Γ. Μουζάλας: Προχωράμε από τα συσσίτια και τα camp στη χειραφέτηση

Στο περιθώριο του συνεδρίου για τη διαχείριση της μετανάστευσης και του ασύλου στις Βρυξέλλες, η Ζώτου Έλλη από την “Αυγή” μίλησε με τον Γιάννη Μουζάλα για την εφαρμογή της συμφωνίας Ε.Ε.- Τουρκίας, για τη δύσκολη συζήτηση για τη συνθήκη του Δουβλίνου και κυρίως για το πώς προχωράει από δω και πέρα το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής με τη φροντίδα των προσφύγων στη χώρα μας.

Από τις Βρυξέλλες τονίζεται τον τελευταίο καιρό ότι πρέπει να πάμε σε εναρμονισμένους κανόνες ασύλου. Αυτό σημαίνει κοινό κατάλογο ασφαλών χωρών, περαιτέρω αλλαγές στις επανενώσεις οικογενειών; Πού βρίσκεται αυτή η συζήτηση;

Δεν υπάρχει εικόνα αυτή τη στιγμή. Γίνονται διάφορες συζητήσεις. Η προσπάθεια που κάνουμε αυτή τη στιγμή σαν χώρα είναι να υπάρξει ο αυτόματος ποσοτικός μηχανισμός κατανομής αφού εμείς εξετάσουμε τα άσυλα της ποσόστωσής μας και η μάχη γίνεται με την άλλη ομάδα, που θέλει η χώρα της πρώτης υποδοχής να τα κάνει όλα. Εκεί έχει παρέμβει το Ευρωκοινοβούλιο. Συζητιούνται διάφορα ζητήματα, όντως συζητιέται ένας κοινός κατάλογος ασφαλών χωρών, παρ’ ότι, όπως ξέρετε, ότι η προσωπική μου άποψη είναι ότι σε μια διαδικασία ασύλου με βάση τη νομοθεσία, είτε υπάρχει ο κατάλογος ασφαλών χωρών είτε όχι μικρό θέμα είναι, γιατί το κάθε περιστατικό πρέπει να κρίνεται ειδικά, ad hoc. Δεν έχει καταλήξει πουθενά η συζήτηση. Συνήθως στην Ευρώπη αργούν αυτά τα πράγματα. Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ σε αυτή τη φάση είναι να μην επαφύονται όλοι στη χώρα υποδοχής. Το ζήσαμε το 2015, κατέπεσε το Δουβλίνο. Εάν περάσει κάτι παρόμοιο τώρα, πάλι θα καταπέσει, αλλά αυτό θα πλήξει τη χώρα μας.

Στην εισήγησή σας στο συνέδριο υψηλού επιπέδου στις Βρυξέλλες μιλήσατε για σημεία που μπορούν να βελτιωθούν και να αλλάξουν στη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας. Υπάρχει τέτοια συζήτηση;

Όχι, αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι διαφωνίες για τη συμφωνία είναι γνωστές. Αυτό το οποίο αποκρύπτεται μέσα από αυτές τις διαφωνίες είναι ότι οι Σύροι και όχι οι Αφγανοί μέσα από αυτή τη συμφωνία απέκτησαν καινούρια δικαιώματα στην Τουρκία, π.χ. στην εκπαίδευση, μετά από την πίεση της Ε.Ε. Όλα αυτά στηρίζονται στην άποψη που έχω ότι η αντιπαράθεση και η προσπάθεια να εκδημοκρατιστεί το σύστημα που με τους δουλέμπορους φεύγουν από το Αφγανιστάν, ταξιδεύουν, μπαίνουν στις βάρκες και έρχονται όπως έρχονται, δεν γίνεται. Αυτό που μπορεί να εκδημοκρατιστεί υπό πίεση είναι εκεί που εφαρμόζονται τέτοιες συμφωνίες, η βελτίωση των δικαιωμάτων και μάλιστα κατά την άποψή μου αυτό είναι ένα τεράστιο κομμάτι το οποίο η Αριστερά θα έπρεπε να το δει και θα μπορούσε να το αναπτύξει και κινηματικά.

