Η φιλελεύθερη οικονομική πρόταση και η … απορρύθμιση … της αγοράς!

 

Άρθρο του Θεόφιλου Βανδώρου


 

Η επίσημη επιχειρηματολογία υπέρ της απορρύθμισης και των μεταρρυθμίσεων στην οικονομία, είναι πως απλούστερες και λιγότερες ρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε μια ανοδική πορεία στην ανταγωνιστικότητα, συνεπώς θα αυξηθεί η παραγωγικότητα και θα επέλθει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην οικονομία και άρα θα επιτευχθούν χαμηλότερες τιμές λόγω ανταγωνισμού.

Παράλληλα, τονίζεται πως με αυτή την απορρύθμιση και τις μεταρρυθμίσεις η οικονομία μιας χώρας γίνεται αυτομάτως θελκτική για τους ξένους επενδυτές που μας παρουσιάζονται ως πελάτες περιπατητές της οδού Σαιντ Ντενίς στο κέντρο του Παρισιού, οι οποίοι πριν διαλέξουν την ιερόδουλη της ορέξεως τους επιθεωρούν κατά μήκος κι έπειτα επιστρέφουν στην διαλεχτή τους .

Όμως, η μικρο-οικονομία της πιάτσας της πορνείας μόνο επιδερμικές αναλογίες έχει με τη σύγχρονη Παγκόσμια Οικονομία …

Αναγνωρίζω βέβαια το γεγονός πως στην εποχή μας έχουν καταπέσει κάποιες μικρο-αστικές υποκριτικές, δήθεν ηθικολογίες και οι θιασώτες του Νεο-Φιλελευθερισμού ανοιχτά και φανερά μας παρομοιάζουν τις εθνικές οικονομίες ως τροτέζες που ανταγωνίζονται προς άγρα πελατών…

Ένα είναι σίγουρο πως τα αποτελέσματα κάθε προσπάθειας απορρύθμισης της οικονομικής Πολιτικής των Κρατών, κατέληξε πάντα σε αυξήσεις τιμών και σε βάρος του Καταναλωτή.

Ιδιαίτερα στις μικρές χώρες και αγορές είναι αποδεδειγμένο πως σε κάθε περίπτωση και η
περίφημη επιλογή ανάμεσα στους παρόχους είναι ασφυκτικά μικρή αλλά και η μικρή αγορά πάντα θα ευνοεί τους ιδιώτες επενδυτές που με προνομιούχα συμβόλαια εισβάλλουν στις αγορές αυτές, με αποτέλεσμα η απορρύθμιση να αποβαίνει σε βάρος της τσέπης του Καταναλωτή διπλά …

Πρώτον γιατί το ίδιο το Κράτος ευνοεί και πολλές φορές επιδοτεί με άμεσες η έμμεσες “ρυθμίσεις” την είσοδο των ιδιωτών στην αγορά…
και …Δεύτερον η μικρή αγορά ουσιαστικά μόνο με  συνθήκες “Μονοπωλιακών” ρυθμίσεων μπορεί να αποβεί βιώσιμη για τους ιδιώτες … “επενδυτές” ( οι οποίοι πάντα θα αποζητούν ευνοϊκές ρυθμίσεις από τις κυβερνήσεις ακριβώς επειδή η Αγορά είναι μικρή)…

Τελικά το μοναδικό που απορρυθμίζεται είναι ο Εργατικός Κώδικας και οι μισθοί, αφήνοντας τους εργαζόμενους έκθετους στα νύχια των τριπλά πλέον ευνοούμενων  ιδιωτών “επενδυτών”… Και λέω τριπλά επειδή είναι σαφές πως σε μια μικρή αγορά ο εργαζόμενος είναι παράλληλα και καταναλωτής οπότε κάθε αύξηση στις τιμές των υπηρεσιών η των προϊόντων αποβαίνει σε βάρος του…

Συνεπώς o εργαζόμενος, πρώτα χάνει μιας και το Κράτος χρηματοδοτεί άμεσα η κι έμμεσα τους ιδιώτες επενδυτές …

Δεύτερον μειώνονται οι απολαβές του εργαζόμενου καθώς και η πάσης φύσεως εργατική νομοθεσία (ακόμα και το δικαίωμα στις απεργίες …) ευνουχίζεται και χάνει κάθε αποτελεσματική προστασία της Εργασίας.

Με αυτό το τρόπο “απελευθερώνεται” κάθε ιδιώτης “επενδυτής” να απολύει άρα η εργασία γίνεται ιδιαίτερα ανασφαλής και καταντάει να φέρνει μια ομάδα εργαζομένων απέναντι στην άλλη…

Τρίτον ….μέσα από τη διαρκή “απορρύθμιση” της προστασίας των καταναλωτών και τη Φιλελευθεροποίηση της Οικονομίας, οι τιμές διαρκώς ανεβαίνουν μιας και θα αναγκαστεί η κάθε κυβέρνηση  για να στηρίξει τους ιδιώτες επενδυτές στη μικρή αγορά να χαλαρώσει τους ελέγχους περί Καρτέλ και Μονοπωλιακών τακτικών απλά για να μη χαθούν Θέσεις εργασίας …

Ένας άλλος ιδιαίτερα σημαντικός τομέας που δέχεται τη πλήρη επίθεση των υποστηρικτών της “Απορρύθμισης” και των “μεταρρυθμίσεων” είναι κάθε μορφής ρύθμισης και νομοθεσίας περι προστασίας του Περιβάλλοντος.

Καθώς η διαδικασία όλη προτρέπει στη μείωση της γραφειοκρατίας, την απλούστευση των διαδικασιών και τη διαρκή αναζήτηση για όσο το δυνατόν οικονομικότερων (cost effective) μεταρρυθμίσεων που θα ευνοούν τις όποιες “επενδύσεις” από τις πρώτες υποχωρήσεις που πρέπει να γίνουν είναι οι κάθε είδους κανονισμοί προστασίας του περιβάλλοντος των δασών, των ακτών, των ζώων και των πτηνών και τελικά η βεβαιωμένη “απορρύθμιση” κάθε μέτρου προστασίας της Ζωής, της Φύσης και της Αισθητικής…

Έχουμε παραδείγματα με το Regulatory Flexibility Act στις USA το 1980 και στο Ενωμένο Βασίλειο με τη δημιουργία της επιτροπής με την επωνυμία: Better Regulation Commission.

Σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η Ιστορία έχει αφήσει τα σημάδια της διάχυτα, ακόμα ένα θύμα θα είναι και κάθε ρύθμιση προστασίας αρχαιολογικών χώρων ή και πιθανών νέων ανακαλύψεων κάτι το οποίο ήδη έχει γίνει αντικείμενο θυελλωδών συγκρούσεων με το  διαβόητο αντεπιχείρημα πως η χώρα χρειάζεται θέσεις εργασίας και επενδύσεις, σε κάθε περίπτωση όμως κανείς δε κάνει το κόπο να αναλογιστεί το μέγεθος μιας ακόμη απώλειας στην ιστορική, αρχαιολογική έρευνα που για μια μικρή οικονομία σαν τη χώρα μας αποτελεί ενίσχυση του Διεθνούς Brandname… που κανείς δεν έχει υπολογίσει σε αριθμούς … ( ακριβώς γιατί είναι δυσθεώρητα τα νούμερα ) …

Και δεν αναφέρομαι καθόλου σε ακαδημαϊκές μελέτες, ιστορικές αναλύσεις και την αποτελεσματική εκμετάλλευση του ιστορικού-αρχαιολογικού πλούτου …

Τελικά τα πάντα θα οδηγηθούν σε μια τρομακτική και καταστροφική σπειροειδή κατιούσα διαδικασία που προσομοιάζει με καζανάκι τύπου ΝΙΑΓΑΡΑ μιας και στο τέλος θα προκαλέσει παταγώδη θόρυβο με τη συντριβή μιας δέσμιας οικονομίας και μιας έκθετης κοινωνίας …

Η οικονομική αποτυχία κάθε τέτοιας απόπειρας ιστορικά έχει καταγραφεί σε σειρά χωρών που εφαρμόστηκε κι όμως ακόμα ΚΑΙ πολιτικοί από το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας καλυπτόμενοι πίσω από την ετικέτα του : “ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΗ” ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ να παραποιούν και να ψεύδονται ξεδιάντροπα, παρακάμπτοντας τα ιστορικά προηγούμενα…

Χώρες όπως η Αργεντινή, η Αυστραλία, ο Καναδάς, χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να ευημερούν σε καμπύλες και αριθμούς όμως η καθημερινότητα τρομακτικά ζοφερή κι απάνθρωπη αποδεικνύει την αποτυχία ανάλογων εφαρμογών νεο-φιλελεύθερων πολιτικών στην Οικονομία και τη πλήρη διάλυση του Κοινωνικού Κράτους Πρόνοιας …

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα