Η Κυβέρνηση θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια και μετά τις επόμενες εκλογές, που θα γίνουν στην ώρα τους, θα οδηγήσει τη χώρα με ασφάλεια στην μετα-μνημονιακή περίοδο δηλώνει με βεβαιότητα στο BigBussiness ο Κώστας Ζαχαριάδης, διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτιμά ότι, παρά την κριτική που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας, εξακολουθεί να αποτελεί το «νέο». Για την Κεντροαριστερά εκτιμά ότι πρόκειται για ένα ενδιαφέρον εγχείρημα. Μιλά για τις διαχρονικές ευθύνες της Πολιτείας σχετικά με τα αντιπλημμυρικά έργα στην Δυτική Αττική, μετά και την τραγωδία. Δίνει απαντήσεις για τα Εξάρχεια. Δηλώνει πως μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια στη Γερμανία δημιουργεί πρόβλημα στην Ευρώπη συνολικά, και ως τέτοια θα επηρεάσει στο μερίδιο που αντιστοιχεί και την Ελλάδα.
Συνέντευξη στην Ελένη Στεργίου
Τις τελευταίες ημέρες κ. Ζαχαριάδη γίναμε μάρτυρες μίας τεράστιας τραγωδίας στη Δυτική Αττική. Παράλληλα οι ευθύνες έγιναν μπαλάκι μεταξύ φορέων, προσώπων και κυβερνήσεων. Ποιος έχει την ευθύνη κύριε Ζαχαριάδη; Και αν η γραφειοκρατία είναι δικαιολογία, μπορεί αυτή η κυβέρνηση να διορθώσει τις διαχρονικές παθογένειες;
Αποδεικνύεται κάθε φορά που το κράτος και ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να χειριστεί μια κρίση, ότι οι δομές, η οργάνωση μας, αλλά και η πολιτική και η διοικητική μας επάρκεια και συγκρότηση, δεν φτάνουν. Προφανώς αυτό δεν είναι θέμα της τελευταίας διετίας. Το να αναζητάς ευθύνες αμέσως μετά το συμβάν, ή κατά τη διάρκεια του, κατά την γνώμη μου είναι επιφανειακό και μόνο για επικοινωνιακή χρήση.
Η ουσία του θέματος κατά τη γνώμη μου με απόλυτο σεβασμό στον πόνο των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους, τις οικογένειες που καταστράφηκαν οικονομικά και επιχειρηματικά, είναι το πώς θα φτιάξουμε ένα κράτος και μια κοινωνία που να λειτουργούν. Και δεν μιλάω μόνο για τις κρίσεις και τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα ή τα μεγάλα ατυχήματα, μιλάω για αυτή καθ΄ αυτή τη λειτουργία του κράτους, του δημόσιου τομέα, της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και ατομικά των πολιτών.
Σε αυτό συντείνουν δύο παράλληλα φαινόμενα, το πρώτο είναι η υπερ-πολιτικοποίηση κάθε δημόσιας υπόθεσης με τις εκατέρωθεν κατηγορίες, με αποτέλεσμα να συσκοτίζονται και οι αιτίες των προβλημάτων και οι ενδεχόμενες λύσεις και το δεύτερο η αδυναμία του κράτους να λαμβάνει υπόψη του θεσμικά και να αξιοποιεί τις γνώμες των ειδικών σε επιμέρους σημαντικά θέματα. Και επαναλαμβάνω, ότι δεν μιλάω μόνο για τον χειρισμό των κρίσεων.
Εάν δεν λύσουμε αυτά τα δύο απλά θέματα κάθε φορά εκ των υστέρων θα αναζητούμε ευθύνες και οι πολίτες θα αισθάνονται απροστάτευτοι.
Οι κάλπες στην Κεντροαριστερά επανέφεραν στο προσκήνιο το προεκλογικό σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ που είχε επίκεντρο το διαχωρισμό του “νέου” με το “παλιό”. Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ ικανοποίησε όσους τον ψήφισαν με αυτή την προσδοκία και τον επέλεξαν για κυβέρνηση;
Το ερώτημα μου πάντα σε αυτού του τύπου τα δίπολα είναι ποιος είναι νέος και ποιος παλιός και τι πολιτικό περιεχόμενο έχει ο νέος και τι πολιτικό περιεχόμενο έχει ο παλιός. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι όχι μόνο κάτι «νέο», αλλά παράλληλα κάτι σύγχρονο και διαφορετικό. Και αυτό όσο περνάει ο καιρός και ξεπερνάει το σοκ της εξουσίας και της γνώσης της διακυβέρνησης, τόσο θα εμφανίζονται στους πολίτες οι διαφορές του από το «παλιό» και ξεπερασμένο. Με αυτήν την έννοια πιστεύω ότι οι πολίτες εξακολουθούν να έχουν προσδοκίες από εμάς.
Η μονομαχία για την ηγεσία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς έδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί βασικό κορμό του εγχειρήματος. Ο πρωθυπουργός έχει πολλάκις κάνει κάλεσμα για ένωση των προοδευτικών δυνάμεων του χώρου. Εσείς πως εξηγείται την ιδιαίτερα επιθετική ρητορική της κ. Γεννηματά κατά της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ; Θεωρείτε ότι είστε πιο κοντά στον Νίκο Ανδρουλάκη, ως πιο φρέσκο πρόσωπο στην πολιτική;
Ανεξαρτήτως προσώπων το εγχείρημα έχει ενδιαφέρον. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Σε ολόκληρη την Ευρώπη γίνεται ένας μεγάλος διάλογος μεταξύ σοσιαλιστών-αριστερών και οικολόγων. Η Ευρωπαϊκή κρίση δημιούργησε την ανάγκη, μεταξύ άλλων, για νέες πολιτικές πλατφόρμες και διαλόγου και πολιτικής τακτικής και κυρίως για την αναζήτηση σύγχρονων δημοκρατικών διαχειριστικών λύσεων στα σύνθετα προβλήματα της εποχής μας. Σε αυτά δηλαδή που θέτει η ψηφιακή εποχή, η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και η παγκοσμιοποίηση. Σε αυτόν τον διάλογο και την αναζήτηση λύσεων καμία προοδευτική πολιτική δύναμη δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι τα ξέρει όλα και έχει έτοιμες λύσεις για όλα. Θα έλεγα λοιπόν ότι θα πρέπει να περιμένουμε και να μην παρασυρόμαστε από την επικαιρότητα και από την τακτική ρητορική των προσώπων και των σχημάτων. Με αυτήν την οπτική ο Νίκος μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής αλλά δεν τον βλέπω διασταλτικά με την κ. Γεννηματά και τον θεσμικό της ρόλο.
Όπως έχει σήμερα το πολιτικό κλίμα και οι ισορροπίες στη Βουλή, θεωρείτε απίθανο να οδηγηθούμε σε εκλογές πριν τη λήξη της τετραετίας και ποιες αιτίες μπορούν να μας οδηγήσουν σε πρόωρες κάλπες;
Τίποτα δεν είναι απίθανο στην ζωή. Σας μιλώ για το σχέδιο μας και τι θέλουμε εμείς να κάνουμε. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η δεύτερη κυβερνητική μας θητεία ακούω κάθε δύο μήνες ότι πέφτουμε, ότι μας ρίχνουν ή δεν αντέχουμε και φεύγουμε. Αυτές οι αστείες προβλέψεις επαναλαμβάνονται για την άνοιξη του 2018. Ας το πάρουν χαμπάρι επιτέλους θα βγάλουμε την χώρα από τα μνημόνια. Και θα κάνουμε εκλογές στο τέλος της τετραετίας με στόχο να τις κερδίσουμε ξανά για να μπορέσουμε να οδηγήσουμε την χώρα στην μεταμνημονιακή περίοδο.
Κατά την άποψή σας, το κυβερνητικό έργο τρέχει με τις απαιτούμενες ταχύτητες σε όλα τα υπουργεία ή χρειάζεται να επιταχυνθεί, ακόμα και αν αυτό οδηγούσε σε ένα μικρό ή μεγαλύτερο ανασχηματισμό;
Όχι μόνο χρειάζεται επιτάχυνση αλλά πιστεύω ότι το έχουμε συνειδητοποιήσει και όλοι. Βρισκόμαστε σε μία κομβική στιγμή της θητείας μας και πρέπει η κυβέρνηση να βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση. Δεν μου αρέσει να μιλάω καθόλου για εσωτερικά θέματα της κυβέρνησης και κυρίως για θέματα ανασχηματισμού. Μου αρέσει να μιλάω για αυτό που είναι το καθήκον μου και η ευθύνη μου, για την λειτουργία της κοινοβουλευτικής ομάδας για το κοινοβουλευτικό μας έργο.
Η ευμετάβλητη κατάσταση στη Γερμανία, με πολύ πιθανή την περίπτωση νέων εκλογών, πιστεύετε ότι θα δημιουργήσει πρόβλημα στην Ελλάδα στο θέμα της αξιολόγησης και κυρίως στη διευθέτηση του χρέους; Επιπλέον, οι διεργασίες μεταξύ των κομμάτων στη Γερμανία παραπέμπει σε μελλοντικές παρόμοιες καταστάσεις και στην Ελλάδα, μετά τις επικείμενες εκλογές;
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη Γερμανία είναι ότι εισέρχεται σε πολιτική κρίση, ως δευτερογενής και τριτογενής συνέπεια του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε την παγκόσμια και την ευρωπαϊκή κρίση στα ζητήματα της οικονομίας και του προσφυγικού τα χρόνια της παντοκρατορίας της γερμανικής δεξιάς. Τίποτα δεν είναι πια ίδιο στο πολιτικό σύστημα διεθνώς. Brexit, Trump, άνοδος της ακροδεξιάς και των ναζιστών στην ΕΕ και τώρα η Γερμανία. Η Ελλάδα νομίζω τα καταφέρνει και θα τα καταφέρει ανεξαρτήτως της πολιτικής αστάθειας στη Γερμανία. Βεβαίως μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια στη Γερμανία δημιουργεί πρόβλημα στην Ευρώπη συνολικά και ως τέτοια θα επηρεάσει στο μερίδιο που αντιστοιχεί και την Ελλάδα, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Το γερμανικό πολιτικό σύστημα είναι διαφορετικό και με άλλη παράδοση απ αυτό τις Ελλάδας και δύσκολα μπορούν να βρεθούν εύκολες αντιστοιχίες.
Πρόσφατα, μία γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρά στα Εξάρχεια κατά τη διάρκεια συμπλοκών. Η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι η εν λόγω περιοχή βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση; Υπάρχει κάποιο σχέδιο; Ένας κάτοικος των Εξαρχείων εκτιμάται ότι είναι ασφαλής;
Πρόκειται για μια άθλια εγκληματική ενέργεια που πρέπει να τιμωρηθεί όπως ορίζει ο νόμος. Η ασφάλεια είναι θεμέλιος λίθος των σύγχρονων δημοκρατιών, πρωταρχικό κοινωνικό και ατομικό δικαίωμα. Όλες οι γειτονιές της χώρας πρέπει να απολαμβάνουν αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους, χωρίς «ναι μεν αλλά». Για την αριστερά, η προστασία των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων είναι στοιχείο της πολιτικής της ταυτότητας, του DNA της.
Μόλις κάποιος πολιτικός – ειδικά της κυβέρνησης- διασκεδάζει ή τον βλέπουν να πίνει ένα ποτό, του ασκείται έντονη κριτική και “μπαίνει” στην αρένα των σοσιαλ μίντια. Σας απασχολεί το φαινόμενο, τι εξήγηση δίνεται;
Πρέπει κάποια στιγμή όλοι να γνωρίζουμε και να καταλάβουμε ότι τα social media δεν παύουν να είναι media άρα είναι δημόσια. Εμπλέκονται με τη δημόσια σφαίρα και ως εκ τούτου οι δρώντες κρίνονται. Από την άλλη πλευρά, θέλω να πιστεύω ότι η προσωπική ζωή και οι παρέες και ο τρόπος διασκέδασης του καθενός δεν αφορούν ούτε την κοινωνία, ούτε τα media, ούτε τα social media. Είμαστε πολιτικοί, δεν είμαστε προϊόν των media και τουλάχιστον εμείς στην αριστερά δεν θέλουμε και να γίνουμε.
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
