O Hussein Haniyeah, 22 ετών, Παλαιστίνιος πρόσφυγας από τη Χάμα της Συρίας ξεκινά σήμερα 16/6/2017 απεργία πείνας μέχρι να γίνουν δεκτά τα αιτήματα του, ενώ διαμένει σε χώρο φιλοξενίας γνωστής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης σε τραγικές συνθήκες. Το μήνυμα του είναι: ‘’Θέλω να ζω με ειρήνη, να συνεχίσω της σπουδές μου, να ενωθώ με τους συγγενείς μου και να έχω μια ήσυχη ζωή’’. Το μήνυμα αυτό εκφράζει τον πόνο και την απελπισία 50.000 προσφύγων που ζουν αποκλεισμένοι στην Ελλάδα σήμερα.
Ο Χουσεΐν λόγω του πολέμου εγκατέλειψε το καταυλισμό προσφύγων των Παλαιστινίων της Χάμα στη Συρία όπου είχε διαφύγει η οικογένεια του μετά την καταστροφή της Αλ Νάκμπα το 1948. To 1948, 700.00 Παλαιστίνιοι κατέφυγαν στην Ιορδανία, το Λίβανο και την Συρία καταδιωγμένοι από τον Ισραηλινό στρατό, όπου και ζουν μέχρι σήμερα. Γεννιούνται, μεγαλώνουν, ζουν και πεθαίνουν σε καταυλισμούς χωρίς εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα ή δικαιώματα ιθαγένειας. Όλοι οι Παλαιστίνιοι της Συρίας σαν τον Hussein Haniyeah δεν είχαν ποτέ υπηκοότητα, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σαν πρόσφυγες.
Ο Χουσεΐν γεννήθηκε και μεγάλωσε υπό καθεστώς πρόσφυγα και ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε στη Συρία το 2011 τον ανάγκασε να γίνει πρόσφυγας για δεύτερη φορά πριν περίπου τρία χρόνια σε ηλικία 19 ετών. Μαζί με δυο ανήλικα παιδιά, επίσης από την Παλαιστίνη, τα οποία του τα εμπιστεύτηκε η μάνα τους προκειμένου να τα σώσει, ξεκίνησε το ταξίδι της προσφυγιάς με ενδιάμεσο σταθμό την Τουρκία. Έφτασε στην Ελλάδα στις 17 Απριλίου του 2016 μαζί με τα ανήλικα, χωρίς να φαντάζεται , όπως και όλοι οι άλλοι πρόσφυγες, ότι θα βρεθεί σε μια χώρα-ανοιχτή φυλακή.
Μετά από πολλούς μήνες αναμονής του γνωστοποιήθηκε ότι η Ελβετία έκανε το αίτημα του για μετεγκατάσταση ( Relocation) δεκτό. Αλλά λίγες μέρες αργότερα, έμαθε πως από τη στιγμή που εισήλθε στη χώρα μετά τις 20 Μαρτίου 2016, μετά δηλαδή τη συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας, δεν μπορεί να φύγει για την Ευρώπη. Η συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας κρατά εγκλωβισμένους στην Ελλάδα χιλιάδες ανθρώπους στερώντας το δικαίωμα να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους όπως εκείνοι επιθυμούν. Στερώντας το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης στους πρόσφυγες, η συμφωνία, διευρύνει το ήδη υπάρχων τραύμα που έχει δημιουργηθεί από τον πόλεμο, τον θάνατο αγαπημένων προσώπων και την βίαιη εξαναγκαστική φυγή.
Μετά την απόρριψή του αιτήματος του ο Χουσείν ξεκίνησε πάλι μια πολύμηνη διαδικασία για να ζητήσει άσυλο από την Ελλάδα. Στο μεταξύ ο πατέρας του εκτελέστηκε στη Συρία στις 17 Φεβρουαρίου 2017 στην προσπάθεια του να εγκαταλείψει τη χώρα και η μητέρα του διαμένει στο Λίβανο μόνη σε ένα εχθρικό για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες περιβάλλον με τα αδέλφια του, δυο ανήλικα παιδιά 15 και 9 ετών.
Πολλοί πρόσφυγες λένε πως στον πόλεμο πεθαίνεις μια φορά αλλά όταν γίνεσαι πρόσφυγας πεθαίνεις κάθε μέρα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που ο Χουσεΐν βιώνει καθημερινά. Τις τελευταίες μέρες η απελπισία αλλά και συνάμα η αξιοπρέπεια του τον οδήγησαν να πάρει την απόφαση για την πιο σοβαρή και επικίνδυνη τακτική διαμαρτυρίας, την απεργία πείνας.
Όλους αυτούς τους μήνες ο Χουσεΐν διαμένει σε ξενώνα φιλοξενίας προσφύγων σε ένα στενό της Ομόνοιας, τον οποίο διαχειρίζεται γνωστή Μ.Κ.Ο. Σε μια από τις πιο αφιλόξενες περιοχές της Αθήνας, η συγκεκριμένη ΜΚΟ έχει λάβει 2.000.000 ευρώ για να στοιβάξει γυναίκες και παιδιά ανάμεσα σε πορνεία και πιάτσες εμπορίου ηρωίνης, μαστροπούς και πρεζέμπορους, αποκαλύπτοντας την παντελή αδιαφορία των θεσμών για τις πραγματικές ζωές αυτών των ανθρώπων. Οι συνθήκες στον ξενώνα, όπως αναφέρει στη δικηγόρο του, είναι τραγικές αφού δεν υπάρχει κανένας σεβασμός προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μεταχειρίζονται τους πρόσφυγες όχι με αλληλεγγύη και ανθρωπιά αλλά με υποτίμηση και αδιαφορία, συμβάλλοντας στην ιδρυματοποίηση, τον εγκλεισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό τους.
Παρόλα αυτά οι άθλιες συνθήκες στον ξενώνα για τον Χουσεΐν είναι το λιγότερο από όσα αντιμετωπίζει. Μετά την τρίχρονη ταλαιπωρία του και μετά από 16 μήνες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που το καθεστώς ονομάζει «καταυλισμούς φιλοξενίας προσφύγων» και σε ένα μικρό άθλιο δωμάτιο στο κέντρο της Αθήνας παρατημένος από τους πάντες , φροντίζοντας 2 ανήλικα παιδιά ψάχνοντας χωρίς ανταπόκριση διαρκώς δουλειά και έχοντας μια ζωή κατεστραμμένη από τον πόλεμο και τις διακρατικές συμφωνίες ζητά να μπορέσει να πάει στην χώρα της Ευρώπης όπου βρίσκονται οι συγγενείς του. Εκεί θα μπορεί να εργασθεί βοηθώντας τη μητέρα του, να συνεχίσει τις σπουδές του και να είναι ελεύθερος να επιλέγει ο ίδιος για τη ζωή του.
Λένε πως η απεργία πείνας μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες για την υγεία του ανθρώπου, δεν λένε όμως ποιες είναι οι συνέπειες της προσφυγιάς, των κλειστών συνόρων, των αναμονών, των συσσιτίων, των προσβολών, των αμέτρητων κοντέινερ, της ανεργίας, και της ψυχολογικής κακοποίησης από τα αρπακτικά των ΜΚΟ. Ποιες είναι οι συνέπειες του να αποφασίζουν κάποιοι άλλοι για τη ζωή σου ή να σου στερούν την ελπίδα. Να στέκεσαι για ώρες σε μια σειρά μαζί με χιλιάδες άλλους που παραδόθηκε η μοίρα της ζωής τους σε αδιάφορους υπαλλήλους, μηχανικές συνεντεύξεις και στο τέλος η απορριπτική απόφαση που σε κρατά φυλακισμένο σε ένα στρατόπεδο ή σε μια τρώγλη στην Ομόνοια, τόπους αθλιότητας όπου Μ.Κ.Ο. κερδίζουν χιλιάδες ευρώ την ημέρα από την δικιά σου τραγωδία.
Εκφράζουμε αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξη στον 22χρονο πρόσφυγα Hussein Haniyeah μέχρι να λυθούν τα προβλήματα του. Στην απεργία πείνας του Χουσεΐν υπάρχει η κραυγή των 50.000 προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα μας περιμένοντας μια δίοδο προς την ελεύθερη επιλογή τους.
Γιατί όσο τα κράτη θα χτίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και ξενώνες-κάτεργα, όσο οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις θα κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ εις βάρος των προσφύγων, όσο οι άνθρωποι θα αντιμετωπίζονται σαν ένας ακόμα αριθμός μιας υπόθεσης ανάμεσα σε όλες τις άλλες υποθέσεις, στη Λέσβο, στη Χίο, στην Κω, στην Αθήνα , στα Γιάννενα και στα αμέτρητα στρατόπεδα «φιλοξενίας» της χώρας εμείς θα είμαστε πλάι στους πρόσφυγες.
Να σταθούμε όλοι και όλες μας συναγωνιστές των προσφύγων και φίλοι τους. Ενάντια στον πόλεμο, τα φασιστικά ιδεολογήματα και την καπιταλιστική εκμετάλλευση που εκτοπίζει και αφανίζει τους ανθρώπους, ενάντια στις αποφάσεις μιας Ευρώπης ανισότητας, φτώχειας, ανεργίας, τρομονόμων, απελάσεων και κλειστών συνόρων.
Αν γίνει κατανοητό πως η φυλακή που επιβλήθηκε στους πρόσφυγες είναι ίδια με την καθημερινή φυλακή που επιβλήθηκε σε όλους μας, τότε θα καταλάβουμε ότι η ελευθερία τους είναι και δικιά μας ελευθερία.
Όσο οι μετανάστες είναι φυλακισμένοι – ζούμε όλοι μας στην ίδια φυλακή μαζί τους.
Η ελευθερία των προσφύγων είναι και δικιά μας ελευθερία.
Πηγή: Κενό Δίκτυο
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
