Ημέρα μνήμης του Ολoκαυτώματος:Η Δ.Ζακάκη στο Indicator για την παράσταση «Τερεζίν»στο θέατρο ΑΡΓΩ

Συνέντευξη του Γ.Βαρδάκη

Με αφορμή την 27η Ιανουαρίου, Διεθνή Ημέρα μνήμης, ανακηρυγμένη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε), για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έρχεται αυτή η συνέντευξη για μια παράσταση σχετική με τις φρικαλεότητες των Ναζί. Ένα έργο το οποίο από την πρώτη, κιόλας ανάγνωση της υπόθεσής του σε οδηγεί σε χιλιάδες σκέψεις σχετικά με το που μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος νους σε στιγμές παράνοιας και παραλογισμού. Προβληματισμένος, λοιπόν, αλλά και πλημμυρισμένος με αυτές τις σκέψεις φτάνω στο θέατρο Αργώ για να παρακολουθήσω την παράσταση ‘’Τερεζίν ,ένα φαντασμα-τικο καμπαρέ’’. Μια παράσταση που αξίζει να παρακολουθήσεις όχι μόνο για την υπόθεσή της αλλά και για τους συντελεστές της. Νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί, υπέροχα κοστούμια και σκηνικά αλλά και εξαιρετική σκηνοθεσία συνθέτουν μια μουσικοθεατρική παράσταση η οποία, δίχως αμφιβολία, λαμβάνει θετικό πρόσημο στην κρίση του θεατή.

Ακολουθεί η συνέντευξη μιας εκ των πρωταγωνιστών-τριών της παράστασης


dimitra zakakiΔήμητρας Ζακάκη

Πρώτα απ’όλα να πούμε λίγα λόγια για την ομάδα θεάτρου <<δήλος>>. Πως δημιουργήθηκε, με ποιο σκοπό αλλά και για ποιο λόγο αποφάσισαν να συμπορευτούν νέοι ηθοποιοί ως ομάδα στα πρώτα τους, ενδεχομένως, επαγγελματικά βήματα στο θεατρικό γίγνεσθαι της Αθήνας; 

Η ομάδα θεάτρου <<δήλος>> ξεκίνησε αρχικά πέρυσι με τους απόφοιτους του 2014 οι οποίοι έπαιξαν τα ‘’Μάγια της πεταλούδας ‘’ένα έργο που είχαν δουλέψει και εκείνοι στο δικό τους τρίτο έτος όπως δουλέψαμε και εμείς, φέτος, την Τερεζίν. Όπως είναι αυτονόητο είναι δύσκολο να ξεκινήσει κάποιος τα πρώτα του βήματα σε αυτό το χώρο, επομένως όταν είσαι σε μια ομάδα με άτομα που έχεις δουλέψει πολλά χρόνια μαζί και με την υποστήριξη και των καθηγητών με τους οποίους έχεις δουλέψει και έχεις μάθει για το θέατρο είναι πολύ πιο εύκολο να ξεκινήσεις. Εμείς είμαστε απόφοιτοι του 2015, κάποιοι είναι ακόμη στο τρίτο έτος και κάποιοι άλλοι είναι παλαιότεροι απόφοιτοι αλλά οι περισσότεροι τελειώσαμε το 2015.Έτσι, αρχικά είχε ξεκινήσει η δουλειά το τρίτο μας έτος, δηλαδή εμείς ουσιαστικά δημιουργήσαμε την παράσταση και οι υπόλοιποι ήρθαν με αντικατάσταση.

Κατά την διάρκεια των παραστάσεων έχει υπάρξει στιγμή που να έχετε ταυτιστεί με την ηρωίδα την οποία υποδύεστε όπως και να έχετε αισθανθεί τον πόνο, την δυστυχία και την απελπισία αυτής της κοπέλας κατά την διαμονή της στην Τερεζίν;

Eίχα ταυτιστεί με την ηρωίδα περισσότερο στην προετοιμασία της παράστασης. Αυτό κανονικά δεν πρέπει να συμβαίνει ,είναι κάτι που κάποια στιγμή ξεφεύγει και πρέπει να το αποβάλλεις. Κάποια στιγμή στην πρόβα μου συνέβη αλλά προσπάθησα να το αποβάλλω, ώστε να μην ξανασυμβεί.

Ποιά πιστεύεις ότι είναι τα συναισθήματα τα οποία διακατέχουν τους ηθοποιούς κατά την διάρκεια της παράστασης αλλά και μετά το πέρας αυτής εξατίας και της ιδιαίτερης θεματολογία της;

Από τις διάφορες αντιδράσεις του κοινού ή από τα σχόλια που έχω ακούσει συγκινούνται, σίγουρα, πολύ, κάποιοι κλαίνε κιόλας γιατί είναι ένα θέμα που αγγίζει τον περισσότερο κόσμο τόσο το ίδιο το θέμα του έργου όσο και ο τρόπος με τον οποίο έχει αποδοθεί.

Στην παράσταση παρακολουθούμε Εβραίους καλλιτέχνες να αναγκάζονται να δημιουργήσουν, να χορεύουν και να τραγουδούν για τους Ναζί. Κατά την γνώμη σας, η τέχνη μπορεί να νικήσει τη βαναυσότητα, την ωμότητα και τελικά τον θάνατο;

Σίγουρα δεν μπορεί να τη νικήσει αλλά για να απαντήσω με μεγαλύτερη σαφήνεια στην ερώτηση θα χρησιμοποιήσω μια φράση από το έργο ‘’Η τέχνη είναι ένας τρόπος να συνδιαλλαγείς με το θάνατο’’

Με τις μεταναστευτικές ροές από την Συρία να αυξάνονται συνεχώς και τις κοινωνικές, πολιτικές και όχι μόνο αναταραχές στην Ευρώπη εξαιτίας του προσφυγικού ζητήματος να βρίσκονται σε έξαρση υπάρχει ,κατά την γνώμη σας, στη σημερινή εποχή μια σύγχρονη ‘’Τερεζίν’’ ;

Σίγουρα υπάρχει, αλλά δυστυχώς όχι μόνο στη σημερινή εποχή. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης που ανέφερες , συχνά βλέπουμε να συμβαίνουν τέτοιες αδικίες εις βάρος πολλών λαών, όπως επίσης έχουμε και άλλα πρόσφατα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια. Επομένως δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι, πάντα θα συμβαίνει κάτι αντίστοιχο.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερες μουσικοθεατρικές παραστάσεις να ‘’ανεβαίνουν’’ στις θεατρικές σκηνές της πρωτεύουσας .Ποιές είναι οι ιδιαιτερότητες αλλά και τα νέα αυτά στοιχεία τα οποία έχει προσδώσει αυτό το είδος παραστάσεων στο θέατρο στην Ελλάδα;

Είναι αλήθεια ότι παρουσιάζονται πολλές μουσικοθεατρικές παραστάσεις αν και το δικό μας έργο δεν είναι ακριβώς μουσικοθεατρικό (musical) .Η δική μας παράσταση δεν έχει το βασικό στοιχείο του musical ,δηλαδή η μουσική και τα τραγούδια της Τερεζίν δεν αποτελούν αναπόσπαστο και καθοριστικό στοιχείο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Ουσιαστικά υπάρχουν επειδή είναι έργο μέσα σε έργο, δηλαδή τα τραγούδια υπάρχουν στην παράσταση γιατί είναι τα τραγούδια που προετοιμάζουμε για να παραστήσουμε οι ηθοποιοί του στρατοπέδου σε αντίθεση με μια μουσικοθεατρική παράσταση (musical) στην οποία τα τραγούδια μπορούν να εκφράζουν τα συναισθήματα του ρόλου πράγμα που δεν υφίσταται στη δική μας παράσταση.


