Π.Λαφαζάνης:Ο σύγχρονος πατριωτισμός και διεθνισμός δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με τα μνημόνια

Παρέμβαση του Παν. Λαφαζάνη σε σύσκεψη μελών και στελεχών της ΛΑΕ Αθήνας
Ο Παναγ. Λαφαζάνης μίλησε χθες σε Σύσκεψη μελών και στελεχών της ΛΑΕ της Αθήνας και μεταξύ άλλων τόνισε:

”Ο σύγχρονος πατριωτισμός και διεθνισμός δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με την προσήλωση στα μνημόνια, τα οποία είναι ότι πιο καταστροφικό και αδιέξοδο για την Ελλάδα, την περιοχή μας και την Ευρώπη.

Αυτήν την ώρα, η ΛΑ.Ε χρειάζεται να μιλήσει ριζοσπαστικά, πρωτότυπα, ρεαλιστικά, όσο τον δυνατόν πιο συγκεκριμένα και με τον πιο επίκαιρο τρόπο για το θεμελιώδες, που είναι η αδήριτη ανάγκη για μια εναλλακτική αναπτυξιακή και κοινωνική πρόταση στη χώρα, χωρίς μνημόνια και λιτότητα.

Κεντρικό προς αντιμετώπιση είναι το δίδυμο πρόβλημα του χρέους και αναφέρομαι τόσο στο δημόσιο χρέος όσο και στα κάθε μορφής ιδιωτικά χρέη νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Κατά τη γνώμη μου, από την άποψη των δυσκολιών που επιφέρει στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, το ιδιωτικό χρέος είναι ακόμα μεγαλύτερο βάρος και από το δημόσιο χρέος.

Αν δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, σε κάθε μορφή του, δεν αντιμετωπισθούν ριζοσπαστικά , ώστε να απαλλάξουν από την αφόρητη πίεση τους τη χώρα , η οικονομία είναι αδύνατο να ανασάνει και να επανεκκινηθεί. Εντελώς αδύνατον! Και όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο ή προσφέρουν ασπιρίνες για το πρόβλημα, απλώς εξαπατούν τον κόσμο.

Είναι σαν να ζητάμε από έναν άνθρωπο που τον έχει πλακώσει ένας τόνος ατσάλι, να σηκωθεί γρήγορα και να τρέξει.

Η συζήτηση για το δημόσιο χρέος που γίνεται στο πλαίσιο των ”θεσμών” αποτελεί ”στάχτη στα μάτια” του κόσμου, δεν απαντά στο πρόβλημα. Αντίθετα, ούτε καν το ανακουφίζει αλλά το παροξύνει, ενώ η εκχώρηση ”κόκκινων” αλλά και ”πράσινων” δανείων στα fund, στα οποία έχουν εκχωρηθεί και οι τράπεζες, θα αποτελέσει μια κοινή εγκληματική πράξη μεγάλης λεηλασίας των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων του λαού μας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της οικονομίας μας.

Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει το δίδυμο άχθος του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους είναι να αποφασίσει θετικά και συντεταγμένα, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ανασυγκρότησης, την έξοδο από την ευρωζώνη και τη διαμόρφωση εθνικού νομίσματος για τη χάραξη, από μια εθνικού χαρακτήρα και υπό κυβερνητικό πολιτικό έλεγχο Κεντρικής Τράπεζας, εθνικής νομισματικής πολιτικής.

Και η χώρα πρέπει να επιλέξει έγκαιρα και σχεδιασμένα την έξοδο από την ευρωζώνη, πριν πειθαναγκασθεί να το πράξει υπό ξένη κηδεμονία και από άγριες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, απροετοίμαστα, βίαια και με οδυνηρότατες επιπτώσεις, αφού πρώτα με τα μνημόνια έχει ξεπουληθεί απολύτως ο δημόσιος πλούτος και ο λαός εξαθλιωθεί!

Η συντεταγμένη, με προοδευτικές πολιτικές, συγκρότηση εθνικού νομίσματος, θα δώσει, πέρα των πολλών άλλων θετικών, την ευχέρεια στη χώρα να διεκδικήσει τη διαγραφή του χρέους με όχημα τη στάση πληρωμών προς τους πιστωτές, χωρίς να μπορεί να υποστεί τον εκβιασμό των ”θεσμών” και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για διακοπή της ρευστότητας και για κλείσιμο των τραπεζών.

Αντίθετα, με την σχεδιασμένη, στη βάση προγράμματος, έξοδο από την ευρωζώνη και συγκρότηση εθνικού νομίσματος, οι εθνικοποιημένες τράπεζες θα μπορέσουν, μέσω της Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας, να αποκτήσουν άφθονη και με ευνοϊκότατους όρους κεφαλαιακή στήριξη και θα μπορέσουν, με αυτήν την κεφαλαιακή στήριξη, να προβούν, ταυτόχρονα, σε ευρεία ”σεισάχθεια” (διαγραφή) των ιδιωτικών χρεών για τους πλέον αδύνατους οικονομικά και κοινωνικά και σε πολύ γενναία ρύθμιση των δανείων των υπολοίπων.

Η σχεδιασμένη εισαγωγή εθνικού νομίσματος, η συγκρότηση υπό κυβερνητικό έλεγχο Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας, η χάραξη εθνικής νομισματικής πολιτικής, η εθνικοποίηση των τραπεζών, η στάση πληρωμών επί του χρέους και η διεκδίκηση της διαγραφής του, η γενναία ”σεισάχθεια” και βαθιά ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών, η χορήγηση ισχυρής ρευστότητας με πολύ χαμηλά επιτόκια στο δημόσιο και τον μικρομεσαίο χώρο για επενδύσεις, η ανακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των στρατηγικών επιχειρήσεων, η στήριξη και ενίσχυση μισθών, συντάξεων και λαϊκών εισοδημάτων, συναποτελούν μια ενιαία οργανική αλυσίδα μέτρων ενός πρωτότυπου, βαθιά ριζοσπαστικού και τολμηρού αλλά απολύτως αναγκαίου και ρεαλιστικού δρόμου διεξόδου της χώρας από την κρίση και παραγωγικού και κοινωνικού μετασχηματισμού της.

Έχουμε μπροστά στη χώρα την πρόκληση ενός γόρδιο δεσμού, ο οποίος κόβεται μόνο τολμηρά και με το σπαθί και όχι με μνημονιακές εξισώσεις.”