Ή με τις κουκούλες ή με τις Novartes

«Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες», ένα σύνθημα που φώναξαν οι νέοι τον Δεκέμβρη του 2008, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στις ογκώδεις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, έπειτα από την είσοδο της χώρας στα Μνημόνια το 2010. Αυτό το σύνθημα αποτύπωνε την οργή του κόσμου απέναντι σε όλον αυτόν τον αστικό καθωσπρεπισμό, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την χρεοκοπία της χώρας, μέσω της οικοδόμησης ενός σαθρού οικονομικού μοντέλου τα προηγούμενα χρόνια, σε συνδυασμό με την καταλήστευση του δημοσίου χρήματος σε βάρος της κοινωνίας. Ένα σύνθημα που με ακραίο, για κάποιους, λεκτικά αυθορμητισμό και σημασία  συμπύκνωνε σε μια πρόταση ένα δίπολο, τραβούσε μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή, δίνοντας ένα επιπλέον νόημα στην έννοια των «ληστών με τα λευκά κολάρα» και τις γραβάτες.

Αναμφίβολα τα προηγούμενα χρόνια συντελέστηκαν κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή οικονομικά εγκλήματα σε αυτή τη χώρα. Άλλωστε,  ουδείς  το αμφισβητεί αυτό, ανεξαρτήτως της πολιτικής του τοποθέτησης. Η αμφισβήτηση ξεκινά από τη στιγμή που είτε κάποιο οικονομικό έγκλημα αγγίξει το πολιτικό του «σπίτι» είτε αγγίξει προσωπικά τον ίδιο. Τρανό παράδειγμα αυτής της «λογικής παραδοξολογίας»  αποτελεί η πρόσφατη υπόθεση του σκανδάλου Novartis. Σκάνδαλο με παγκόσμιες προεκτάσεις που δεν θα μπορούσε να αποκλείει την Ελλάδα, πόσο μάλλον όταν στη χώρα μας το πάρτι στο χώρο της υγείας «ο κόσμος το είχε τούμπανο…».

Αξίζει να θυμηθούμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν και συγκεκριμένα το 2011 η κ. Ντόρα Μπακογιάννη ήταν αυτή που ζητούσε σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την Υγεία, καλώντας τον τότε αρμόδιο υπουργό Υγείας κ. Α. Λοβέρδο να εξηγήσει ποιοι πλούτισαν παράνομα από την υπόθεση της υπερτιμολόγησης των φαρμάκων και των ιατρικών υλικών.

Άλλωστε, παρακολουθώντας κάποιος και τη συνεδρίαση που διεξήχθη στη Βουλή προκειμένου να συζητηθεί η πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας για τη συγκρότησης επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση Novartis, θα διαπίστωνε ότι δεν υπήρξε ούτε ένας εκ των ομιλητών που να αρνήθηκε την ύπαρξη «σκιών» στο χώρο της Υγείας. Ούτε ακόμη και  από αυτούς που φέρονται ως εμπλεκόμενοι στην υπόθεση Novartis. Κι έτσι ενώ είναι  σαφές ότι  πανθομολογείται  η ύπαρξη σκανδάλων στο χώρο της Υγείας, κανείς από τους φωνασκούντες  δεν φαίνεται  πρόθυμος να προσδιορίσει την ευθύνη για αυτά.

«Πίσω από ένα πραγματικό σκάνδαλο υπάρχει μια οργανωμένη σκευωρία…» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τον απλό πολίτη τον αφορά το πρώτο σκέλος, ότι δηλαδή υπάρχει σκάνδαλο. Ότι κάποιοι πλούτισαν οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία. Αναπόφευκτα και ακαριαία, λοιπόν, γεννιούνται στο μυαλό του μέσου ανθρώπου που παρακολουθεί τις τοποθετήσεις των δημοσιολογούντων  κάποια εύλογα ερωτήματα. Για παράδειγμα  ότι  στην προκειμένη περίπτωση εφόσον δεν αμφισβητείται ούτε από τους ίδιους τους αναφερόμενους στη δικογραφία Novartis η προβληματική λειτουργία του χώρου της Υγείας τα προηγούμενα χρόνια, γιατί οι ίδιοι δεν κινήθηκαν προς μια κατεύθυνση διερεύνησης και κάθαρσης όταν ακόμα βρίσκονταν σε θέσεις  που θα μπορούσαν να συνδράμουν στο να μπει ένα τέλος στο ανελέητο πάρτι σε βάρος του ελληνικού δημοσίου;

Δεν γνώριζαν; Μπορεί. Και πότε έμαθαν, τώρα; Κι αν έμαθαν τώρα, αρνούμενοι φυσικά ότι τους αφορά  προσωπικά ή κομματικά, βάσει ποιων στοιχείων  συμφωνούν στο ότι πράγματι κάποιοι ζημίωναν το δημόσιο μέσω υπερτιμολογήσεων των φαρμάκων, αλλά  και άλλων πρακτικών; Μήπως βάσει των στοιχείων που αμφισβητούν και χαρακτηρίζουν ως αποτέλεσμα της σκευωρίας της κυβέρνησης; Εκτός κι αν τελικά γνώριζαν και δεν μιλούσαν.

Εν πάση περιπτώσει τα πολιτικά πρόσωπα που φέρονται ως εμπλεκόμενα σε αυτήν την υπόθεση δεν καλούνται να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει  ενοχή. Εφόσον συμφωνούν στα περί ύπαρξης σκανδάλου, καλούνται να αποδείξουν ότι έχουν τη βούληση να αναδείξουν κι αυτά με τη σειρά τους, με  δικά τους στοιχεία, το φαγοπότι και τη ληστεία που γινόταν στο χώρο της δημόσιας περίθαλψης.

Σίγουρα το τεκμήριο της αθωότητας  ισχύει για όλους ή τουλάχιστον για όλους, καθότι δεν είναι λίγοι  άνθρωποι που λόγω ανώνυμων καταγγελιών, ψευδομαρτύρων, στοχευμένων διώξεων κλπ, έχουν αντικρύσει τα κελιά της φυλακής ή έχουν διασυρθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων πριν τελικά η δικαιοσύνη μετά από χρόνια (εάν είναι τυχεροί) τους κρίνει αθώους, έχοντας όμως κάνει «προσθαφαιρέσεις» πάνω τους, στιγματίζοντας ολόκληρη τη ζωή τους. Άρα, η σωστή διατύπωση είναι ότι το τεκμήριο της αθωότητας θα πρέπει να ισχύει για όλους.

Τέλος, όσον αφορά τους «κουκουλοφόρους μάρτυρες» (έτσι τους αποκαλούν οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι στην υπόθεση Novartis) θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο θεσμός του προστατευόμενου μάρτυρα εισήχθη για πρώτη φορά το 2001 στη χώρα μας για υποθέσεις που αφορούσαν «εγκληματικές και τρομοκρατικές οργανώσεις», ενώ το 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου τον επέκτεινε και σε εγκλήματα διαφθοράς. Την ίδια στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο ο θεσμός του προστατευόμενου μάρτυρα αποτελεί βασικό εργαλείο για την εξιχνίαση εγκλημάτων παντός τύπου. Εάν τώρα οι συγκεκριμένοι προστατευόμενοι μάρτυρες της υπόθεσης Novartis είναι αξιόπιστοι ή όχι θα το κρίνει η ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Το τελευταίο είναι μια πρόταση «κλισέ» που ακούμε χρόνια, συνήθως από αυτούς που τώρα μιλούν για χειραγωγήσιμους και αναξιόπιστους δικαστές.

Υ.Γ Τελικά υπάρχει σκάνδαλο; Κι αν υπάρχει ποιους αφορά; Όλοι οι δικαστές είναι ανεξάρτητοι, ή είναι μόνο κάποιοι ή μήπως δεν είναι κανένας; Μας τα έχουν μπερδέψει τώρα τελευταία…