O πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινώντας την ομιλία του τόνισε πως πρέπει «να κάνουμε ειλικρινή απολογισμό για αυτά τα 3 χρόνια που άλλαξαν την Ελλάδα».
Ο κ. Τσίπρας περιέγραψε πώς μέσα στα 3 χρόνια από το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ «περάσαμε μέσα από συμπληγάδες, χτυπηθήκαμε σκληρά αλλά μείναμε όρθιοι, πιο έμπειροι, πιο ετοιμοπόλεμοι, πιο ισχυροί».
Στη σημείο αυτό αναφέρθηκε στο πρώτο κρίσιμο εξάμηνο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγώντας τις επιλογές που έγιναν.
Οι κοινωνικοί στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε χαρακτηριστικά, δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν «σε συνθήκες πυρηνικής καταστροφής, που θα προκαλούσε η κατάρρευση των τραπεζών ως συνέχεια της ασφυξίας και της εξόδου από το ευρώ, αν αυτό επιλέγαμε το περασμένο Ιούλη».
«Ο συνολικός κοινωνικός μετασχηματισμός. Ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα, που είναι το όραμα και ο στρατηγικός μας ορίζοντας δε μπορεί να έρθει πιο κοντά σε συνθήκες ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων» είπε.
Μεταξύ των θεμάτων που έθεσε για να απαντηθούν από το συνέδριο είναι: «Αποτελεί εντέλει σήμερα αριστερή, ριζοσπαστική και προοδευτική πρόταση η έξοδος από την ευρωζώνη;» Απάντησε ωστόσο ο ίδιος στην ομιλία του, τονίζοντας πως «η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν ήταν και δεν είναι ένα προοδευτικό σχέδιο.»
«Η έξοδος, όμως, ιδιαίτερα μετά από πέντε χρόνια λεηλασίας του ενός τετάρτου του Εθνικού μας πλούτου με στόχο τη παραμονή στο ευρώ, θα σήμαινε επιπρόσθετη ισόποση λεηλασία και μάλιστα ακαριαία. Και ταυτόχρονα θα σήμαινε και την απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων στις τράπεζες».
Αυτό, πρόσθεσε, δεν είναι αριστερό σχέδιο, «ήταν το Σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας.»
«Η χρηματοπιστωτική ασφυξία λειτούργησε ως ένας διαρκής εκβιασμός για να μας αναγκάσει να υποταχτούμε στις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και στις επιταγές της πιο σκληρής και ανελέητης λιτότητας.
»Βρήκαμε απέναντί μας τότε όχι μόνο τους θεσμούς και την άτεγκτη στάση της Γερμανίας αλλά και ολόκληρου του παλιού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας. Τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αλλά και το σύνολο σχεδόν των συστημικών μέσων ενημέρωσης. Τους φιλελεύθερους και τους διανοούμενους του ακραίου κέντρου» δήλωσε.
Σε αυτές, τις συνθήκες ο λαός «έδωσε μια αποστομωτική απάντηση στο δημοψήφισμα του Ιουλίου.»
«Αλλά δε καταφέραμε να τερματίσουμε τη λιτότητα. Δε καταφέραμε να σπάσουμε τη συμπεφωνημένη γραμμή της Ευρώπης. Καταφέραμε όμως να τη διαρρήξουμε. Να εκκινήσουμε την αρχή της αλλαγής της, έστω και με δειλά και ανολοκλήρωτα βήματα» συμπλήρωσε.