Πώς εξελίσσεται το πρόγραμμα με την αντικατάσταση των συσσιτίων από προπληρωμένες κάρτες. Έχει ολοκληρωθεί η αντικατάσταση; Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις;

Μετά τη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και τη σχετική σταθεροποίηση των ροών, μαζί με τον κ. Χαρίτση φτιάξαμε και εξασφαλίσαμε ένα πρόγραμμα από την Ε.Ε. και τον κ. Στυλιανίδη και τον κ. Αβραμόπουλο, πήραμε άλλες 10.000 θέσεις φιλοξενίας σε διαμερίσματα με σκοπό καθώς έρχονται αυτές οι θέσεις -γιατί ξέρετε ότι από το να τις πάρεις μέχρι να τις κλείσεις περνά χρόνος-, να κλείσουν camp ή να ελαφρώσουν τα camp και συγχρόνως να περάσουμε στα cash card, δηλαδή να δίνουμε μετρητά και να κόβουμε το συσσίτιο. Και τα δύο προγράμματα πάνε καλά.

Νομίζω πλήρης παροχή cashdard, γιατί έχει δύο κατηγορίες, δίνεται αυτή τη στιγμή περίπου στο 80% στην ενδοχώρα και προϋπόθεση για αυτό ήταν ότι έπρεπε μέσα στα camp να βάλουμε κουζινάκια για να μπορούν οι άνθρωποι να μαγειρεύουν. Επομένως, στα περισσότερα camp που έχουμε κάνει αυτόν τον καιρό και στα καινούργια που φτιάχνουμε δίνεται πλήρεις cashcards και κόβονται τα συσσίτια.

Υπάρχουν άλλα camp, όπως για παράδειγμα ο Ελαιώνας, που δεν έχουν πάρει ακόμα πλήρη κάρτα γιατί χρειάζεται μια ενίσχυση ο υποσταθμός της ΔΕΗ για να μπορέσει να αντέξει τις κουζίνες.

Θα σας έλεγα λοιπόν ότι η εμπειρία είναι θετική, πολύ θετική από αυτό το πρόγραμμα. Πέρα από το ότι υπάρχει μια παγκόσμια εμπειρία, τώρα πια την έχουμε και στη χώρα μας. Οι άνθρωποι επιλέγουν πια τι θα φάνε, κάνουν τα κουμάντα τους, αυξάνεται η ανεξαρτησία τους, δεν θίγεται η αξιοπρέπειά τους και είναι σε θέση να διαχειριστούν καλύτερα τα χρήματά τους.

Από την άλλη, τα χρήματα μένουν στις τοπικές κοινότητες, στο σούπερ μάρκετ, το φαρμακείο, το ψιλικατζίδικο. Άρα είναι αναμφισβήτητα ένα θετικό πρόγραμμα.

Στην αλλαγή του προγράμματος από τα συσσίτια στα μετρητά και από τα camp στα διαμερίσματα, όπως είναι λογικό, γιατί είναι τεράστιο θέμα, περιμέναμε ότι θα δημιουργηθούν μεγάλα κενά. Στα μετρητά δεν δημιουργήθηκαν. Η μετάβαση έγινε ομαλά, χωρίς μεγάλα προβλήματα.

Τώρα ανησυχούμε ότι θα δημιουργηθούν προβλήματα στη μετάβαση από τα camps στα διαμερίσματα γιατί οι ροές συνεχίζουν, δεν έχουν σταματήσει. Προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες και να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη.

Στα νησιά, δίνουμε εδώ και καιρό αυτό που στη γλώσσα της μετανάστευσης λέγετε pocket money, δηλαδή ένα χαρτζιλίκι για να μπορούν οι άνθρωποι να κινηθούν, να πάρουν κάτι, αλλά το συσσίτιο συνεχίζεται.

