Διαφοροποιείται πολιτικά ο Κ.Καραμανλής

Με αντιλήψεις μιας “λαϊκής δεξιάς” σε αντίθεση με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Κυριάκου Μητσοτάκη εμφανίστηκε στο Συνέδριο Θέσεων και Αρχών της ΝΔ ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.

Έντονο προβληματισμό στα μέλη της ηγετικής ομάδας και στα στελέχη της ΝΔ προκαλεί η στάση του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος Κώστα Καραμανλή. Οι αρχικές δηλώσεις του προκάλεσαν ευφορία και έδωσαν την εντύπωση ότι ενισχύουν την ενότητα στο κόμμα. Στη συνέχεια όμως ο πρώην πρωθυπουργός έδειξε να κινείται σε άλλη πολιτική κατεύθυνση καθώς οι απόψεις που εξέφρασε σε πολλά βασικά θέματα αποκλίνουν από τη γραμμή Μητσοτάκη.

Γίνεται έτσι φανερό ότι μεταξύ παλιάς και νέας φρουράς στην ηγεσία της ΝΔ δεν υπάρχει η ταύτιση απόψεων που οι επιτελείς του κ. Μητσοτάκη περίμεναν – και επιδίωκαν – να αναδειχθεί μέσα από το Συνέδριο Θέσεων και Αρχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίστηκε να διαφωνεί κάθετα με τις επιλογές της παρούσας ηγεσίας και έβαλε στη συζήτηση διαφορετική ατζέντα. με προτεραιότητες τη συνταγματική αναθεώρηση και την κοινωνική πολιτική, η οποία πρέπει να εστιάσει στη στήριξη εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση.

Έτσι γίνεται σαφές ότι στις νεοφιλελευθερες απόψεις της τωρινής κομματικής ηγεσίας, ο κ. Καραμανλής αντέταξε τις αντιλήψεις μιας “λαϊκής δεξιάς”.

Ειδικότερα ο Κώστας Καραμανλής επισήμανε ότι βασικές προτεραιότητες του κόμματος είναι οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις «με πρώτη τη συνταγματική αναθεώρηση, τις επενδύσεις, τις νέες θέσεις εργασίας, την κοινωνική συνοχή, τη στήριξη εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση».

Συνέπεια των δηλώσεων Καραμανλή υπήρξε η πυροδότηση έντονου προβληματισμού στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει εμφανιστεί αντίθετος με την συνταγματική αναθεώρηση και κυρίως με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό.

Αλλά πιο διακριτές και ουσιαστικές διαφορές απόψεων διαπιστώνονται στο πεδίο οικονομικής πολιτικής. Ο κ. Μητσοτάκης έχει περιγράψει σαν προτεραιότητες την ενίσχυση της αναπτυξιακής προσπάθειας με “μεταρρυθμίσεις” (ιδιωτικοποιήσεις) και με φοροελαφρύνσεις, κυρίως για επιχειρήσεις. Αντίθετα, ο  πρώην πρωθυπουργός προτεραιότητα θεωρεί τη διατήρηση του κοινωνικού ιστού με μέτρα ανακούφισης των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων.