Ομάδα ατόμων πραγματοποίησε κατάληψη στο κεντρικό κτίριο του Πολυτεχνείου, το κτίριο Αβέρωφ.
Η κατάληψη δεν παρεμποδίζει κανέναν πολίτη να προσεγγίσει το πολυτεχνείο, ενώ δεν έχει υπάρξει έως τώρα καμία ένταση.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την ανακοίνωση της κατάληψης Αβέρωφ που αναρτήθηκε χθες (15/11/2018) στο Athens Indymedia και να δείτε το βίντεο που δημιουργήθηκε:
Με την άνοδο των Σύριζα/Ανέλ στην εξουσία το 2015 ο κρατικός μηχανισμός είχε να διαχειριστεί δύο βασικούς πολιτικούς άξονες. Από τη μία την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων στους ευρύτερους διακρατικούς ανταγωνισμούς και από την άλλη τις κοινωνικές αντιθέσεις ώστε να εξασφαλίσει την συνοχή στο εσωτερικό της χώρας. Όσο αφορά την κοινωνική συνοχή, η αριστερή διαχείριση δεν αρκέστηκε σε μεθόδους κυριαρχικής βίας, αλλά ανέπτυξε περαιτέρω μηχανισμούς πειθάρχησης, ελέγχου και αφομοίωσης που της εξασφάλισαν ένα ανθρωπιστικό προσωπείο. Την ίδια στιγμή ο κρατικός μηχανισμός συνέχισε την σκληρή αντιπαράθεση απέναντι στα κοινωνικά και πολιτικά σύνολα που δεν σταμάτησαν τον συγκρουσιακό και ανυπόταχτο αγώνα.
Καταλήψεις που υπερασπίστηκαν έμπρακτα την αυτοοργανωμένη αντίσταση, την εξέγερση και τις κοινότητες αγώνα, καταλήψεις που υπήρχαν σε πείσμα ισχυρών οικονομικών και κρατικών συμφερόντων, εκκενώθηκαν ή/και γκρεμίστηκαν. Στήθηκαν νέες δικογραφίες για άτομα που βρέθηκαν κοντά σε συγκρουσιακά γεγονότα ή συμμετείχαν σε αυτά, με αποκορύφωμα την προφυλάκιση των 8 στα Εξάρχεια ή σε άλλες περιπτώσεις είδαμε φυλακίσεις για την 6 Δεκέμβρη με πιο ακραίο παράδειγμα την καταδίκη σε 13 χρόνια φυλάκισης σε μετανάστη από την Αλγερία. Τα μίντια μαζί με το κράτος κατασκευάζουν αφηγήσεις περί “εγκληματικής οργάνωσης μπαχαλάκηδων” για την ριζική καταστολή των εξεγερμένων. Προσπαθούν να πετύχουν την τρομοκράτησή τους, την κοινωνική περιθωριοποίηση, την φυλάκισή, τον ποινικό περιορισμό και την οικονομική εξουθένωση. Από την άλλη, η σύλληψη ανταρτών και ανταρτισσών, όπως στην περίπτωση των μελών του Επαναστατικού Αγώνα, η σύλληψη συντρόφων που βρίσκονταν στην παρανομία ή ακόμα συντρόφων με κατηγορίες του αντιτρομοκρατικού νόμου 187Α όπως ο Κ. Γιαγτζόγλου δείχνει την συνέχεια της μετωπικής σύγκρουσης του κράτους με τον ένοπλο αγώνα και όσους κατηγορούνται για αυτόν. Μάλιστα επί Αριστερής κυβέρνησης πραγματοποιείται η επέκταση του νομικού οπλοστασίου απέναντι σε όποιον/όποια συμμετέχει ή στηρίζει την ένοπλη δράση θεσπίζοντας ποινικά τον όρο “ατομικός τρομοκράτης”.
Η καταστολή όμως δεν στάθηκε αρκετή για να κάμψει την βίαιη αντίσταση, αφού, οι επιθέσεις σε κρατικούς, καπιταλιστικούς και φασιστικούς στόχους με όλα τα μέσα συνεχίζονται διαρκώς.Τόσο η εξέγερση όσο και η καταστολή της δεν εκφράστηκε μόνο σε σχέση με τον αναρχικό χώρο και συναφείς κοινωνικές ομάδες και υποκείμενα. Επί αριστερής κυβέρνησης βιώσαμε όπως ήταν αναμενόμενο μεταναστευτικές εξεγέρσεις και αντιστάσεις στα ελληνικά κολαστήρια κράτησης τις οποίες ακολούθησαν βίαιη καταστολή και ποινική εκδικητικότητα όπως τις περιπτώσεις της Πέτρου Ράλλη και της Μόριας. Παράλληλα ολόκληρες περιοχές τέθηκαν για πολλές εβδομάδες κυριολεκτικά υπό στρατιωτική κατοχή από τα ΜΑΤ όπως η Λευκίμη στην Κέρκυρα όπου το κράτος θέλει να επιβάλει την λειτουργία ΧΥΤΑ. Την μνήμη μας έχει σημαδέψει μια στιγμή ατομικής εξέγερσης όταν 22χρονή από την Κόρινθο μαχαίρωσε και θανάτωσε τον επίδοξο βιαστή της. Το κράτος κατέστειλε το παράδειγμα της βίαιης αντίστασης της καταδικάζοντάς την σε 15ετή φυλάκιση, θωρακίζοντας έτσι νομικά την πατριαρχική βία. Παρ’ όλα αυτά είναι ισχυρά αισθητή μια γενικευμένη κοινωνική απάθεια αφού παρά τους πολυάριθμους αγώνες που αναπτύχθηκαν, η αλληλεγγύη και η συμμετοχικότητα ήταν δυσανάλογη. Καταλυτικό ρόλο σε αυτό έπαιξε ο θεσμικός διάλογος που προσέφερε η κυβέρνηση σε μεγάλα κομμάτια του αγωνιζόμενου χώρου αλλά και η προώθηση ενός δημοκρατικού πλαισίου που έκανε την εξεγερτική βία να μοιάζει “εκτός κλίματος”.
Μέσα σε αυτή την συνθήκη η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση έχει προπαγανδίσει μια ρητορεία διαχωρισμού μεταξύ “σοβαρών αναρχικών” και “μπαχαλάκηδων”. Μια ρητορεία την οποία έχουν υιοθετήσει κάποια κομμάτια του α/α χώρου δίνοντας πάτημα στο κράτος να απονοηματοδοτήσει την πολιτική σημασία της διαρκούς σύγκρουσης και πρακτικά να κλιμακώνεται η συνολική συντριβή της εξέγερσης. Ταυτόχρονα επιχειρείται από τα κομμάτια αυτά να αλλοιώσουν βασικά αντιθεσμικά χαρακτηριστικά της Αναρχίας, με την περιφρούρηση φοιτητικών εκλογών με την προπαγάνδιση και συμμετοχή σε εξουσιαστικά ψευτοδιλλήματα όπως το δημοψήφισμα του 2015, είτε ακόμη με την εκκένωση της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 2017.Πέρα όμως από τον α/α χώρο και το παρόν αριστερό καθεστώς, η δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie oh, η μαζική κοινωνική συμμετοχή στα εθνικο-πατριωτικά συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, η εντεινόμενη επίθεση των μικροαφεντικών, ο βίαιος ανταγωνισμός μεταξύ των καταπιεσμένων για την συγκέντρωση εξουσίας, ο καθημερινός ρατσισμός, η έμφυλη βία και η εκμετάλλευση φυσικού περιβάλλοντος-μη ανθρώπινων ζώων, μας υπενθυμίζουν ότι η κυριαρχία και οι πρακτικές επιβολής δεν προέρχονται μόνο από τα ανώτερα πολιτικά και κοινωνικά στρώματα. Είναι διάχυτες μέσα στο κοινωνικό σώμα και οι ρίζες τους φτάνουν μέχρι τα ενδότερα του α/α χώρου, στον καθ’ ένα και την κάθε μία από μας ξεχωριστά.
Το κράτος, η αστική τάξη, ο κοινωνικός φόβος και συντηρητισμός και οι ίδιες οι αδυναμίες και οι παθογένειες μας, συνθέτουν το μωσαϊκό της αντι-εξέγερσης η οποία οδηγεί μαθηματικά στον εκμηδενισμό της διαρκής σύγκρουσης απέναντι στο κράτος και τέλος στην πλήρη αφομοίωση όλων μας στην δημοκρατική διαδικασία και άρα στον αστικό ολοκληρωτισμό.Όλη η πιο πάνω διαδικασία δεν αποτελεί ελλαδικό φαινόμενο και δεν είναι αποκομμένη από την παρούσα φάση του καπιταλισμού. Είναι μια σύνθετη παγκόσμια κατάσταση που εστιάζει κυρίως στις μητροπόλεις και είναι μέρος της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης. Το οικονομικό σύστημα έχει ανάγκη από νέους τρόπους ανάπτυξης, νέες πολεοδομίες, νέες επιχειρήσεις, νέα πρόσωπα. Έτσι οι παλιές γειτονιές των μητροπόλεων αλλά και οι ‘παρασιτικοί’ και εχθρικοί κάτοικοί τους βρισκόμαστε στο στόχαστρο των θεσμών ως εμπόδια για τον εξευγενισμό της πραγματικότητας.
Οι αναρχικές-αναρχικοί, απείθαρχοι εργάτες-εργάτριες και νεολαία, εξαθλιωμένοι, άνεργες, κουίρ και τοξικά άτομα, οι κουλτούρες, οι κοινότητες και οι βίαιοι αγώνες μας.Από την Αθήνα και τις ατέρμονες προσπάθειες του δήμου να περιφράξει, να ελέγξει και να εκμεταλλευτεί κάθε λόφο, άλσος πλατεία και πάρκο, κάθε αντιστεκόμενη γειτονιά, κάθε άσυλο για ανθρώπους χωρίς χαρτιά και μικροπαραβάτες, μέχρι την Κωνσταντινούπολη και την διάλυση του πάρκου Γκέζι για την κατασκευή εμπορικού κέντρου, στην ανάπλαση του Βερολίνου και την απόπειρα εγκαθίδρυσης του Google Campus στην ιστορικά αγωνιστική περιοχή του Κρόιτσμπεργκ, μέχρι την καθυπόταξη των μη-λευκών κοινοτήτων στις γειτονιές των ΗΠΑ, μια ιστορική γραμμή διαπερνά όλα τα εδάφη και καλεί σε μια διεθνή βίαιη αντίσταση για την επιβίωσή μας και για την προοπτική της καταστροφής του κράτους και του κεφαλαίου.
Στην βάση των πιο πάνω καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες να δράσουμε από κοινού ενεργώντας με τέτοιο τρόπο που δράση μας να είναι ικανή να καθορίσει τα γεγονότα και να προωθήσει την εξέγερση απέναντι στο κράτος ως πραγματικό γεγονός και όχι ως μουσειακό έκθεμα ανάθρεψης της αστικής δημοκρατίας. Να δημιουργήσουμε ένα συγκρουσιακό γεγονός μέσα σε ένα συντροφικό περιβάλλον που μπορεί να εμπεριέχει τόσο τον καθένα και την κάθε μια μας όσο και εκείνα τα κοινωνικά υποκείμενα που μαστίζονται από την καταπίεση. Ας είναι ο καθένας και η κάθε μία έτοιμη να δώσει τα δικά της περιεχόμενα και προτάγματα μέσω της ενότητας μας στην δράση. Η πετυχημένη δράση μας στο πολυτεχνείο θα ενδυναμώσει τις σχέσεις μας, θα βγάλει προς τα έξω τα προτάγματα μας και θα γίνει έδαφος γόνιμο για να ανταποκριθούμε στο τεράστιο βάρος που φέρνει η φετινή 6 Δεκέμβρη όπου κλείνουμε 10 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους κορκονέα και σαραλιώτη.
ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ / ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ-ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
