση, καταρχήν ανάμεσα στους δύο υπουργούς. Επομένως, η διάσταση απόψεων, σε συνδυασμό με όσα αναίτια τέθηκαν περί «μυστικών κονδυλίων», οδήγησαν τον υπουργό Εξωτερικών στην παραίτησή του. Μπορεί να μην συμφωνώ με την επιλογή της παραίτησης, διότι θεωρώ ότι δεν βοηθά την κυβέρνηση στη φάση που βρισκόμαστε τώρα, η οποία χαρακτηρίζεται από την κατάθεση ενός εξαιρετικού προϋπολογισμού για την μετά το μνημόνιο εποχή, πλην όμως ο ίδιος ο Νίκος Κοτζιάς έδωσε τις εξηγήσεις που, κατά τη γνώμη του, τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.
Ο πρωθυπουργός ανέλαβε τα καθήκοντα του υπουργείου Εξωτερικών. Ποιο το μήνυμα από αυτή την κίνηση;
Το μήνυμα της προσήλωσης, της εμμονής και της -χωρίς καμία αμφισβήτηση- στρατηγικής για την υλοποίηση όλων αυτών που αφορούν τη χώρα μας, σε σχέση με τη συμφωνία των Πρεσπών, εφόσον, φυσικά, ακολουθηθεί κατά γράμμα και έχει εκπληρωθεί ο οδικός χάρτης.
Ασκήθηκε, ωστόσο, έντονη κριτική από την αντιπολίτευση για αυτή την επιλογή.
Ο πρωθυπουργός, όπως φάνηκε σε όλη τη διάρκεια της κρίσης με τις διαδοχικές αξιολογήσεις για το πρόγραμμα, που ήταν το μείζον ζήτημα για τη χώρα και στο οποίο υπήρξε μια πολύ καλή συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και τον κ. Καμμένο –και θέλω να το τονίσω αυτό γιατί τώρα βρισκόμαστε σε διάσταση απόψεων- είχε τον κύριο ρόλο. Το ίδιο θα συμβεί και στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
Στο επίκεντρο έχει βρεθεί το ζήτημα των «μυστικών κονδυλίων». Αφήνονται υπονοούμενα ότι κάποιοι χρηματίζονται.
Είναι ένα ολισθηρό έδαφος, το οποίο δημιουργήθηκε από τις αιτιάσεις, στις οποίες –κατά τις διαρροές- αναφέρθηκε ο υπουργός Αμύνης στο υπουργικό συμβούλιο. Ωστόσο, θεωρώ ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει κανένα ζήτημα σε ό,τι αφορά τα κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών. Από την άλλη, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να συμμετάσχει σε αυτή την κουβέντα, τη στιγμή μάλιστα που είναι γνωστό ότι για πρώτη φορά με την παρούσα κυβέρνηση και με νομοθετική ρύθμιση, οι απόρρητες δαπάνες του υπουργείου Εξωτερικών έρχονται και γνωστοποιούνται στη Βουλή. Επί δεκαετίες αυτά τα ζητήματα ήταν έξω από τον έλεγχο του κοινοβουλίου και επ’ αυτού έχει να απολογηθεί τόσο η νυν Αξιωματική Αντιπολίτευση, όσο και άλλα κόμματα, που θα έπρεπε να επιχαίρουν ότι έχει γίνει ένα σοβαρό βήμα λελογισμένης διαφάνειας.
Όπως είπατε η παρέμβαση του κ. Καμμένου στις ΗΠΑ λειτούργησε αποσταθεροποιητικά. Τι τραύματα αφήνει στην κυβέρνηση;
Επ’ αυτού υπήρξαν διευκρινήσεις από τον Π. Καμμένο, οι οποίες έχουν γίνει αποδεκτές, προς ώρας, από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα, πέρα από τη δήλωσή μου, ήδη από εκείνη την ημέρα, ότι δηλαδή αυτή την παρέμβαση τη θεωρώ αποσταθεροποιητική για την κυβερνητική πολιτική.
Επειδή αναφερθήκατε σε «διάσταση απόψεων» με τον κυβερνητικό εταίρο, μπορεί να αναζητηθεί νέα κυβερνητική πλειοψηφία ή να πάμε και σε πρόωρες εκλογές;
Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Ο Πρωθυπουργός ήταν σαφής στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και είναι κοινή απόφαση να εξαντληθεί η θητεία μας. Νομίζω ότι θα υπάρξει σαφής πλειοψηφία όταν έρθει στη Βουλή προς κύρωση η συμφωνία των Πρεσπών. Από εκεί και πέρα, κατά το Σύνταγμα, χρειάζεται πρόταση δυσπιστίας και 151 ψήφοι για να πέσει μια κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν 151 βουλευτές που θα το έκαναν αυτό.
