«Η Ν.Δ. αναζητά εναγωνίως ατζέντα, πότε αντιγράφοντας τα πρωτοσέλιδα του κίτρινου Τύπου και πότε μεταναστεύοντας στη Βενεζουέλα και στη Χιλή του αλήστου μνήμης Πινοτσέτ» επισημαίνει ο υπουργός Παιδείας, καλώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ασκήσει αντιπολίτευση με «κανόνες και… αισθητική». Αναφορικά με τις δηλώσεις του για την επικείμενη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε», υπογραμμίζει ότι «αντιδραστικά κινήματα που τείνουν να δοκιμάζουν τα όρια της συνταγματικής ανοχής ανησυχούν και ανθρώπους από τον συντηρητικό χώρο». Δεσμεύεται δε ότι «η νέα σχολική χρονιά θα ξεκινήσει χωρίς προβλήματα, με τους καθηγητές και τα βιβλία στη θέση τους», καθώς «πρόκειται για στοίχημα τριακονταετίας».
• Τις τελευταίες εβδομάδες συνδέθηκε το όνομά σας με δημοσιεύματα για την «κατάργηση των ολοήμερων σχολείων», τα «βασιλόπουλα» και τα «δίδακτρα στα πανεπιστήμια». Τελικά αποδείχτηκε ότι η αλήθεια ήταν πολύ διαφορετική. Γιατί χρησιμοποιούνται τέτοια μέσα για να σας επιτεθούν;
Παραλείψατε τους ανάλογης σοβαρότητας ισχυρισμούς πως «ο Φίλης θα καταργήσει τα φωνήεντα». Λίγο ακόμη και θα ισχυριστούν πως ο Φίλης θα καταργήσει το «Π», δηλαδή, τους «Παραιτηθείτε»! Οσο για το νέου τύπου Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο, την Τρίτη θα επισκεφθώ ένα τυπικό σχολείο της επαρχίας. Σήμερα, πέρα από τους δασκάλους και έναν γυμναστή, δεν έχει τίποτα άλλο. Από του χρόνου αυτό το σχολείο θα έχει Αγγλικά σε όλες τις τάξεις, Πληροφορική, Εικαστικά, Μουσική, Θεατρική Αγωγή. Θα είναι ένα πιο πλούσιο σχολείο. Ενα σχολείο ισότητας και ποιότητας. Θα το επισκεφθώ ξανά τον Σεπτέμβριο να δω τις αλλαγές και θα δικαιούμαι να αναρωτηθώ κι εγώ με τη σειρά μου τι θα έχουν να πουν τότε όσοι σήμερα με παρουσιάζουν ως Ηρώδη που καταπίνει Δημοτικά σχολεία και κλείνει νηπιαγωγεία. Η Ν.Δ., συνεπής στον αντιμεταρρυθμιστικό οίστρο μιας ορισμένης Δεξιάς, επιτίθεται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση γιατί θέλει ένα σχολείο ακραίου ανταγωνισμού, με τους μαθητές «πελάτες».
• Πρόκειται απλώς περί στοχοποίησης ενός συγκεκριμένου μέλους της κυβέρνησης από συγκεκριμένα κέντρα; Ορισμένοι θεωρούν ότι έχετε προβεί και σε «άστοχες» δηλώσεις κατά καιρούς…
Πρόκειται για συστηματική στοχοποίηση των υπουργών της κυβέρνησης, αλλά και του πρωθυπουργού. Η Ν.Δ. είναι ιδιαιτέρως ευφάνταστη όταν πρόκειται να εκτοξεύσει κοσμητικά επίθετα εναντίον της κυβέρνησης και επιδίδεται μαζί με τον κίτρινο Τύπο σε αυτό το είδος πολιτικής αντιπαράθεσης που αποκαλείται «δολοφονία χαρακτήρων». Οπως λέει συχνά ο κ. Μητσοτάκης, είμαστε όλοι ανίκανοι, τυχοδιώκτες, ιδεοληπτικοί, ψεύτες, διεφθαρμένοι και, το χειρότερο, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού που μας στηρίζει είναι «αδαής». Λυπάμαι πολύ όταν βλέπω έναν νέο άνθρωπο, με αστική παιδεία και από σπίτι, να καταφεύγει διαρκώς σε χυδαιότητες απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους του. Δεν του πάει και δεν θα του βγει. Καλή η αντιπολίτευση, κύριε Μητσοτάκη, αλλά, ας ασκείται με κανόνες και… αισθητική! Οσο για τις τυχόν άστοχες δηλώσεις μου, προφανώς, στην ώρα της μάχης μπορεί να έχω πει πράγματα για τα οποία στη συνέχεια μετάνιωσα. Επαναλαμβάνω: στην ώρα της μάχης, όχι στα μετόπισθεν ή στο παρασκήνιο.
