Ο στυγερός και παρανοϊκός δολοφόνος της βουλευτίνας του Εργατικού Κόμματος, Τζο Κοξ, λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα, παραπεμπόμενος στον ανακριτή και ερωτώμενος ποιο είναι το όνομά του, απάντησε «θάνατος στους προδότες, λευτεριά στην Βρετανία». Πολλοί πίστεψαν ότι με το αίμα της Τζο, θαρραλέας αγωνίστριας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σφραγίστηκε η έκβαση του δημοψηφίσματος υπέρ του Remain. Διαψεύστηκαν, όμως, από το αποτέλεσμα.
Χωρίς κατ’ ανάγκην να υπάρχει πολιτική ή ιδεολογική συγγένεια, η άποψη ότι το BREXIT θα σήμαινε την απελευθέρωση της Βρετανίας από την «γερμανική» Ευρώπη, διακινήθηκε ευρύτατα και στη χώρα μας. Για τον ίδιο λόγο, κάποιοι πανηγύρισαν για το αποτέλεσμα προσδίδοντας σε αυτό απίθανες ως μυθικές διαστάσεις. Διατυπώθηκε ακόμα και η άποψη ότι με την Βρετανία εκτός ΕΕ, θα μπορούσε να συμμαχήσει η Ελλάδα διεκδικώντας και τις γερμανικές οφειλές προς την χώρα μας.
Από το λεξιλόγιο κάποιων ξεχάστηκε η ιμπεριαλιστική Βρετανία, καθώς και το γεγονός ότι η κυβέρνηση Κάμερον είναι μια σκληρή συντηρητική κυβέρνηση, που εφαρμόζει τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό με πιο ωμό τρόπο από ότι συγγενικές της κυβερνήσεις στην ΕΕ. Ξεχάστηκε επίσης το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες, η Βρετανία είτε του Μπλερ είτε προηγουμένως της Θάτσερ, υπήρξε (και παραμένει) ο καλύτερος σύμμαχος – αν όχι και υποβολέας – των πολεμικών τυχοδιωκτισμών των εκάστοτε κυβερνήσεων των ΗΠΑ.
Η Βρετανία αρνήθηκε και αρνείται την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Χάρτα, ενώ ζήτησε και πέτυχε την εξαίρεσή της από την Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Φοβούμαι ότι μετά την απόφαση για BREXIT, η συντηρητική κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί περαιτέρω εξαιρέσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο των κοινωνικών δικαιωμάτων, προκειμένου να ικανοποιήσει το ακροδεξιό ακροατήριο. Και σε αυτό το πολύ πιθανό σενάριο, οφείλει και η ελληνική κυβέρνηση, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της, να πει ένα κατηγορηματικό Όχι.
Επειδή το BREXIT συνδέθηκε άμεσα ή έμμεσα με το προσφυγικό-μεταναστευτικό, θυμίζω ότι ο Κάμερον είχε σπεύσει να προτείνει το 2013, διεθνή στρατιωτική επέμβαση στην Συρία. Εισέπραξε, ευτυχώς, ένα βροντερό Όχι από το Κοινοβούλιο, παρότι διέθετε άνετη πλειοψηφία. Και έτσι η διεθνής στρατιωτική επέμβαση στην Συρία απετράπη.Οι πανηγυρισμοί για το BREXIT, στο οποίο πρωτοστάτησαν οι βρετανοί ακροδεξιοί, προήλθαν κυρίως από τους εθνικιστές απανταχού της Ευρώπης, Μαρί Λεπέν κλπ. Το να προέρχονται όμως από αριστερά μορφώματα, μόνο σε έναν τυφλό αντιευρωπαϊσμό μπορεί να αποδοθεί. Να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι γίνει! Αν το σύνολο της ανθρωπότητας μπει σε πολεμικές περιπέτειες λόγω νέου κλονισμού των παγκόσμιων ισορροπιών, ίσως του μεγαλύτερου μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, δεν απασχολεί κάποιους που αυτοπροσδιορίζονται όχι απλώς ως αριστεροί, αλλά και ως κομμουνιστές.
Ζητείται, λοιπόν, απελευθέρωση της λογικής από τις δογματικές εμμονές.
*Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
