Ρ.Δούρου: Οι πολίτες, γνωρίζοντας τη σκληρότητα των μέτρων, επέλεξαν ΣΥΡΙΖΑ

Απαντά στους επικριτές της. Σχολιάζει την πορεία της χώρας και παίρνει καθαρή θέση για την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρεται στις σχέσεις της με τον πρωθυπουργό και στους πρώην συντρόφους της που αποχώρησαν λόγω Μνημονίου. Αποκαλύπτει, τέλος, τις προθέσεις για το μέλλον της στην Περιφέρεια και το ενδεχόμενο επιστροφής στην κεντρική πολιτική σκηνή.

• Η αξιολόγηση έκλεισε, αναζητείται λύση στο χρέος και τα σενάρια ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων φαίνεται να πέφτουν στο κενό. Η χώρα επιστρέφει σε συνθήκες πολιτικής ομαλότητας και η κυβέρνηση περνά τον κάβο;

Μακάρι τα πράγματα να ήσαν τόσο «γραμμικά». Γιατί τα θέματα του χρέους και της αξιολόγησης δεν αφορούν αποκλειστικά τη χώρα μας αλλά τις δομικές ανεπάρκειες της ευρωζώνης και παράλληλα τις «αντιφάσεις» του ΔΝΤ.

Ας μην ξεχνάμε ότι το ζήτημα του χρέους δεν είναι ούτε ελληνικό ούτε καν ευρωπαϊκό. Από την άλλη, στο εσωτερικό πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά και σε σύντομο χρονικό διάστημα, για να διεκδικήσουμε επιστροφή στην όποια «ομαλότητα». Εχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας.

• Η κοινωνία όμως εξακολουθεί να υποφέρει. Κινείστε ανάμεσα στους πολίτες της Αττικής και νομίζω ότι βιώνετε την αγωνία τους. Εισπράττετε ως αίσθηση ότι συνεχίζουν να στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ όπως και πριν ανέλθει στην εξουσία ή μήπως ισχύει η εκτίμηση ότι ήσασταν «μια από τα ίδια και χειρότερα»;

Οι πολίτες δοκιμάζονται γιατί υφίστανται μια πρωτόγνωρη συγκυρία οικονομικής κρίσης, η οποία σοβεί με φόντο το ευρύτερο προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα – ένα ζήτημα το οποίο ανέδειξε την ευρύτερη κρίση πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το κατά πόσο οι πολίτες θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, εξαρτάται από την παραγωγή απτού υπουργικού έργου.

Από το αν δηλαδή προωθήσουν άμεσα, αφ’ ενός τις απαραίτητες θεσμικές μεταρρυθμίσεις και αφ’ ετέρου τα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Από την πλευρά της, η Περιφέρεια Αττικής εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση.

Η πρόσφατη συμφωνία με τη ΔΕΗ ή το πρόγραμμα παροχής τροφίμων σε αστέγους δείχνουν το πώς αντιλαμβανόμαστε τη στήριξη των συμπολιτών μας που το έχουν ανάγκη. Από κει και πέρα τον τελευταίο λόγο τον έχουν πάντα οι πολίτες με την ψήφο τους.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς; Ψήφισε Μνημόνιο, σκληρά μέτρα, έφερε τον «κόφτη» δαπανών κτλ. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το αρχικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;

Τον Σεπτέμβριο πέρσι, ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε υπόψη των πολιτών, χωρίς εξωραϊσμούς, την επώδυνη συμφωνία που επέβαλαν οι δανειστές τον Ιούλιο. Αναλαμβάνοντας έτσι την ευθύνη των αυταπατών, όπως με παρρησία ειπώθηκε.

Οι πολίτες έχοντας γνώση των σκληρών μέτρων εμπιστεύθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ το δύσκολο έργο της υλοποίησής της. Και η κυβέρνηση, οι υπουργοί, οφείλουν να τηρήσουν αυτή τη δέσμευση για την αξιοπιστία της πολιτικής.

Γιατί ας μην ξεχνάμε τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στην Ευρώπη –καταδεικνύουν και την κρίση αξιοπιστίας της πολιτικής, της δημοκρατίας. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα οι μαξιμαλισμοί και τα αναθέματα από την αντιπολίτευση είναι η πεπατημένη, η εύκολη λύση.

• Η σοσιαλδημοκρατία σχεδόν παντού στην Ευρώπη δείχνει απαξιωμένη, κακέκτυπο του παλιού καλού εαυτού της. Ομως ο Αλέξης Τσίπρας χτίζει δεσμούς με τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες. Πρόκειται για συνειδητή συμμαχία που εντάσσει το κόμμα σας, έστω και άτυπα, σε αυτή την πολιτική οικογένεια;

Η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας που αναφέρετε, είναι ταυτόσημη με τη σημερινή κρίση της ίδιας της Ευρώπης. Από κει και πέρα, το ζήτημα των συμμαχιών μιας χώρας είναι κρίσιμης σημασίας, γιατί οι συσχετισμοί δυνάμεων στην Ευρώπη αλλάζουν μόνο μέσα από συμμαχίες.

