Εκτός από την επίθεση στα γραφεία των τουρκικών αερογραμμών νωρίς το πρωί στον Άλιμο, μέλη του «Ρουβίκωνα» έκαναν και παρέμβαση στο σπίτι του αδελφού του αντιδημάρχου Ζωγράφου, Σταύρου Αρμπιλιά, διαμαρτυρόμενοι για τον θάνατο της εργαζόμενης στην καθαριότητα του Δήμου, Ντανιέλα Πρελορέντζου, κατά τη διάρκεια της εργασίας της.
Σύμφωνα με την αστυνομία, τα μέλη του «Ρουβίκωνα» πέταξαν φέιγ βολάν, ενώ κρέμασαν ένα μεγάλο πανό έξω από το σπίτι του αδελφού του αντιδημάρχου, διαμαρτυρόμενοι για τον θάνατο της Ν.Πρελορέντζου.
Ωστόσο στην ανακοίνωση με το βίντεο που ανάρτησε ο «Ρουβίκωνας» γίνεται λόγος για «παρέμβαση του Ρουβίκωνα αυτή τη φορά στο σπίτι του Αντιδήμαρχου Ζωγράφου».
Μάλιστα με νεότερη ανακοίνωσή του ο «Ρουβίκωνας» επιμένει πως στην πολυκατοικία αυτή δεν διαμένει μόνο ο αδερφός του αντιδημάρχου, όπως ανέφερε η αστυνομία, αλλά και ο ίδιος κ. Σταύρος Αρμπιλιάς.
Το κείμενο
Έχει περάσει καιρός από τον θάνατο της εργάτριας Ντανιέλας Πρελορέτζου. Τόσος καιρός που πολλοί πίστεψαν ότι επαρκεί για να ξεχαστεί το θέμα. Ατύχησαν.
Ο κόσμος του αγώνα έχει κάνει δεκάδες παρεμβάσεις και συνεχίζει να κάνει. Εμείς ως Ρουβίκωνας έχουμε ήδη εισβάλει στο Δημαρχείο, έχουμε σπάσει την πρόσοψή του και σήμερα πήγαμε στο σπίτι του αρμόδιου για την καθαριότητα Σταύρου Αρμπιλιά, του άμεσα υπεύθυνου για το θάνατο της εργάτριας.
Δεν το αφήνουμε το θέμα. Η αντίδραση του Δήμου στα όσα έχουν γίνει έως τώρα είναι σιωπή. Το μόνο που σκέφτηκε να πει ή να κάνει είναι να επικαλεστεί “κίνδυνο ανθρώπινων ζωών” για μια τζαμαρία που έπεσε τα χαράματα. Η νεκρή εργάτρια έχει ήδη πάει στα αζήτητα, ή έτσι τελοσπάντων έλπιζαν. Μάταια έλπιζαν. Είμαστε ξανά εδώ προσωποποιώντας τις εύθηνες και δίνουμε ένα μήνυμα και στο Δήμο Ζωγράφου, και στο κράτος και στο κεφάλαιο: Η μνήμη μας δεν είναι κοντή, τις αποφάσεις τις παίρνουν άνθρωποι και οι συνέπειές τους βαρύνουν και ανθρώπους… Ας το έχουν υπόψη τους.
Εδώ κανονικά θα τελείωνε αυτό το κείμενο αλλά τελικά φαίνεται πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα τακτική της άλλης πλευράς.
Ο Ρουβίκωνας δρα με ταχείς ρυθμούς. Πριν κάνουμε κάτι όμως, το ψάχνουμε πολύ, βεβαιωνόμαστε.
Στατιστικά κάποια φορά θα κάνουμε και λάθος. Όχι όμως αυτή τη φορά.
Ο αντιδήμαρχος Ζωγράφου, Σταύρος Αρμπιλιάς μένει εκεί που πήγαμε, στην οδό Μαικήνα 61 στου Ζωγράφου. Στην ίδια πολυκατοικία, σε άλλο διαμέρισμα μένει και ο αδερφός του. Από την επίθεσή μας στη Siemens είδαμε μια νέα τακτική από τα καθεστωτικά Media να ξεδιπλώνεται. ΣΚΑΙ, νέος ΔΟΛ και λοιποί παρατρεχάμενοι νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με τους σκυλοκαυγάδες ανάμεσα σε ΝΔ και Σύριζα και προσπαθούν να μας παίξουν με fake news και τις επικοινωνιακές ανοησίες που διάφορα καλοπληρωμένα (με δημόσιο χρήμα φυσικά) νούμερα των κομματικών επιτελείων παρουσιάζουν ως “επικοινωνιακή πολιτική”.
Το “γκάφα” του Ρουβίκωνα, το “σε λάθος σπίτι πήγαν”, όπως και τα “υπόγειες διαδρομές” και τα “τους καλύπτει η κυβέρνηση” είναι τακτικές που πιάνουν στον καθεστωτικό βάλτο, όχι σε εμάς.
Εμείς είμαστε αναρχικοί. Δεν πάμε να ψήσουμε κανένα να μας ψηφίσει, δεν ψάχνουμε οπαδούς ή γκούπις, όποιος/α θα μπορούσε να επηρεαστεί από επικοινωνιακά “λερώματα βιτρίνας” έχει πολύ δρόμο να κάνει πριν κοιτάξει προς το μέρος μας”.
Η μόνη αξία που έχουν τέτοιες πρακτικές για εμάς είναι η ευκαιρία που μας δίνουν να καταγγείλουμε την αθλιότητά τους. Όταν κάνουμε λάθος θα το παραδεχτούμε, όχι μόνο δεν θα μας κοστίσει, αλλά θα μας δώσει και την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι όσα λέμε ισχύουν: είμαστε αγωνιστές, είμαστε αναρχικοί, δεν είμαστε φτερά στον άνεμο της “επικοινωνίας”.
Όσο για τον Αρμπιλιά και τον Δήμο Ζωγράφου (που πρόσκειται στον Σύριζα να θυμίσουμε) πρώτα βγαίνει η ψύχή και μετά το χούι. Για την νεκρή εργάτρια κρύφτηκε πίσω από τον καύσωνα, για τις παρεμβάσεις κρύφτηκε πίσω από μια σπασμένη βιτρίνα, τώρα κρύβεται πίσω από τον αδερφό του…
Τέλος να συγχαρούμε τη Δημοτική Αρχή Ζωγράφου, και ειδικά το τμήμα καθαριότητας για την ταχύτατη ανταπόκρισή τους. Μέσα σε μια ώρα από την παρέμβασή μας ο δρόμος είχε γίνει λαμπίκο, εντοπίστηκαν και εξαφανίστηκαν χιλιάδες τρυκάκια. Ευτυχώς για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα σήμερα δεν είχε καύσωνα…
Για την ίδια την υπόθεση της νεκρής εργάτριας Ντανιέλας Πρελορέτζου δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε από τα όσα είπαμε στην προηγούμενη επίθεσή μας στο δημαρχείο:
“Μέσα στο μνημονιακό ζόφο που ορίζει τις ιδιαιτερότητες και τα τοπικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στη χώρα μας, υπάρχει και ένας δείκτης που σθεναρά αντιστέκεται στην κατηφόρα όλων των υπολοίπων.
Είναι εκείνος ο διαρκώς αναπτυσσόμενος που καταγράφει τις εργατικές δολοφονίες.
Είναι εκείνος που όσο και αν προσπαθεί το κυβερνητικό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να υποβαθμίσει, θα μας θυμίζει με τον πιο γλαφυρό τρόπο, ότι σε καιρούς κρίσης (κρίσης για τους πολλούς, που γεννά πλούτη για τους λίγους) η ζωή ενός εργάτη είναι ακόμα πιο φθηνή και αναλώσιμη στις γαλέρες/ανθρωποσφαγεία που έχουν στήσει τα αφεντικά και το κράτος.
Αμέσως μετά την παρέμβαση που πραγματοποιήσαμε από κοινού με την Κόκκινη Γραμμή την Πέμπτη 6 Ιουλίου στο Δημαρχείο Ζωγράφου για το θάνατο της 62χρονης εργάτριας Ντανιέλας Πρελορέντζου, η Δήμαρχος Τίνα Καφατσάκη – Βλάχου έσπευσε να δηλώσει ότι «υπάρχει παραπληροφόρηση για τις συνθήκες εργασίας» και ότι «σε κάθε περίπτωση έχω διατάξει ένορκη διοικητική εξέταση, τα πορίσματα της οποίας θα δοθούν στην δημοσιότητα».
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι καμία ΕΔΕ δεν πρόκειται να κατονομάσει και να προσωποποιήσει τους ενόχους, τους εντολείς και τους εντολοδόχους, που εφαρμόζουν κατά γράμμα την αντιλαϊκή μνημονιακή πολιτική.
Κάθε ΕΔΕ είναι καταδικασμένη να φωλιάζει και να εξαφανίζεται στα λαβυρινθώδη γρανάζια της γραφειοκρατίας και ο πραγματικός της ρόλος δεν είναι άλλος από το να μας ρίχνει στάχτη στα μάτια.
Όσο για την παραπληροφόρηση που επικαλείται η Δήμαρχος, ας απευθυνθεί στα αγαπημένα της καθεστωτικά ΜΜΕ που υφαίνουν το αφήγημα της «κακιάς στιγμής» και όχι σε εμάς.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Το κράτος μέσω των καρεκλοκένταυρων της τοπικής αυτοδιοίκησης επιχείρησε να εκδικηθεί τους επί 11 ημέρες απεργούς της ΠΟΕ ΟΤΑ. Η απόφαση είχε ήδη παρθεί.
Τα βουνά των σκουπιδιών έπρεπε να μαζευτούν άμεσα, στο εδώ και στο τώρα, με διπλές ή τριπλές βάρδιες.
Οι υψηλές θερμοκρασίες και ο καύσωνας όχι μόνο δεν αποτέλεσαν αποτρεπτικό παράγοντα, τουναντίον, δεν λήφθηκαν καν υπόψιν. Όπως επίσης ουδείς από τους υπεύθυνους δεν μπήκε στη διαδικασία να αναλογιστεί αν θα έπρεπε να διαχωρίσουν από το απειλητικό τους κάλεσμα για έξτρα βάρδια τους εργαζόμενους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες (άτομα με χρόνια καρδιολογικά & αναπνευστικά νοσήματα, κλπ), κατηγορία στην οποία βρισκόταν και η Ντανιέλα.
Αντιθέτως, η Διοίκηση του Δήμου Ζωγράφου απείλησε ότι όποιος από τους εργαζομένους δεν ανταποκρινόταν, θα περνούσε από πειθαρχικό. Έθεσε λοιπόν τις ανάγκες της πόλης πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Αντιμετώπισε τους εργαζόμενους χειρότερα και από τα σκουπίδια που καλούνταν να μαζέψουν μέσα σε άθλιες συνθήκες δίχως ωράριο.
Και κάπου εδώ εγείρεται το ερώτημα: «Θα μπορούσε η Ντανιέλα να αρνηθεί και να μην πάει στην τρίτη συνεχόμενη βάρδια;». Πριν σπεύσουμε να δώσουμε μία βιαστική απάντηση, οφείλουμε να φέρουμε μπροστά μας όλο τον εργασιακό καμβά που’χουν μαεστρικά «φιλοτεχνήσει» οι καπιταλιστές.
Την ανεργία, την εξαθλίωση, την εντατικοποίηση της εργασίας, τις τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας, την παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας, την ελλιπή συντήρηση. Το καινούριο δόγμα των κάθε λογής αφεντικών και υπευθύνων, δρομολογεί τα εξής: «Θα δουλεύεις δίχως ασφάλιση, δίχως ωράριο, με κίνδυνο της ίδιας σου της ζωής, θα πληρώνεσαι με ψίχουλα όταν και όποτε δεήσει το αφεντικό και αν τυχόν διαμαρτυρηθείς, έχουμε έτοιμο για εσένα ένα εφιάλτη στρωμένο από μόνιμη ανεργία και εξαθλίωση». Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από όταν η ιέρεια του νεοφιλελευθερισμού, βρετανίδα πρωθυπουργός και σιδηρά κυρία της πολιτικής της εκμετάλλευσης, Μάργκαρετ Θάτσερ, απευθυνόμενη στην αγέλη των ψηφοφόρων της, τους παραμύθιαζε λέγοντας: «Δεν ξέρω κανέναν που να έχει φτάσει στη κορυφή χωρίς πολλή δουλειά. Αυτή είναι η συνταγή. Δεν θα σε οδηγήσει πάντα στην κορυφή, αλλά θα σε φέρει αρκετά κοντά».
Παρότι δεν συμφωνούμε μαζί της ούτε στις τελείες που χρησιμοποίησε, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι για να φτάσεις στην ιεραρχική κορυφή της πυραμίδας των εξουσιαστών – όπως τη οραματίζονται οι ίδιοι – πρέπει να πατήσεις επί πτωμάτων, παραδόξως θα συνταχτούμε στην τελευταία της πρόταση με διαφορετικό βέβαια σκεπτικό.
Πράγματι η πολλή δουλειά θα σε φέρει κοντά. Όχι όμως στην κορυφή, αλλά στο θάνατο. Εκεί που έφθασε η Ντανιέλα Πρελορέντζου, εκεί που κατέληξε ο 45χρονος συμβασιούχος από το ΧΥΤΑ Μαυροράχης όταν καταπλακώθηκε από απορριμματοφόρο, εκεί που θα φτάσει μελλοντικά ο κάθε ένας από εμάς αν μείνουμε απαθείς απέναντι στις εργατικές δολοφονίες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρούμε ότι η απάντηση στο εκβιαστικό δίλημμα «έξτρα βάρδια ή πειθαρχικό και απόλυση» που τέθηκε στους εργαζόμενους της αποκομιδής σκουπιδιών του Δήμου Ζωγράφου, δεν θα έπρεπε να δοθεί από την Ντανιέλα, αλλά συλλογικά.
Γι’αυτό για ακόμα μία φορά θα μιλήσουμε για την επιτακτική ανάγκη οργάνωσης σε σωματεία βάσης, σε συλλογικότητες ή σε οτιδήποτε άλλο θα αποτελέσει κοιτίδα αντίστασης απέναντι στην κρατική ή ιδιωτική αυθαιρεσία.”
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