«Η συνταγματική αναθεώρηση μπορεί να αποδειχθεί, υπό προϋποθέσεις, μια ευκαιρία για ριζικές αλλαγές με στόχο τη διεύρυνση της δημοκρατίας παντού. Με την κατοχύρωση της απλής και άδολης αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος. Με την καθιέρωση μορφών άμεσης δημοκρατίας, όπως τα νομοθετικά δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία. Με την καθιέρωση ανώτατου ορίου στη θητεία των βουλευτών»
• Πολλές συζητήσεις προκάλεσε η τοποθέτησή σας για την επικείμενη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε». Είπατε ότι κινείται στα όρια της συνταγματικής ανοχής επειδή είναι κίνημα «φαντομάς». Κάτι αντίστοιχο δεν υποστήριζαν οι κυβερνώντες το 2011 για το κίνημα των πλατειών;
Η πολιτική καχεξία, η ένδεια προτάσεων και θέσεων αναγκάζουν τη Ν.Δ. να αναζητά εναγωνίως ατζέντα, πότε αντιγράφοντας τα πρωτοσέλιδα του κίτρινου Τύπου και πότε μεταναστεύοντας στη Βενεζουέλα και στη Χιλή του αλήστου μνήμης Πινοτσέτ, αντλώντας από εκεί ιδέες για τα εδώ «κινήματα της κατσαρόλας». Κοιτάξτε, ορισμένα κινήματα των δήθεν ανώνυμων και ακομμάτιστων με τις κατσαρόλες, τις γραβάτες ή τις γόβες, την εθνοκαπηλία και τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι, αν αφεθούν χωρίς αντίλογο, μπορεί να επιβάλουν τη στρατηγική της έντασης και της δίχως όρια πόλωσης στην πολιτική ζωή και να εξελιχθούν σε θερμοκήπιο της αντιπολιτικής ή ακόμη και σε μοχλούς αντιδημοκρατικών εξελίξεων. Το είδαμε παλιότερα, το βλέπουμε και σήμερα, στη Γερμανία π.χ., όπου η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» ξεπήδησε μέσα από κινητοποιήσεις πολιτών ως διασταύρωση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού με τη νεοφιλελεύθερη οικονομική ορθοδοξία. Αυτά, ναι, είναι αντιδραστικά κινήματα που τείνουν να δοκιμάζουν τα όρια της συνταγματικής ανοχής και δεν ανησυχούν μόνο εμένα, αλλά και ανθρώπους από τον συντηρητικό χώρο, που σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τον εναγκαλισμό του κ. Μητσοτάκη με τα λουλούδια της Ακροδεξιάς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ως προέκταση του «Μένουμε Ευρώπη», κατασκευάζεται το πολιτικό υβρίδιο αυτού που αποκαλείται «ακραίο Κέντρο» με τη σκληρή Δεξιά. Προφανώς, εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με το αναφαίρετο και αυτονόητο δικαίωμα των πολιτών στη διαδήλωση και στη διαμαρτυρία, το οποίο κανείς από την Αριστερά δεν αμφισβητεί, αλλά με κάτι άλλο.
• Και οι «αγανακτισμένοι»;
Η σύγκριση με τους «αγανακτισμένους», που, σημειωτέον, καταγράφηκαν ως ένα ορμητικό προοδευτικό κίνημα σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, δεν έχει καμία βάση. Τότε, στην πλατεία Συντάγματος, η ύπαρξη μιας μειοψηφικής «πάνω πλατείας» με εθνικιστικά συνθήματα εξουδετερωνόταν από την υπερπολλαπλάσια δύναμη ενός τεράστιου πλήθους λαϊκής και δημοκρατικής κινητοποίησης απέναντι στις πολιτικές της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού. Η κινητοποίηση αυτή αναζήτησε, στη συνέχεια, δημοκρατική-αριστερή έκφραση στον ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζω, γιατί πολλά λέγονται από διάφορους επιτήδειους, που συκοφαντούσαν το κίνημα των «αγανακτισμένων» και επιδοκίμαζαν την άγρια αστυνομική καταστολή εναντίον του, ότι η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν συμμετείχε στις τότε πλατείες, αλλά τις είχε καταγγείλει στα έντυπά της ως «καρναβάλι» και «πανηγυράκι». Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση μεταξύ του σημερινού κινήματος, που έπαψε να είναι «φαντομάς» από την ώρα που το αγκάλιασαν η Ν.Δ. και ο ακροδεξιός της περίγυρος, και των «αγανακτισμένων» του 2011, που ανέδειξαν χωρίς φτιασιδώματα και με πολλές αντιφάσεις τον πόνο και το τρομακτικό πρόσωπο της κρίσης και της κοινωνικής συντριβής.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών»
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
