Μεταξύ αυτών, έκανε λόγο για δυνατότητα ανώνυμης καταγγελίας από ασθενή ή συγγενή, π.χ. μέσω ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας.
Τα μέτρα καταστολής
Ειδικότερα, ως μέτρα καταστολής ανέφερε ακόμη τα εξής:
- Πολιτικό σήμα ότι δεν υπάρχει ανοχή, συγκάλυψη ή προστασία του φαινομένου εξ’αιτίας πελατειακών σχέσεων ή ημετεροκρατία. Κρίσιμος ο ρόλος των Διοικήσεων των νοσοκομείων, των ΥΠΕ και του Υπουργείου.
- Επανεξέταση του θεσμικού πλαισίου, σε συνεργασία με το Υπουργείο Δικαιοσύνης
Αναδιοργάνωση της πειθαρχικής διαδικασίας, προτεραιοποίηση των περιστατικών διαφθοράς και χρηματισμού , νομική θωράκιση των Πειθαρχικών Συμβουλίων.
Μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης
Ο κ. Ξανθός υπογράμμισε την ανάγκη και για μέτρα πρόληψης, εντάσσοντας σε αυτά τα ακόλουθα:
- Αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών του ΕΣΥ και μείωση των χρόνων αναμονής για χειρουργικές επεμβάσεις κλπ . Αυτό απαιτεί στοχευμένη ενίσχυση ορισμένων κρίσιμων τμημάτων (αναισθησιολογικά τμήματα, προσωπικό χειρουργείου, αιμοδυναμικά εργαστήρια, ειδικές μονάδες κλπ.) αλλά και καλύτερη οργάνωση των νοσοκομείων .
- Διαφάνεια στη διαχείριση των περιστατικών που είναι σε λίστα αναμονής (π.χ. λίστα χειρουργείου, ραντεβού στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία, κλίνες ΜΕΘ κλπ.)
- Έμφαση στη προάσπιση των δικαιωμάτων, της ασφάλειας και της αξιοπρέπειας των ασθενών ( Γραφεία Προστασίας Δικαιωμάτων στα νοσοκομεία)
- Ενίσχυση της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης του προσωπικού και ειδικά των γιατρών, εδραίωση της κουλτούρας της τεκμηριωμένης ιατρικής αλλά και του συστηματικού ελέγχου και αξιολόγησης της ποιότητας των υπηρεσιών , των κλινικών , των δομών, του ανθρώπινου δυναμικού και συνολικά του Συστήματος υγείας. Έτσι μόνο μπορεί να ενισχυθεί το κλίμα εμπιστοσύνης των πολιτών προς το Σύστημα Υγείας και τις διαδικασίες του και δεν θα αναζητείται «παράκαμψη» ή «ειδική σχέση» .
- Ο υπουργός Υγείας επισήμανε επιπλέον ότι χρειάζονται διαδικασίες «αυτοκάθαρσης» με ευθύνη των συλλογικών οργάνων (επιστημονικών, συνδικαλιστικών) των γιατρών, αλλά κυρίως χρειάζεται ένα σταθερό κοινωνικό μέτωπο μεταξύ υγειονομικών, συλλόγων ασθενών και κοινωνικών φορέων, για την υπεράσπιση της Υγείας ως καθολικού κοινωνικού δικαιώματος, χωρίς διακρίσεις και ανισότητες στην πρόσβαση και στην ποιότητα της φροντίδας.
Όπως είπε ο κ. Ξανθός, για πρώτη φορά ένας φορέας της Πολιτείας συζητά ανοικτά ένα θέμα που όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δεν θέλει να θίξει, επειδή ακριβώς είναι μια παθογένεια του Συστήματος Υγείας που απαιτεί βαθύτερες αλλαγές στην οργάνωση του, στους μηχανισμούς ελέγχου, αλλά και στην κουλτούρα της κοινωνίας.
Σημείωσε ότι πρόκειται για δομικό και διαχρονικό χαρακτηριστικό της λειτουργίας του συστήματος Υγείας της χώρας μας, αλλά και ενδημικό φαινόμενο σε όλα σχεδόν τα συστήματα υγείας.