Μόνον έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ένα μέτωπο κατά των υφεσιακών πολιτικών που καταστρέφουν την οικονομία και οδηγούν στην άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

• Αν κάποιος υποστηρίξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ ή η νέα Κεντροαριστερά, θα διαφωνήσετε;

Φυσικά και θα διαφωνήσω για λόγους σεβασμού της νεότερης Ιστορίας της χώρας. Γιατί αυτού του είδους οι συγκρίσεις που επιχειρούν να αναλύσουν ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με όρους του παρελθόντος, είναι ολισθηρές και επικίνδυνες.

Επιπλέον σήμερα, σε μια περίοδο που η παγκοσμιοποίηση έχει αλλάξει την άσκηση της πολιτικής, το παραδοσιακό κομματικό μοντέλο δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε. Το κόμμα-κράτος, το παντοδύναμο κόμμα, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του.

• Η Αριστερά είναι διασπασμένη, ενώ οι εσωτερικές αντιπάθειες κυριαρχούν. Πρώην σύντροφοί σας στον ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα οι πιο αυστηροί επικριτές σας. Εχουν δίκιο αυτοί ή εσείς;

Η ιστορία της Αριστεράς, όχι μόνο της ελληνικής, έχει σημαδευτεί από διασπάσεις με αρνητικές συνέπειες. Εξ ου και παραμένει επίκαιρη η παρατήρηση του Ερικ Χόμπσμπαουμ, σε συνέδριο για τον Γρηγόρη Φαράκο, το 2009, ότι «σε καιρούς όπου η Αριστερά βρίσκεται σε υποχώρηση στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αξίζει να θυμόμαστε ότι η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντοτε η ενότητα όλων των προοδευτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από διαφορές πολιτικής στρατηγικής και οργάνωσης».

Ωστόσο σήμερα διανύουμε κρίση δημοκρατίας και θεσμών, που έχει καταφέρει ισχυρό πλήγμα στο πολιτικό τοπίο, με τα αποτελέσματα συχνά να αποτυπώνονται και σε κομματικό επίπεδο. Και θεωρώ ότι το παιχνίδι κριτών και κρινόμενων υπεραπλουστεύει μια σύνθετη, ενίοτε απρόβλεπτη, πολιτική κατάσταση.

• Σε μερίδα του Τύπου γράφτηκαν ορισμένα σχόλια για τη δική σας στάση. Σας καταλόγισαν ότι στα δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση παραμείνατε αποστασιοποιημένη για να μην μπείτε στο κάδρο της υποστήριξης μνημονιακών πολιτικών… Σας αδίκησαν σκοπίμως;

Δεν είναι η πρώτη φορά που μου ασκείται αυτού του είδους η παραπολιτική κριτική. Το ίδιο είχε γίνει και την περίοδο που ήμουν βουλευτής, όταν και τότε με θεωρούσαν «χαμένη» από τα μίντια. Χαρακτηρίζω «παραπολιτική» την κριτική γιατί καταγράφεται σε αυτές τις στήλες των εφημερίδων, τις οποίες αν τις αναζητήσετε σε ξένα έντυπα, δεν θα τις βρείτε. Για τον απλούστατο λόγο ότι… δεν υφίσταται αυτό το είδος «δημοσιογραφίας».

Ο όρος είναι μάλιστα αμετάφραστος! Το γεγονός ότι δεν κάνω τη σχολιάστρια στα τηλεπαράθυρα, ταυτίζεται αυθαίρετα από ορισμένους με «απόσυρση» και άλλα, χρήσιμα μεν για να γεμίσει μια σελίδα με λέξεις, αβάσιμα δε.

Η αναπτυξιακή προοπτική και η αλλαγή του προτύπου άσκησης εξουσίας απαιτούν καθημερινή δουλειά. Οι ίδιοι οι πολίτες θα έπρεπε να μάθουν να διεκδικούν από τους πολιτικούς να βάζουν τελεία στην προεκλογική περίοδο και να εργάζονται για την υλοποίηση εκείνων που υποσχέθηκαν, όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα.

• Με τον πρωθυπουργό επικοινωνείτε;

Σε μια σχέση όπως αυτή με τον πρωθυπουργό, η οποία χρονολογείται εδώ και δύο δεκαετίες, η επικοινωνία, εξαιτίας των υποχρεώσεών μας, μπορεί να μην έχει τη συχνότητα του παρελθόντος, ωστόσο ποιοτικά παραμένει άμεση και ακέραιη.

• Είναι ο Αλέξης Τσίπρας ηγέτης μακράς πνοής; Αν δεν ήταν εκείνος στο τιμόνι, πιστεύετε ότι θα μπορούσε να κρατηθεί σταθερή η κυβέρνηση;

Ο πρωθυπουργός έχει καταφέρει να κρατήσει τη σταθερότητα της κυβέρνησης, ενώ παράλληλα δίνει σκληρές μάχες στο μέτωπο της Ευρώπης, με διαπραγματεύσεις διαρκείας με τους ομολόγους του. Και η δουλειά του δεν είναι εύκολη, από τη στιγμή που δεν κινούνται όλοι στους δικούς του ρυθμούς, τους ρυθμούς που επιβάλλει η κρισιμότητα της συγκυρίας.

Υπάρχουν μεταρρυθμίσεις που είναι άμεσα απαραίτητες, όπως ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης, η απαλλαγή της από τη γραφειοκρατία, οι οποίες δεν αποτελούν μέρος των διαπραγματεύσεων, δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος –αντίθετα, έχουν όφελος– και σήμερα βαλτώνουν. Αυτά δυσκολεύουν το ήδη βαρύ έργο του πρωθυπουργού.

• Από την αντιπολίτευση τον κατηγορούν ότι «τα έχει δώσει όλα στον Σόιμπλε».

Η αντιπολίτευση θα επιτελούσε εθνικό έργο αν δεν ακολουθούσε την πεπατημένη τού «άλλα λέω στην αντιπολίτευση και άλλα κάνω στην κυβέρνηση». Αλλά δυστυχώς η αντιπολίτευση επιμένει στην… «παράδοση», υιοθετώντας ενίοτε και αγοραίο λόγο, που έφερε τη χώρα αντιμέτωπη με την κρίση χρέους.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο πρωθυπουργός συχνά είναι αναγκασμένος να παρεμβαίνει προσωπικά για να αποφασίσει, να συντονίσει, να κατευθύνει. Προκειμένου να αλλάξουν τα δεδομένα, οι μηχανισμοί, οι πολιτικές στο εσωτερικό της χώρας.

• Πότε ολοκληρώνετε τον κύκλο σας στην Περιφέρεια; Επιθυμείτε να υπάρξει συνέχεια στην αυτοδιοικητική σας διαδρομή;

Οι πολίτες με εξέλεξαν περιφερειάρχη Αττικής έως το 2019. Και θα βρίσκομαι στο γραφείο μου μέχρι τότε. Το ζήτημα δεν είναι αν θα κάνω δεύτερη θητεία, αλλά να κερδηθεί το στοίχημα μιας σύγχρονης και αποτελεσματικής Περιφέρειας στην υπηρεσία του πολίτη.

• Ποιο είναι μέχρι στιγμής το έργο εκείνο που σας κάνει να νιώθετε περήφανη;

Δεν είναι ένα αλλά πολλά. Γιατί επιχειρούμε σε δύο επίπεδα – εκείνο των παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας του πολίτη, του προσφυγικού και παράλληλα του νέου υποδείγματος στην άσκηση εξουσίας.

Πάντως αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα, αυτό θα ήταν η έγκαιρη κατάθεση της πρότασής μας για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα της περιόδου 2014-2020. Μιλάμε για προγράμματα έργων ύψους 1,1 δισ., που καταθέσαμε μόνοι μας, χωρίς εξωτερικούς συνεργάτες. Δεν πρόκειται βέβαια για «αβανταδόρικο» θέμα, με κάμερες, κορδέλες και τυμπανοκρουσίες. Αφορά όμως έργα υποδομών, ουσίας, αναπτυξιακής πολιτικής και γι’ αυτό το θεωρώ σημαντικό.

• Δηλαδή στο μυαλό σας δεν βρίσκεται η σκέψη της επιστροφής στην κεντρική πολιτική σκηνή;

Την πολιτική την αντιλαμβάνομαι με τους όρους του Αριστοτέλη και όχι καριέρας ή «πόστων». Αυτό ίσχυε από την εποχή που ήμουν βουλευτής. Δεν με ενδιαφέρει να αλλάζω γραφεία αλλά να αλλάζω τα δεδομένα.

Θέλω έτσι να κάνω μια τομή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, την οποία συστηματικά απαξιώνουν οι πάντες ώς σήμερα, θεωρώντας την υποδεέστερη, μια θέση «βολέματος» όταν κάποιος δεν αποσπάσει υπουργικό θώκο ή δεν εκλεγεί βουλευτής. Με την παραίτησή μου από βουλευτής το 2014, για να διεκδικήσω την Περιφέρεια Αττικής τον Μάιο του 2014, έδειξα ακριβώς τον αντίθετο δρόμο.