«ΤΕΡΕΖΙΝ »  

Ένα φαντασμα-τικό καμπαρέ

Η ομάδα θεάτρου «δήλος» σε συμπαραγωγή του θεάτρου ΑΡΓΩ παρουσιάζει τη μουσικοθεατρική παράσταση ΤΕΡΕΖΙΝ

Λίγα λόγια για το έργο
Τερεζίν. Πόλη – γκέτο για χιλιάδες Εβραίους αλλά και τόπος συνάντησης των μεγαλύτερων Εβραίων καλλιτεχνών. Το γκέτο – βιτρίνα του Ναζιστικού κόμματος, συγκέντρωσε κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ πολέμου όλων των ειδών τους καλλιτέχνες. Αντιμέτωποι με τον βέβαιο θάνατο, οι άνθρωποί αυτοί καλούνται να δημιουργήσουν για μια τελευταία φορά πριν σταλούν στους θαλάμους αερίων. Μια ομάδα καλλιτεχνών ετοιμάζει ένα καμπαρέ για την επίσκεψη του Ερυθρού σταυρού. Το τέλος της παράστασης θα σημάνει και το τέλος της ζωής τους. Ο καλλιτέχνης πεθαίνει, το έργο του όμως μένει και ταξιδεύει στον χώρο και στον χρόνο αιωνίως. Ένα καλλιτεχνικό διάβημα ως ύστατη προσπάθεια επιβίωσης, μια μουσικoχορευτική παράσταση ως απάντηση στην φρικαλεότητα των βασανιστηρίων.
 
Πρωτότυπο κείμενο της ομάδας θεάτρου « δήλος», εμπνευσμένο από το θεατρικό κείμενο « Ούτε πουλιά πετάνε, ούτε λουλούδια ανθίζουν» της Σοφίας Αδαμίδου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ – Δήμητρα Χατούπη
ΚΙΝΗΣΗ –
 Νικολέτα Ξεναρίου
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ –
 Χρίστος Θεοδώρου
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ –
 Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου
ΡΥΘΜΟΛΟΓΙΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΡΟΥΣΤΩΝ –
 Νίκος Τουλιάτος
ΣΚΗΝΙΚΑ –
 Αντώνης Χαλκιάς
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ
 – Γιάννης Δαμίγος
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ –
 Μάριος Ράμμος
ΦΩΤΙΣΜΟΙ –
 Βασίλης Καραργύρης
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ –
 Γιώργος Αδαμαντιάδης 
ΠΑΡΑΓΩΓΗ
 – Ομάδα θεάτρου «δήλος» | Θέατρο ΑΡΓΩ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
 – Art Minds 
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
 – Δέσποινα Ερρίκου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
 – Μιχάλης Αβρατόγλου
TRAILER/TEASER
 – Μιλτιάδης Χρηστίδης

ΠΑΙΖΟΥΝ – Άννα Χανιώτη, Αστέριος Χασάπης, Γιάννα Σωτηροπούλου, Γιούλη Αθουσάκη, Γρηγόρης Μπαλλάς, Δήμητρα Δρακοπούλου, Δήμητρα Ζακάκη, Δήμητρα Μάμαλου, Αιμιλία Σιαφαρίκα, Θεοδόσης Σκαρβέλης, Θωμάς Καζάσης, Ιάκωβος Μηνδρινός, Ιωάννα Σιμάτη, Κωνσταντίνος Παράσης, Κλειώ Χαβγιέ, Κώστας Αλέξης, Λευτέρης Παπακώστας, Μελίνα Μαστραντώνη, Νώντας Μιχαλόπουλος, Πάνος Αποστολόπουλος, Πένυ Χρυσικού, Τρύφωνας Ζάχαρης, Φωτεινή Τσούλη, Χριστίνα Πετρολέκα

Στην τρομπέτα ο Γιώργος Βασιλόπουλος.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Από 27 Νοεμβρίου 2015 έως 31 Ιανουαρίου 2016
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο, στις 21.30
Κυριακή στις 20:00

 Θέατρο ΑΡΓΩ, Ελευσινίων 15, πλησίον μετρό Μεταξουργείο
διάρκεια 105’ (χωρίς διάλειμμα)

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
15€
 Γενική Είσοδος |10€ Ομαδικό (Για group των 10 ατόμων) | 8€ Φοιτητικό | 5€ Ατέλεια – Ανέργων

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ:Κερδίστε 2 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Τερεζίν»στο θέατρο ΑΡΓΩ

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα