Η Ελληνικός Χρυσός στα δικαστήρια για εργατικό δυστύχημα

Σε δικαστήριο θα βρεθεί για πρώτη ίσως φορά υπόθεση εργατικού δυστυχήματος στις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός που συνέβη τον Φεβρουάριο του 2016. Η οικογένεια του εργαζόμενου που έχασε τη ζωή του εγκαλεί με αγωγή την εταιρεία για παραλείψεις, μη ασφαλείς συνθήκες εργασίας και παραβίαση του Κανονισμού Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών. Η δίκη θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 14 Μαρτίου στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Χαλκιδικής.

Το δυστύχημα συνέβη περίπου στις 11 το πρωί στις 29 Φεβρουαρίου του 2016 στην στοά 118 στο μεταλλείο των Μαύρων Πετρών όταν μέρος της οροφής της στοάς αποκολλήθηκε και καταπλάκωσε τον 52χρονο γομωτή-πυροδότη. Το μεταλλείο των «Μαύρων Πετρών» βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ από το Στρατώνι, 20 χλμ από την Ολυμπιάδα και 35 χλμ από τις Σκουριές.
Ο Βασίλης Στρούνης, αδερφός του 52χρονου τότε εργαζόμενου Κώστα Στρούνη,  που εργαζόταν ως επιστάτης στην εταιρεία και μετά το δυστήχημα συνταξιοδοτήθηκε, μίλησε Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης για τις συνθήκες εργασίας αλλά και την πρακτική της Ελληνικός Χρυσός να μην εφαρμόζει κανόνες ασφάλειας κατά τη διάρκεια των επικίνδυνων εργασιών.
“Ο αδερφός μου δούλευε από το 1991 μέχρι το 1995 σττην ΑΕΕΧΠΛ στις υπόγειες στοές της Ολυμπιάδας. Από το 1996 μέχρι και το 2001 εργάστηκε σε ένα πρόγραμμα μεταβίβασης της εταιρείας ΑΕΧΕΠΛ στην TVX που είχε σχέση με τη κατάρτιση των εργαζομένων το οποίο έληξε το 2001. Για μερικά χρόνια δούλεψε σε άσχετες δουλειές στην Θεσσαλονίκης. Το 2005 βρήκε ξανά  εργασία στα μεταλλεία της TVX και στη συνέχεια στην Ελληνικός Χρυσός μέχρι και το 2016 που σκοτώθηκε” διηγείται ο κ. Στρούνης.
“Οι συνθήκες εργασίας στις στοές είναι επικίνδυνες, απαιτείται από την εταιρεία να λαμβάνει μέτρα ασφαλείας και φυσικά απαιτείται η συνδρομή άρτια καταρτισμένων ανθρώπων μεταλλειολόγων και γεωλόγων. Όλοι πρέπει να κάνουν άψογα τη δουλειά τους καθώς αν ένας κρίκος της αλυσίδας δεν δουλέψει σωστά δημιουργούνται εύκολα οι συνθήκες πρόκλησης ατυχήματος”.
Η στοά στην οποία δούλευε ο 52χρονος εργαζόμενος βρίσκεται 220 μέτρα πάνω από την θάλασσα. “Την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου τέσσερις μέρες πριν τον θάνατο του αδερφού μου, μαζί με άλλους εργαζόμενους προκάλεσε έκρηξη στο μέτωπο της στοάς το οποίο οι μεταλλωρύχοι το αποκαλούν και καθρέφτη, όχι τυχαία καθώς πρέπει μετά την έκρηξη να είναι επίπεδος”.
Από τις ανατινάξεις εκείνης της ημέρας παράμεινε να προεξέχει της επιφάνειας του μετώπου όγκος μεταλλεύματος ο οποίος δεν έγινε εφικτό να αποκολληθεί μετά και τις εργασίες αποκόλλησης που έγιναν την επόμενη ημέρα. “Παρ`ότι ο όγκος συνέχισε να προεξέχει, δεν υπήρξε μέριμνα από τους αρμόδιους να απομακρυνθεί, κάτι που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Ο αδερφός μου μαζί με άλλους 3 εργαζόμενους έλαβαν εντολή να δουλέψουν την Δευτέρα στην διαδικασία της γόμωσης. Αν το ατύχημα συνέβαινε 20 λεπτά πριν θα είχαμε 4 νεκρούς. Περίπου 4,5 τόνοι πετρώματος έπεσαν στο κεφάλι του (εκείνη την στιγμή ήταν μόνος στο σημείο) και προκάλεσε ακαριαία τον θάνατο του” συνεχίζει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αρμόδιοι δεν εκτίμησαν την κατάσταση μετά την ανατίναξη, δεν βεβαίωσαν δηλαδή ότι οι συνθήκες ήταν ασφαλείς για να συνεχιστούν οι εργασίες στην στοά. “Απαγορεύεται από τον κανονισμό  Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών εργαζόμενοι να δουλεύουν κα΄τω από επισφαλείς όγκους. Πρώτα πρέπει να διασφαλίζεται ότι η οροφή είναι σταθερή και μόνο τότε να επιτρέπεται η εργασία. Αυτό δεν έγινε ποτέ” λέει συγκεκριμένα.