Πώς πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση για να απορροφηθούν οι κραδασμοί που δημιουργήθηκαν τελευταία και να επανέλθει η συζήτηση σε καίρια ζητήματα, όπως είναι ο νέος προϋπολογισμός;
Η κυβέρνηση πραγματεύεται με σωστό τρόπο σήμερα τον επικοινωνιακό κουρνιαχτό γύρω από το ζήτημα των «μυστικών κονδυλίων» και πιστεύω ότι πάρα πολύ γρήγορα η κοινωνία και όλο το πολιτικό σύστημα, εκ των πραγμάτων, θα ασχοληθούν με δύο ζητήματα: Το πρώτο αφορά στο εάν πράγματι –όπως θεωρώ- έχει νοηματοδοτηθεί η έξοδος από τα μνημόνια στον νέο προϋπολογισμό. Το δεύτερο ζήτημα σχετίζεται με όλες τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες -λόγω της προεκλογικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε- είναι υποχρεωμένες να ξεδιπλώσουν την προγραμματική τους ατζέντα, αφενός για το μέλλον της Ευρώπης και αφετέρου για το μέλλον της χώρας μας μετά τα μνημόνια, για την παραγωγική ανασυγκρότηση και για τη διασύνδεση της ακροδεξιάς επέλασης στην Ευρώπη με την εσωτερική πολιτική σκηνή. Η ζωή έχει οδηγήσει τα πράγματα σε μια οριακή, άκρως διακριτή σύγκρουση -και δεν πρόκειται για τεχνητή πόλωση- ανάμεσα σε δύο γραμμές στον τομέα της εργασίας και της ασφάλισης. Από τη μια πλευρά είναι ο νεοφιλελευθερισμός, με τις αγοραίες αντιλήψεις και τα κρυφά μνημόνια της αντιπολίτευσης. Από την άλλη βρίσκεται ένα υπό διαμόρφωση προοδευτικό μπλοκ στην Ευρώπη –και ελπίζω και στην Ελλάδα- υπέρ του κοινωνικού κράτους και της εργασίας, με κοινωνικό πρόσημο στην ανάπτυξη.
Είναι οι πρώτοι βηματισμοί της κυβέρνησης, ύστερα από την ολοκλήρωση του μνημονίου. Γίνονται σε σταθερό έδαφος;
Όλες οι προβλέψεις σε σχέση με την ανάπτυξη, τις εξαγωγές, το τουριστικό ρεύμα, άρα και με τον δημοσιονομικό χώρο που δημιουργήθηκε, δίνουν τη βεβαιότητα τόσο για τις δεσμεύσεις σε σχέση με τα πλεονάσματα για τα προσεχή χρόνια, όσο και για τη διαμόρφωση ενός επιπλέον δημοσιονομικού χώρου. Αυτή η εξέλιξη αφήνει σαφώς το περιθώριο για την άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής από την κυρίαρχη πλέον κυβέρνηση στην Ελλάδα, με πρώτο μέτρο τη μη εφαρμογή της περικοπής των συντάξεων και του αφορολόγητου, καθώς και τη λελογισμένη εφαρμογή των αντιμέτρων, μαζί με τις επιπλέον εξαγγελίες που έγιναν από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ. Γίνονται σταθερά βήματα πάνω σε αυτό το έδαφος. Για παράδειγμα, ήδη υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις, ενώ παράλληλα η ανεργία είναι στο 19%, κάτι που ελπίζουμε σε κλίμακα τριετίας να πάει κάτω από την πρόβλεψη του 14,2% και να προσεγγίσει το 10%. Πάνω σε αυτό το έδαφος θα πρέπει όλοι, πρόσωπα, πολιτικές δυνάμεις και θεσμοί, να τοποθετηθούμε.
Ήρθε ξανά στην επικαιρότητα το θέμα της βίας, με αφορμή την επίθεση στο Α.Τ. Ομόνοιας, όταν η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, πέρασε σχεδόν ασχολίαστη, από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Όταν μιλάει κανείς για το πολύ σοβαρό ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών, είναι ό,τι χειρότερο να το αντιμετωπίζει εντελώς επιλεκτικά και ιδεολογικά, παραβλέποντας το τι συμβαίνει στον κόσμο, το τι συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν στο θέμα της ασφάλειας, αλλά και στο τι ανάγκες υπάρχουν τώρα για εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και την ανάπτυξη μιας μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας στην αντιμετώπιση του εγκλήματος. Οι επικοινωνιακές κορώνες, με αφορμή πραγματικά συμβάντα, η επιλεκτική νοοτροπία, διάθεση και ευαισθησία, συσκοτίζουν το κρίσιμο θέμα της ασφάλειας και πολώνουν, απολύτως ηθελημένα, υπέρ της ακροδεξιάς ατζέντας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει επιλέξει την ατζέντα της λεγόμενης «ανομίας», με καθαρά ιδεολογικούς όρους. Πιστεύω ότι επειδή η ελληνική κοινωνία έχει πολύ μεγάλη εμπειρία σε τέτοια συμβάντα, δεν θα βγει κερδισμένη η Νέα Δημοκρατία σε αυτή την αντιπαράθεση. Επίσης, θέλω να επισημάνω την εμμονή και επιμονή αναφορικά με την αναίτια στοχοποίηση που γίνεται εναντίον του πρώην υπουργού Νίκου Παρασκευόπουλου και το νόμο για την αποσυμφόρηση των φυλακών, προκειμένου να δώσουν το σήμα ενός φόβου που πρέπει να πλανάται πάνω από την κοινωνία.
Γίνεται προσπάθεια να επανέλθει το ζήτημα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, χρησιμοποιώντας τα παιδιά που θα πάνε φέτος στο σχολείο…
Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι επίσημη πολιτική της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και του κ. Μητσοτάκη. Είναι τα απόνερα της κεντρικής ατζέντας που έχει διαμορφωθεί και παράγει αυτά τα αποτελέσματα σε ένα μέρος της κοινωνικής δεξιάς και ακροδεξιάς, τα οποία θεωρώ ότι αντιμετωπίζονται σωστά από την υπόλοιπη κοινωνία.
Αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή το πόρισμα για τις γερμανικές αποζημιώσεις, ένα ζήτημα που είχε δεχτεί κριτική ότι έχει εγκαταλειφθεί. Τι να περιμένουμε;
Μέχρι το τέλος του χρόνου θα τεθεί αυτό το ζήτημα και θα ληφθεί απόφαση της Ολομέλειας της βουλής. Επίσης, τις προσεχείς μέρες θα επιδόσουμε στην πολιτική ηγεσία της χώρας τους τέσσερις πρώτους τόμους του φακέλου της Κύπρου. Ό,τι είχαμε πει πως θα κάνουμε στην παρούσα Βουλή, πιστεύω ότι με την εξάντληση της θητείας της θα έχει γίνει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό στοιχείο φερεγγυότητας για τους πολίτες και εμπιστοσύνης για την Αριστερά. Η Αριστερά όπου προσπαθεί μπορεί και κάνει αυτά που υπόσχεται. Εκτός εάν ηττάται, κάτι που θα πρέπει ευθαρσώς να λέγεται για να διαμορφώνει ο κόσμος μία συμμετοχή στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, έτσι ώστε σε μία άλλη φάση να περνάμε αυτά που δεν μπορούμε να περάσουμε τώρα. Η απόκρυψή τους ή ο εξωραϊσμός τους δεν βοηθάει κανέναν. Άλλωστε, δεν αποτελεί άλλοθι το ότι έχουμε κάνει κάποια πράγματα, πέρα από κάθε αμφιβολία.
Η διαδικασία για τη συνταγματική αναθεώρηση αναμένεται να ξεκινήσει σε λίγες μέρες. Ένα από τα ζητήματα που τίθενται είναι η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τους πολίτες, προκαλώντας την αντίδραση της Αριστεράς που διαχρονικά είχε διαφορετική άποψη…
Τίθεται ως τρίτη επιλογή, μετά την εξάντληση των ψηφοφοριών στη Βουλή. Πιστεύω ότι επ’ αυτού του ζητήματος μπορούν να βρεθούν και πιο «πλαστικές» μορφές, πάλι με την παρουσία της Βουλής, παρά να πάμε σε εκλογή από τον λαό, που εκ των πραγμάτων, όπως τόνισε και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, δημιουργεί προϋποθέσεις δυϊσμού στο πεδίο της εξουσίας. Όμως, είναι ένα ανοιχτό ζήτημα που με ψυχραιμία θα συζητηθεί όταν θα ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, όπως και άλλα.
Γίνεται μια προσπάθεια επανεκκίνησης του κόμματος. Μετά την εκλογή νέου γραμματέα, εκλέχθηκε Πολιτική Γραμματεία, η οποία φαίνεται να είναι κυβερνοκεντρική. Πώς θα μπορέσει αυτό το σχήμα, όταν τα περισσότερα μέλη του έχουν ήδη πολλές ευθύνες στην πλάτη τους, να προχωρήσει, χάριν του ΣΥΡΙΖΑ;
Θα προτιμούσα, όπως και πρότεινα, να είχαν εκλεγεί από την Κεντρική Επιτροπή δύο όργανα, ένα μικρό πολιτικό συμβούλιο και ένα μεγαλύτερο πολιτικό όργανο, που θα είχαν την ευθύνη της καθοδήγησης του κόμματος. Αλλά αυτά κρίθηκαν, πήγαμε σε μία σύνθεση η οποία είναι καλύτερη από το προηγούμενο διάστημα που ήταν δύο όργανα. Θεωρώ πως το σήμα επανεκκίνησης που δόθηκε με την εκλογή του νέου γραμματέα ολοκληρώνεται με την επιλογή αυτή της Γραμματείας και σαν θεσμό, με την έννοια της συμμετοχής συγκεκριμένων προσώπων και συντρόφων. Το θέμα είναι να λειτουργούν τα όργανα. Το μεγάλο πρόβλημα στην παρελθούσα κατάσταση ήταν η λειψή έως απούσα λειτουργία των οργάνων του κόμματος, που δεν είναι ένα κλειστό σύστημα, καθώς πρέπει κατά βέλτιστο τρόπο να βρίσκεται η χημεία ανάμεσα στο κόμμα, τη Βουλή και την κυβέρνηση. Είναι πράγματα που μετά από τρεισήμισι χρόνια είμαστε σε θέση να τα αντιμετωπίσουμε.
Σε λίγους μήνες θα έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές. Ποια βήματα πρέπει να γίνουν για να ενεργοποιηθεί η βάση του ΣΥΡΙΖΑ και να γειωθεί με την κοινωνία;
Μέσω της ενθάρρυνσης, της σωστής λειτουργίας του κόμματος, την πολιτικοποίηση και το άνοιγμα των τοπικών οργανώσεων και νομαρχιακών επιτροπών, καθώς και μέσα από μία πραγματικά ανοικτή αντίληψη στον κοινωνικό και τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ. Όχι, φυσικά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ούτε με την έννοια της προσχώρησης σε άλλες πολιτικές. Είναι αδυναμία, για να μην πω ανωμαλία, ποσοτικά το κόμμα να αριθμεί 25.000 μέλη και να μην εναρμονίζεται στοιχειωδώς –κρατώντας πολιτικά τον πυρήνα του προγράμματος και σίγουρα τις αξίες της Αριστεράς- με αυτό το πλήθος των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, που σταθερά μας ψηφίζουν τα τελευταία χρόνια. Ο παρανομαστής στη συζήτηση που κάνουμε κάθε φορά για το κόμμα είναι η περίφημη κοινωνική του γείωση, που ο σύντροφός μας Γιάννης Μπανιάς έθετε για πολλά χρόνια. Αν δεν αυξηθεί αυτή, είναι φανερό ότι όλα τα άλλα μπορεί να μείνουν μόνο σε επίπεδο τακτικής, τακτικισμών και εκλογικής προσέγγισης.
Το κόμμα πώς θα αντιμετωπίσει τον κυβερνητισμό; Στις συζητήσεις στα καφενεία η απάντηση σε κάθε ερώτημα θα πρέπει να είναι πέραν του τι έκανε η κυβέρνηση ή του τι δεν μπορούσε να κάνει, λόγω των μνημονιακών δεσμεύσεων.
Ο κυβερνητισμός και οι καθεστωτικές αντιλήψεις ενυπάρχουν πάντοτε ως προκλήσεις και ως παγίδες της διακυβέρνησης και της εξουσίας, για κάθε κόμμα, πόσο μάλλον για την Αριστερά, που πολιτεύεται σε επίπεδο διακυβέρνησης. Είναι ένας τομέας που δοκιμαζόμαστε, ειδικά όσοι βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, και φοβάμαι ότι σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχουμε δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα. Είναι ανοιχτό πρόβλημα, το οποίο θα πρέπει να δούμε κατάματα και να αποστούμε αυτής της αντίληψης.
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