Ήθελα να τονίσω κάτι που έχει ξεχαστεί και πολλές φορές γίνεται πολεμική. Τα διαμερίσματα ήταν από την αρχή -από την πολύ μεγάλη κρίση, τότε που ερχόταν 15.000 άνθρωποι- η πολιτική που θα θέλαμε. Και δεν είναι τυχαίο ότι ήδη τον Δεκέμβριο του 2015 με δικό μας αίτημα υπογράψαμε μια σύμβαση με την Ε.Ε. και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και πήραμε 20.000 θέσεις σε διαμερίσματα. Βέβαια, για να καλυφθούν αυτές οι θέσεις χρειάστηκαν 18 μήνες, τώρα καλύφθηκαν. Έχουμε λοιπόν αυτές τις θέσεις, συν 10.000 που πήραμε και πιστεύουμε ότι θα πάρουμε άλλες 10.000 του χρόνου, ελαχιστοποιώντας τα camp ή κάνοντάς τα μικρές δομές εφόσον ισχύει η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας ή έχει εφευρεθεί κάτι άλλο και οι ροές συνεχίζουν να είναι μικρές.

Οι ΜΚΟ σταδιακά αποσύρονται από τα νησιά. Ποιο είναι το σχέδιο από πλευράς κυβέρνησης και υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής για να γίνει η μετάβαση πιο ομαλά, να μην υπάρξουν κενά, τη στιγμή που βλέπουμε ότι υπάρχουν και κάποιες αρρυθμίες με στάσεις εργασίας και έλλειψη προσωπικού;

Είναι δύο διαφορετικές ερωτήσεις, Το ένα είναι αυτό που σας έλεγα, έχουμε μια αλλαγή στη χρηματοδότηση, δηλαδή η χρηματοδότηση στα νησιά θα γίνεται από αυτό το κομμάτι της Επιτροπής που λέγεται DG Home, δηλαδή από τα χρήματα που δίνει απευθείας στο κράτος η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το άλλο κομμάτι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δίνει χρήματα στις ΜΚΟ θα δουλεύει στην ενδοχώρα. Είναι λογικό, σας είπα και πριν, είναι ένα τεράστιο έργο, φοβόμαστε ότι θα υπάρχουν κενά, τρέχουμε να τα ελαχιστοποιήσουμε.

Ας πούμε, ένα κενό που φοβόμασταν ήταν ότι μπορεί να μέναμε χωρίς γιατρούς. Καλύφθηκε αλλά έχουμε κενά ακόμα, επομένως αυτό που θέλω να πω εγώ είναι ότι θα υπάρξουν κενά σε μια τόσο μεγάλη μετάβαση. Υπάρχουν τρόποι να τα ελαχιστοποιήσουμε, να τα καλύψουμε και νομίζω ότι θα χρειαστεί να περάσουν κάποιοι μήνες, δύο – τρεις, ώστε να καλυφθούν. Βάσει της εμπειρίας μου σε τέτοιες μεγάλες πολιτικές αλλαγές, δεν είναι εύκολο να μη δημιουργηθούν κενά, γιατί και πολλοί εμπλεκόμενοι, το κράτος, η κυβέρνηση, οι οργανισμοί, η Ύπατη Αρμοστεία, τα δύο τμήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο συντονισμός δεν είναι πολύ εύκολος. Το παλεύουμε για να ελαχιστοποιηθούν τα κενά.

Για την έλλειψη προσωπικού, το υπουργείο ιδρύθηκε νομοθετικά, αλλά από τη νομοθετική του ίδρυση μέχρι να μπορέσει από κέλυφος να γίνει ένας οργανισμός με υπαλλήλους ή να έχει όλα αυτά τα πράγματα που έχουν τα υπόλοιπα υπουργεία είναι πολύς δρόμος. Είμαστε διοικητικά ένα αδύναμο υπουργείο, χωρίς υπαλλήλους. Έχουμε καταθέσει οργανόγραμμα, σιγά – σιγά στελεχονόμαστε. Αυτό δημιουργεί προβλήματα και καθυστερήσεις πληρωμών, για παράδειγμα σε υπερωρίες. Υπάρχουν αντιδράσεις. Νομίζω ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα χρονικό διάστημα δύο μηνών μέχρι να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτό το ζήτημα.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα