Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, μιλώντας εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς στη συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής (ECON) του Ευρωκοινοβουλίου και σε συζήτηση με θέμα «Ελάχιστη κάλυψη ζημιών για μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα»αναφορικά με τα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια, είπε τα εξής:
«Συζητούμε ένα πολύ σημαντικό φάκελο, και με την πρόταση για τον Κανονισμό και με την πρόταση για την Οδηγία, πρώτα από όλα βάσει του μεγέθους του προβλήματος∙ τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγγίζουν το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ και επηρεάζουν και την πορεία της οικονομίας -τόσο των κρατών-μελών, και επομένως και της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ταυτόχρονα απειλούν την υγεία του τραπεζικού συστήματος, μπροστά σε ένα ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης, και συνδέονται και με την παγωμένη συζήτηση για το περίφημο Ευρωπαϊκό Σύστημα Εγγύησης Καταθέσεων (EDIS), τον περίφημο τρίτο πυλώνα, για τον οποίο δεν έχουμε κανένα νέο ουσιαστικό, και καμία πρόοδο ουσιαστική. Και σε αυτό έχει ευθύνη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ως σκιώδης εισηγητής εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς για το θέμα του EDIS έχω να ακούσω νέα από την Esther de Lange, που είναι εισηγήτρια, εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Πιστεύω ότι ως ευρωκοινοβούλιο θα πρέπει να προσπαθήσουμε, με τις αναγκαίες συζητήσεις, με τους αναγκαίους συμβιβασμούς και μεταξύ μας, να ωθήσουμε να υπάρξει ευρωπαϊκή εναρμόνιση, κάποιοι κανόνες που να προστατεύουν τους καταναλωτές, και να δούμε πώς θα δημιουργηθεί ένας υποχρεωτικός μηχανισμός προστασίας -το περίφημο backstop- και ένας δεύτερος συμπληρωματικός πυλώνας, τον οποίο θα χειρίζεται, μέσα σε ένα πλαίσιο σαφές, ο αρμόδιος φορέας για την εποπτεία, ο SSM.
Αν αποτύχουμε, και αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν, και αφήσουμε και αυτούς τους φακέλους για τη νέα κοινοβουλευτική περίοδο, μετά τις προσεχείς ευρωεκλογές, αυτό θα είναι πολύ αρνητικό.
Πιστεύω ότι είναι λάθος η θεωρία “πρώτα θα μηδενίσουμε τον κίνδυνο και μετά θα αρχίσουμε να συζητάμε για τον επιμερισμό του”. Αυτά τα πράγματα πρέπει να πάνε παράλληλα, και όσο πιο αποτελεσματικοί είμαστε εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο να γίνουν κάποια πράγματα για τη μείωση των κινδύνων, με αφορμή αυτούς τους δύο φακέλους, θα βοηθήσουμε και στο να προχωρήσει το EDIS, αλλά και στο να προετοιμαστεί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα μπροστά στην κρίση που θα έρθει. Γιατί οι κρίσεις κάνουν κύκλους.
Αν θέλουμε να μπορούν οι τράπεζες να δίνουν δάνεια για να στηρίξουν τις επενδυτικές προσπάθειες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για να δίνουν στεγαστικά δάνεια σε νέα νοικοκυριά που θέλουν να αποκτήσουν ένα σπίτι, για να βοηθούν start-ups, πρέπει να βρούμε κανόνες που να βοηθήσουν με ένα συμφωνημένο τρόπο να μειωθεί ο μεγάλος όγκος των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Εδώ επιτρέψτε μου να έχω μια διαφορετική γνώμη από τον κύριο Λούκε. Πιστεύω ότι και η μέθοδος του εξωδικαστικού συμβιβασμού και της αναζήτησης εξωδικαστικών λύσεων στο να βρίσκονται λύσεις σε αυτά τα θέματα βοηθά, γιατί πολλές φορές η αποκλειστική αρμοδιότητα της δικαιοσύνης μόνο δημιουργεί υπερβολικές καθυστερήσεις και γραφειοκρατία. Δεν βοηθά στο θέμα αυτό.
Επειδή από τη συζήτηση προκύπτει πολύ μεγάλο έδαφος για συζήτηση, συνεννόηση και αναζήτηση συμβιβασμών μεταξύ των σκιωδών εισηγητών, περιμένω με ενδιαφέρον από τους δύο συνεισηγητές συγκεκριμένες προτάσεις, ει δυνατόν και που να συμφωνούν μεταξύ τους, ώστε και εμείς με τις τροπολογίες να συμβάλλουμε στη συζήτηση αυτή που είναι πολύ σημαντική».
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
