Την ενοχή της Ηριάννας και του Περικλή, όπως και πρωτόδικα, εισηγήθηκε στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων η εισαγγελέας Έδρας, η οποία δήλωσε πεπεισμένη πως οι δύο κατηγορούμενοι είναι μέλη της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς».
Μέσα σε μία ασφυκτικά γεμάτη -από φίλους και αλληλέγγυους των δύο καταδικασθέντων σε κάθειρξη 13 ετών πρωτόδικα- αίθουσα, η εισαγγελέας Αναστασία Μασούρα διατύπωσε τη θέση της ότι η 29χρονη διδακτορική υποψήφια στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο 34χρονος πτυχιούχος Γεωπονικής «έχουν σφικτό εναγκαλισμό» με «μέλη και ηγετικά στελέχη των Πυρήνων».
Κατά την Αν.Μασούρα, τα ευρήματα του εργαστηριακού ελέγχου της ΓΑΔΑ είναι απολύτως αξιόπιστα και υποδεικνύουν «άμεση επαφή» με οπλισμό που είχε βρεθεί στην Πανεπιστημιούπολη, βάσει του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος της 29χρονης και του 34χρονου συγκατοίκου του συντρόφου της.
Στην αγόρευσή της η εισαγγελική λειτουργός επέμεινε ιδιαίτερα στις φιλικές σχέσεις του συντρόφου της Ηριάννας -που δικάστηκε και αθωώθηκε ως μέλος της ΣΠΦ- με «δύο σκληρά αρχηγικά μέλη» της οργάνωσης, αλλά και στη σχέση της Ηριάννας με άλλα δύο πρόσωπα που ενεπλάκησαν στην υπόθεση.
«Οι κατηγορούμενοι είναι αναρχικοί» είπε η εισαγγελέας, διευκρινίζοντας πως «δεν ποινικοποιούνται οι φιλικές σχέσεις», καθώς -όπως τόνισε- «δεν είναι φιλικές σχέσεις» αλλά «εναγκαλισμός… Όμοιος ομοίω αεί πελάζει».
Οι δύο κατηγορούμενοι βρέθηκαν στο στόχαστρο της Αντιτρομοκρατικής τον Μάρτιο του 2011 ύστερα από έφοδο στο σπίτι του συντρόφου της Ηριάννας, Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, ο οποίος συγκατοικούσε με τον Περικλή, σπίτι όπου κοιμόταν και η ίδια.
Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος παραπέμφθηκε σε δίκη ως μέλος της «ΣΠΦ», στην οποία αθωώθηκε, ενώ η Ηριάννα έπειτα από κατάθεση που έδωσε είχε αφεθεί ελεύθερη, αφού δεν προέκυψε κάτι εναντίον της.
Λίγους μήνες μετά, είχε εντοπιστεί στην Πανεπιστημιούπολη ένα μεταλλικό κουτί με όπλα, το οποίο μεταφέρθηκε στα εργαστήρια της Αντιτρομοκρατικής και έναν χρόνο μετά, η πραγματογνωμοσύνη επί του οπλισμού αποφάνθηκε για την ύπαρξη μερικού αποτυπώματος που ανήκει σε «άγνωστο θήλυ». Για την υπόθεση σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος της Ηριάννας και του Περικλή τον Ιανουάριο του 2013, η οποία κατέληξε στην καταδίκη τους εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων όσον αφορά τα «ισχνά στοιχεία» που έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές.
Η διαδικασία ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων συνεχίζεται με τις αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης, οι οποίοι επικρίνουν την εισαγγελέα για αναφορές της σε «πρόσωπα που έχουν απαλλαγεί για συμμετοχή στην ΣΠΦ», αλλά και για την τοποθέτησή της επί της κατηγορίας με «ανάγνωση της πρωτόδικης απόφασης σα να μην έγινε διαδικασία».
Στην περίπτωση της Ηριάννας Β.Λ., «πατώντας» πάνω σε ένα αυταρχικό-κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο (που ψήφισαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και διατηρεί άθικτο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), το αστικό δικαστήριο αρκείται σε ένα αμφιλεγόμενο δείγμα DNA αποφασίζοντας την συνέχιση της άδικης φυλάκισης της. Στο πλαίσιο του ίδιου αστικού δικαίου, τα εμετικά κυρήγματα μίσους και φασισμού του ρασοφόρου χρυσαυγίτη των Καλαβρύτων αποτελούν ασήμαντα πταίσματα που δικαιολογούν την αθώωση του.
Καμία εντύπωση δεν πρέπει να προκαλούν τα παραπάνω. Το δίκαιο στην Ελλάδα είναι ταξικό, όπως ταξικό άλλωστε είναι και το κράτος. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, δεδομένου ότι οι νομικές σχέσεις αποτελούν αντανάκλαση των σχέσεων παραγωγής σε νομικούς κανόνες, κώδικες, σε πράξεις του κράτους.
Η δικαιοσύνη, λοιπόν, μόνο τυφλή δεν είναι. Όχι μονάχα βλέπει, αλλά και αλληθωρίζει μόνιμα προς την πλευρά της αστικής τάξης, όντας βασικό εργαλείο του κράτους της. Του κράτους των κεφαλαιοκρατών, των μεγαλοβιομηχάνων, των εφοπλιστών, της μεγαλοεργοδοσίας.
Πρόκειται για την ίδια αλλήθωρη «δικαιοσύνη» που απ’ το ένα χέρι σέρνει στα δικαστήρια πρωτοπόρους συνδικαλιστές, απεργούς, εργαζόμενους που αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους και απ’ το άλλο χέρι αθωώνει μεγαλοεφοπλιστές για εμπόριο ναρκωτικών. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη» που κυρήσσει «παράνομες» και«καταχρηστικές» απεργιακές κινητοποιήσεις, την ίδια στιγμή που κάνει τα «στραβά μάτια» στην εργοδοτική ασυδοσία.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η εφαρμογή της αντιλαϊκής τους πολιτικής πάει χέρι-χέρι με την ποινικοποίηση των εργατικών-λαϊκών αγώνων, την καταστολή του λαϊκού κινήματος με αντιδραστικούς «τρομονόμους» και την προσπάθεια καταπολέμησης της «ριζοσπαστικοποίησης» της κοινωνίας.
Απέναντι σε αυτήν, λοιπόν, τη «δικαιοσύνη τους», που καταδικάζει σε φυλάκιση τις «Ηριάννες» ενώ αποφυλακίζει τους φονιάδες «Ρουπακιάδες», που διώκει δικαστικά τους απεργούς εργάτες και απαλλάσσει σκανδαλωδώς μεγαλοεπιχειρηματίες, που συλλαμβάνει συνδικαλιστές και αθωώνει φασίστες μητροπολίτες-κήρυκες χιτλερικών ιδεών, οι εργαζόμενοι, η νεολαία δεν μπορούν, δεν πρέπει να μείνουν θεατές.
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
