Ο γνωστός μετεωρολόγος εξηγεί ότι τα περισσότερα φαινόμενα με την αφρικανική σκόνη καταγράφονται τους ανοιξιάτικους μήνες λόγω του συνδυασμού των ατμοσφαιρικών συστημάτων που επικρατούν την εποχή αυτή σε Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, Λιβύη και Μεσόγειο.
Κάθε άνοιξη παρατηρούνται κατά μέσο όρο 5 – 6 εμφανίσεις της σκόνης με χρονική διάρκεια συνήθως μία με δύο ημέρες, ενώ σε λίγες περιπτώσεις καταγράφηκε διάρκεια τρεις έως τέσσερις ημέρες.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πρώτη ιστορική αναφορά για το φαινόμενο της λασποβροχής γίνεται από τον Όμηρο και συγκεκριμένα στην Ιλιάδα. Στη Ραψωδία Λ διαβάζουμε: «εν δε κυδοιμόν ώρσε κακόν Κρονίδης, κατά δ’ υψόθεν ήκεν εέρσας αίματι μυδαλέας εξ αιθέρος, ούνεκ’ έμελλεπολλάς ιφθίμους κεφαλάς Άϊδι προϊάψειν». Και σε μετάφραση του Νίκου Καζαντζάκη: «και τάραχον ο Δίας ολέθριον εσήκωσε κι αιματωμένην δρόσον απ’ τον αιθέρα εστάλαζεν, ότ’ είχε αποφασίσει πολλές γενναίες κεφαλές να στείλει μές στον Άδη».
Αλλή αναφορά γίνεται και τους στίχους 458-460 της Ραψωδίας Π: «Ως έφατ’, ουδ’ απίθησε πατήρ ανδρών τε θεών τε Αιματοέσσας δε ψιάδας κατέχευεν έραζε Παίδα φίλον τιμών». Και στη μετάφραση Καζαντζάκη-Κακριδή: «Είπε, κι ο κύρης των αθάνατων και των θνητών το δέχτη, και ματερές ψιχάλες έριξε στο χώμα, να τιμήσει τον ακριβό το γιο του θέλοντας».