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε και για τις απαντήσεις που πρέπει να δώσει το Συνέδριο , πρώτον εάν αποτελεί εντέλει σήμερα αριστερή, ριζοσπαστική και προοδευτική πρόταση η έξοδος από την ευρωζώνη.Δεύτερον: Έχει νόημα η αριστερά να επιλέγει να διεκδικεί τη διακυβέρνηση σε μη ευνοϊκές συνθήκες και ιδιαίτερα σε συνθήκες χρεοκοπίας και δημοσιονομικής ασφυξίας;Τρίτον: Είναι ρεαλιστικό και εφικτό ένα σχέδιο εξόδου με κοινωνική προστασία και παραγωγική ανασυγκρότηση ενόσω υποχρεούσαι να βρίσκεσαι εντός προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής ;Τέταρτον: Με ποιούς θα πάμε; Υπάρχει τελικά περιθώριο συμμαχιών και πεδίο σύγκλισης για την Αριστερά με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και της Πράσινης αριστεράς;
Η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε ουσιαστικά το περασμένο Μάιο, έκλεισε προχθές και τυπικά, σημείωσε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε ότι η συμφωνία του Ιούλη είναι σαφής. «Και όπως εμείς τη τηρούμε αψηφώντας το κόστος, έτσι αναμένουμε και απαιτούμε να τηρηθεί και από τους εταίρους μας».
«Η αόριστη προτροπή: “Κάντε εσείς τα μαθήματά σας και βλέπουμε…” δε μπορεί να γίνει αποδεκτή. Εμείς τη συμφωνία τη τηρήσαμε στο ακέραιο και θα συνεχίσουμε να την τηρούμε. Και η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει στην ώρα της και θα είναι λιγότερο δύσκολη από τη πρώτη.
Αλλά ταυτόχρονα θα κλείσουν και τα μέτρα για την απομείωση του χρέους. Ταυτόχρονα, θα μπούμε στη ποσοτική χαλάρωση. Δεν υπάρχει θα δούμε», είπε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ακόμη, δήλωσε πως «πήγαμε μέχρι εκεί που καμία κυβέρνηση που θα σκεπτόταν με ιδιοτελή κριτήρια, δεν θα επέλεγε να πάει. Και πήγαμε για να τιμήσουμε τη λαϊκή εντολή και για να δείξουμε σε όλο το πλανήτη τη δύναμη του δίκιου και της ψυχής ενός ολόκληρου λαού.
Δεν μπορούσαμε να πάμε πιο πέρα. Γιατί πιο πέρα δεν ήταν το κόστος για εμάς. Το κόστος θα ήταν για την Ελλάδα και για τις εργαζόμενες τάξεις. Πήραμε λοιπόν μια δύσκολη αλλά αναγκαία απόφαση».
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε πως «διαμορφώνουμε ένα πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης πενταετούς διάρκειας με ορόσημο το έτος 2021. Και μέχρι τότε φιλοδοξούμε να έχουμε επιτύχει σειρά συγκεκριμένων και μετρήσιμων στόχων αναδιανομής, ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας ώστε στο τέλος της πενταετίας να έχουμε καταφέρει τη μείωση της ανεργίας στη χώρας μας τουλάχιστον κατά 10 μονάδες. Και αυτός είναι ίσως ο σημαντικότερος στόχος για την πατρίδα μας, για την επόμενη πενταετία, για τον οποίο αξίζει όλοι να συστρατευθούμε».
Yπάρχει και η Αριστερά που δεν φοβάται να μπει στην ίδια τη φωτιά, να μπει στον αγώνα για την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων.
Η Αριστερά που δεν διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον, να σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Και αυτόν τον αγώνα έχουμε υποχρέωση να μη τον παρατήσουμε. Αυτόν τον αγώνα έχουμε υποχρέωση να τον κερδίσουμε. Είναι ιστορική υποχρέωση. Και θα τον κερδίσουμε.
Οφείλει κανείς, ιδιαίτερα αποτιμώντας και τη πρόσφατη εμπειρία μας, να δώσει απαντήσεις σαφείς και εμπεριστατωμένες στα εξής ερωτήματα :
Πρώτον : Αποτελεί εντέλει σήμερα αριστερή, ριζοσπαστική και προοδευτική πρόταση η έξοδος από την ευρωζώνη ;
Δεύτερον : Έχει νόημα η αριστερά να επιλέγει να διεκδικεί τη διακυβέρνηση σε μη ευνοϊκές συνθήκες και ιδιαίτερα σε συνθήκες χρεοκοπίας και δημοσιονομικής ασφυξίας;
Τρίτον : Είναι ρεαλιστικό και εφικτό ένα σχέδιο εξόδου με κοινωνική προστασία και παραγωγική ανασυγκρότηση ενόσω υποχρεούσαι να βρίσκεσαι εντός προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής ;
Τέταρτον : Με ποιούς θα πάμε ;
Υπάρχει τελικά περιθώριο συμμαχιών και πεδίο σύγκλισης για την Αριστερά με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και της Πράσινης αριστεράς;
Γιατί αυτή την απάντηση έχει ανάγκη σήμερα η κοινωνική πλειοψηφία από το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι, οι μικρομεσαίοι. Να έχουμε σχέδιο αξιόπιστο και ρεαλιστικό για το πως θα νικήσουμε. Όχι αφηγήματα απόδρασης, μοιρολατρίας και υποχώρησης.
Αλλά Μήνυμα καθαρό ότι έχουμε πυξίδα και σχέδιο για να νικήσουμε και θα νικήσουμε. Και όπως απέδειξε ο λαός μας, ξέρει και να δίνει μάχες αν χρειαστεί και να υπομένει, αν χρειαστεί. Αρκεί να έχει καθαρό τον ορίζοντα. Αλλά και το κόμμα μας απέδειξε ότι ξέρει να δίνει μάχες αλλά και να τις κερδίζει και μάλιστα κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.
Η χρηματοπιστωτική ασφυξία λειτούργησε ως ένας διαρκής εκβιασμός για να μας αναγκάσει να υποταχτούμε στις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και στις επιταγές της πιο σκληρής και ανελέητης λιτότητας. Βρήκαμε απέναντί μας τότε όχι μόνο τους θεσμούς και την άτεγκτη στάση της Γερμανίας αλλά και ολόκληρου του παλιού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας. Τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αλλά και το σύνολο σχεδόν των συστημικών μέσων ενημέρωσης.
Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν ήταν και δεν είναι ένα προοδευτικό σχέδιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει βάση η κριτική που και εμείς ασκήσαμε στην απόφαση εισόδου της Ελλάδας στο ευρώ. Η έξοδος, όμως, ιδιαίτερα μετά από πέντε χρόνια λεηλασίας του ενός τετάρτου του Εθνικού μας πλούτου με στόχο τη παραμονή στο ευρώ, θα σήμαινε επιπρόσθετη ισόποση λεηλασία και μάλιστα ακαριαία. Και ταυτόχρονα θα σήμαινε και την απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων στις τράπεζες, που δεν τις είχαν βγάλει στο εξωτερικό».
Pacta sunt servanda
Στη συνέχεια της ομιλίας του ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στη συμφωνία του Ιουλίου επισημαίνοντας πως: «Η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε ουσιαστικά τον περασμένο Μάιο, έκλεισε προχθές και τυπικά. Η Συμφωνία του Ιούλη είναι σαφής. Και όπως εμείς τη τηρούμε αψηφώντας το κόστος, έτσι αναμένουμε και απαιτούμε να τηρηθεί και από τους εταίρους μας.
Pacta sunt servanda, όπως θα έλεγαν και οι φίλοι μας στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.
Η αόριστη προτροπή: «Κάντε εσείς τα μαθήματά σας και βλέπουμε…» δε μπορεί να γίνει αποδεκτή. Εμείς τη Συμφωνία τη τηρήσαμε στο ακέραιο και θα συνεχίσουμε να την τηρούμε.
Και η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει στην ώρα της και θα είναι λιγότερο δύσκολη από τη πρώτη. Αλλά ταυτόχρονα θα κλείσουν και τα μέτρα για την απομείωση του χρέους. Ταυτόχρονα, θα μπούμε στη ποσοτική χαλάρωση. Δεν υπάρχει θα δούμε.
Πήγαμε μέχρι εκεί που καμία κυβέρνηση που θα σκεπτόταν με ιδιοτελή κριτήρια, δεν θα επέλεγε να πάει. Και πήγαμε για να τιμήσουμε τη λαϊκή εντολή και για να δείξουμε σε όλο το πλανήτη τη δύναμη του δίκιου και της ψυχής ενός ολόκληρου λαού. Δεν μπορούσαμε να πάμε πιο πέρα. Γιατί πιο πέρα δεν ήταν το κόστος για εμάς. Το κόστος θα ήταν για την Ελλάδα και για τις εργαζόμενες τάξεις. Πήραμε λοιπόν μια δύσκολη αλλά αναγκαία απόφαση.
Οφείλουμε με το πολιτικό και θεωρητικό οπλοστάσιο της Αριστεράς να επιδιώξουμε προσεγγίσεις και συγκλίσεις και με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία αλλά και με τους Πράσινους, έχοντας πάντα κατά νου τα όρια αυτών των συγκλίσεων αλλά και τους κινδύνους που ενέχονται σε ένα τέτοιο εγχείρημα.
Το συνέδριο μας όμως πρέπει να θέσει αυτά τα ερωτήματα, πρωτόγνωρα για την ριζοσπαστική αριστερά και να προσπαθήσει να ανιχνεύσει τις πρώτες και πάντοτε προσωρινές απαντήσεις.
Το μέτωπο του Νότου
Σε αυτή τη μάχη, θέλω να επαναλάβω, δεν έχουμε δίπλα μας μόνο τις προοδευτικές δυνάμεις της Γερμανίας, αλλά ήδη διαμορφώνεται μια κοινή στάση μεταξύ χωρών αλλά και πολιτικών δυνάμεων που δεν στηρίζουν μόνο τις ελληνικές διεκδικήσεις αλλά μάχονται και για μια συνολικά διαφορετική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γιατί πρέπει να κατανοήσουμε ότι στο φόντο της οικονομικής κρίσης, του προσφυγικού αλλά και της κρίσης ασφάλειας που μαστίζουν την ήπειρό μας, διεξάγεται μια πολυεπίπεδη και περίπλοκη πολιτική σύγκρουση σε όλα τα μέτωπα.
Μια σύγκρουση που παίρνει διαφορετικές μορφές και διαρκώς αναδιατάσσει τις δυνάμεις. Είναι η σύγκρουση Βορρά-Νότου, Κέντρου -Περιφέρειας, αλλά και η σύγκρουση που την υπερπροσδιορίζει.
Εδώ τα μέτωπα είναι ρευστά και οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι πάντοτε σαφείς και βέβαιες εκ των προτέρων. Αυτό που είναι σαφές και βέβαιο, όμως, είναι ότι η έκβαση αυτής της πολυεπίπεδης σύγκρουσης θα είναι καθοριστική για την πορεία της Ευρώπης στον 21ο αιώνα. Θα εξελιχθεί η Ευρώπη σε μια Ένωση-φρούριο, με εθνικές αναδιπλώσεις και βάθεμα του χάσματος μεταξύ Βορρά και Νότου ή σε μια ανοιχτή Ένωση οικονομικής συνεργασίας, δημοκρατίας και σύγκλισης των οικονομιών της.
Η Ελλάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παίξουν και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη μάχη, ως πρωτοπόρα πολιτική δύναμη. Τόσο στη συγκρότηση ενός μετώπου του Ευρωπαϊκού Νότου που θα θέσει με ένταση το θέμα της οικονομικής σύγκλισης και των περιφερειακών ανισοτήτων στην Ευρώπη, όσο και στην συγκρότηση ενός παράλληλου μετώπου των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στο σύνολο της Ηπείρου μας.
Ενός μετώπου που θα θέσει ως κύριους στόχους :
• Την αντιμετώπιση και την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας
• Την αντιμετώπιση της ανόδου της ακροδεξιάς
• Την αποφυγή των εθνικών αναδιπλώσεων
• Την αποφυγή της μετατροπής της Ευρώπης σε Ένωση-Φρούριο
• Την επίλυση της προσφυγικής κρίσης με όρους αλληλεγγύης και φιλοξενίας
• Την ειρηνική επίλυση των διαφορών στην ευρύτερη περιοχή της μέσης ανατολής που έχει μετατραπεί σε πραγματική πυριτιδαποθήκη από τις ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις και την άνοδο της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Έτος ορόσημο το 2021
Διαμορφώνουμε έτσι ένα πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης πενταετούς διάρκειας με ορόσημο το έτος σταθμό: το 2021.
Και μέχρι τότε φιλοδοξούμε να έχουμε επιτύχει σειρά συγκεκριμένων και μετρήσιμων στόχων αναδιανομής, ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας ώστε στο τέλος της πενταετίας να έχουμε καταφέρει τη μείωση της ανεργίας στη χώρας μας τουλάχιστον κατά 10%. Και αυτός είναι ίσως ο σημαντικότερος Εθνικός μας στόχος για την επόμενη πενταετία.
Από πού θα κριθούμε
Βασικά πεδία από τα οποία θα κριθούμε είναι τα εξής:
Πρώτον : Η στήριξη της εργασίας και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σε αυτό το πεδίο το επόμενο διάστημα με την εκκίνηση της δεύτερης αξιολόγησης είναι κρίσιμο. Και σε αυτή τη διαπραγμάτευση προσερχόμαστε με το ισχυρότερο και μη διαπραγματεύσιμο όπλο που είναι το ίδιο το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Δεύτερον : Το πεδίο αυτό της κοινωνικής οικονομίας. Εδώ στόχο έχουμε να δημιουργήσουμε ένα παράλληλο και ανταγωνιστικό προς το κυρίαρχο σύστημα συνεργατικής παραγωγής και ανταλλαγής που δεν θα λειτουργεί με βασικό στόχο το κέρδος αλλά την εργασία. Και δεν πρόκειται απλώς για μια θεωρητική κατασκευή αλλά για ένα πολιτικό πρόγραμμα που ήδη υλοποιείται με την ενεργό στήριξη συνεργατικών εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης αλλά και με την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή.
Τρίτον : Η συνέχιση του αγώνα για την καταπολέμηση της μεγάλης και μεσαίας φοροδιαφυγής. Μιας πληγής με μόνιμη αιμορραγία για την ελληνική οικονομία, που οδήγησε σε τεράστιες ανισότητες και έπαιξε κρισιμότατο ρόλο στην ένταση της κρίσης στη χώρας μας. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής εξάλλου είναι συνώνυμο της αναδιανομής και αξεχώριστη από αυτή.
Να θυμίσω εξάλλου για άλλη μια φορά ότι στο πεδίο αυτό έχουμε κάνει τεράστια βήματα με την επιτάχυνση του ελέγχου του συνόλου των λιστών που έχουν περιέλθει στα χέρια της κυβέρνησης. Σε αυτούς τους 22 μήνες διακυβέρνησης έχουμε βεβαιώσει περίπου 1δις ευρώ σε διαφυγόντες φόρους και συνεχίζουμε με εντατικούς ρυθμούς. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου που αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία πλουτισμού της ελληνικής ολιγαρχίας σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Και τταρτος μεγάλος στόχος, είναι ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι μόνο κατά τα ετη 2010- 2014, κοινωνικού κράτους. Και εδώ στόχος μας είναι τόσο η ενίσχυση και δημοκρατική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος και της ερευνητικής υποδομής της χώρας αλλά και
• η ανοικοδόμηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και
• η για πρώτη φορά συγκρότηση ενός συστήματος Δημόσιας Πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα καλύπτει το σύνολο του πληθυσμού και θα παρέχει καθολική πρόσβαση.
Και σε αυτό το πεδίο όμως τα πρώτα βήματα έχουν ήδη ξεκινήσει.
Εντός του 2017 θα έχουν προσληφθεί 10000 γιατροί και νοσηλευτές στο ΕΣΥ, ενώ ήδη είναι έτοιμο και κατατίθεται άμεσα το νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Για τις άδειες
Ο διαγωνισμός για τις άδειες μετά από 27 χρόνια εσκεμμένης ασυδοσίας, είναι πια μια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αποτελεί μια μεγάλη τομή για το πολιτικό μας σύστημα. Γιατί για πρώτη φορά θέτει τις προϋποθέσεις να χτυπηθεί το φαινόμενο της διαπλοκής που βασάνισε το τόπο για πολλά χρόνια και αποτελεί και μια από τις αιτίες της κρίσης και της χρεοκοπίας.
Θέτει όμως τις προϋποθέσεις. Είναι η αναγκαία συνθήκη. Όχι η αναγκαία και ικανή συνθήκη.
Γιατί η μάχη με το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο και ενδεχομένως και τους επίδοξους νέους μιντιάρχες, δε θα είναι απλή και εύκολη υπόθεση. Θα είναι διαρκής και καθημερινή προσπάθεια αγώνα.
«Πιο σημαντικό να είσαι εκλεγμένο μέλος του κόμματος παρά υπουργός»
Το κόμμα χρειάζεται ένα ενιαίο πολιτικό κέντρο, μια Κεντρική Επιτροπή που θα εκλεγεί στη βάση των πραγματικών αναγκών του κόμματος και μιας πολιτικής Γραμματείας που θα είναι το μοναδικό πολιτικό κέντρο και θα λειτουργεί με αίσθηση ευθύνης και με πολιτική αλληλεγγύη. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι είναι πιο σημαντικό για ένα μέλος του Κόμματος να είναι εκλεγμένο μέλος της ΠΓ, δηλαδή της ηγεσίας, παρά να είναι υπουργός.
Άλλωστε οι υπουργικοί θώκοι δεν έχουν εκχωρηθεί ούτε παραχωρηθεί σε κανέναν με κριτήρια μονιμότητας. Ας το έχουμε αυτό στο μυαλό μας.
Να εκλεγεί επιτροπή Δεοντολογίας
Προτείνω λοιπόν πέραν της Κεντρικής Επιτροπής να εκλεγεί και επιτροπή Δεοντολογίας που θα έχει την εξουσιοδότηση να είναι όπου χρειάζεται πολύ αυστηρή απέναντι σε μεμονωμένες περιπτώσεις.
Γιατί δε θα πρέπει να αφήνουμε ούτε χαραμάδα για τη προπαγάνδα του παλιού πολιτικού συστήματος που αφού δε μπορεί να υπερασπιστεί εαυτόν, προσπαθεί να διασπείρει την εντύπωση ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ τους μοιάζει. Όχι δεν είμαστε ίδιοι και δε θα γίνουμε ποτέ.
Δε λυγίσαμε και δε θα λυγίσουμε απέναντι στις δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού. Δε θα λυγίσουμε και τώρα απέναντι στο παλιό σύστημα και στη διαπλοκή του. Ας ουρλιάζουν τα σκυλιά. Δεν έχουν δόντια πια για να δαγκώσουν. Θα προχωρήσουμε και θα νικήσουμε. Γιατί η δύναμή μας είναι τεράστια. Είναι η ίδια η δύναμη του ίδιου του ελληνικού λαού. Έτσι θα τα καταφέρουμε.
Η ομιλία του Αλ.Τσίπρα στο 2ο συνέδριο
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