Ο ίδιος, εργαζόμενος επί δεκαετίες στα μεταλλεία ως επιστάτης αποδίδει την επισφάλεια στις εργασιακές συνθήκες στην λογική της εταιρείας να έχει γρήγορο κέρδος από την παραγωγή. “Όλα γίνονται στον βωμό του κέρδους, πρόκειται για πολυεθνική εταιρεία. Ατύχημα μπορεί να προκληθεί ακόμη και από μια μικρότερη πέτρα, όμως δεν δίνεται το χρονικό περιθώριο για να γίνουν οι εργασίες υποστήριξης της οροφής έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μην κινδυνεύουν (για παράδειγμα δεν γίνονται οι εργασίες υποστήριξης με σκυρόδεμα στα πλέγματα έτσι ώστε να στερεοποιηθούν γιατί αυτό απαιτεί χρόνο) εξηγεί.
Να υπενθυμίσουμε  ότι τον Ιούνιο του 2015 σημειώθηκε ακόμη ένα εργατικό ατύχημα στην ίδια γαλαρία που οφειλόταν στην κατάρρευση της οροφής της στοάς. Εκείνος ο εργαζόμενος, σύμφωνα με τον κ. Στρούνη, διατάχθηκε να κάνει μια επικίνδυνη εργασία μόνος του κάτι που απαγορεύεται. Ο εργαζόμενος τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα και στην σπονδυλική στήλη και υποβλήθηκε σε επέμβαση. Μέχρι και σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα. Στις 14 Οκτωβρίου του 2009 ένας άλλος εργαζόμενος, σκοτώθηκε με τον ίδιο τρόπο κατά τη διάρκεια υποστήριξης οροφής ενώ συνάδελφος του υπέστη ακρωτηριασμό των δακτύλων.
Γιατί, όμως, δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη δημοσιότητα στα ατυχήματα αυτά αλλά ούτε υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για αυτά; Γιατί τηρείται ο νόμος της σιωπής ακόμη και από τις ίδιες της οικογένειες των εργαζομένων; Ο κ. Στρούνης αναφέροντας πως κατά μέσο όρο γίνεται ένα θανατηφόρο ατύχημα κάθε τρία χρόνια στα μεταλλεία Κασσάνδρας απαντά πως οφείλεται στην στρατηγική της εταιρείας να ρυθμίζει τις υποθέσεις αυτές εξωδικαστικά. “Οι οικογένειες όταν ο άνθρωπος τους φεύγει νοιώθουν σαν μια βάρκα χωρίς κουπιά, δεν έχουν που να κρατηθούν. Η εταιρεία συνήθως δίνει χρήματα προς όφελος των οικογενειών και συνηθίζει να δίνει δουλειά και στους συγγενείς, κυρίως στα παιδιά ”σημειώνει.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έγινε αυτό και έτσι η υπόθεση του εργατικού δυστυχήματος οδηγείται στα δικαστήρια μετά από αγωγή της οικογένειας προς την εταιρεία που ζητά αποζημίωση 1 εκ. Ευρώ. Πρόκειται για το αστικό δικαστήριο ενώ θα ακολουθήσει και το ποινικό. “Η αποζημίωση είναι κάτι αναγκαίο, καθώς ο Κώστας άφησε πίσω του μια γυναίκα με δύο παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Ο πιο σημαντικός όμως λόγος της δίκης αυτής είναι η ανάδειξη του ζητήματος και η βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Είναι μια προσπάθεια ο Κώστας να είναι ο τελευταίος που αφήνει τη ζωή του στη στοά”.
Stokokkino.gr
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα