Ν.Παππάς:Το ΔΝΤ παραδέχεται τα λάθη του και τα επαναλαβάνει

“Η Christine Lagarde έχει παραδεχθεί ότι το ΔΝΤ απέτυχε στην υπόθεση της Ελλάδας. Ποιος είναι ο πυρήνας των πολιτικών που έχουν αποτύχει; Η εσωτερική υποτίμηση και η πλήρης απελευθέρωση των αγορών εργασίας”. Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι ενώ παραδέχονται τα λάθη τους, τα επαναλαμβάνουν” σημείωσε ο Νίκος Παππας.

Ο Υπουργός ξεκίνησε την παρέμβασή του με συλλυπητήρια στο γαλλικό λαό εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και των Ελλήνων για τη νέα τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια.

Μεταξύ άλλων στάθηκε στο βρετανικό δημοψήφισμα και ιδιαίτερα στην επόμενη μέρα για την Ευρώπη και την πορεία αυτής. “Η βρετανική απόρριψη της Ε.Ε. ευθυγραμμίζεται με τις πολιτικές εξελίξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη: Ευρωσκεπτικισμός, άνοδος των ακροδεξιών και λαϊκίστικων κινημάτων και κομμάτων, εντεινόμενες ανισότητες και ανασφάλεια της ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης, και κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων” επισήμανε ο Νίκος Παππάς.

Ο ίδιος πρότεινε “να συστήσουμε μία συμμαχία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων για να καταστήσουμε την Ευρώπη ικανή να επιλύει τα προβλήματά της με διαφάνεια και δημοκρατική ευθύνη”.

Δεν παρέλειψε μάλιστα να αναφερθεί στο προσφυγικό τονίζοντας ότι “το έλλειμμα αλληλεγγύης που υπάρχει στην Ευρώπη” με ‘κλειστά μάτια, κλειστά σύνορα”, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, στη συνεδρίαση των Υπουργών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.

“Αγαπητοί Φίλοι,

Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στο γαλλικό λαό και στη γαλλική κυβέρνηση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και των Ελλήνων για τη νέα τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια.

Θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε ξανά ότι είναι αναγκαίο να διαφυλάξουμε αυτό που είμαστε, ανοιχτές και χωρίς διακρίσεις κοινωνίες.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές – ιδιαιτέρως το φίλο μου Sandro [Gozi] – για την πρόσκληση προς την ελληνική κυβέρνηση σε αυτήν τη σημαντική από χρονική και πολιτική άποψη συνάντηση.

Θα είμαι σύντομος στην παρέμβασή μου και δεν θα υπερβώ τα χρονικά όρια που αναλογούν σε έναν παρατηρητή.

Μετά το βρετανικό δημοψήφισμα η Ευρώπη έχει φθάσει σε ένα από τα σημεία της ιστορίας όπου οι αποφάσεις για τη μελλοντική της πορεία δεν μπορούν και δεν πρέπει να αναβληθούν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου.

Σε σημαντικές στιγμές καμπής ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια διττή επιλογή: ή να προχωρήσουμε με μια συνηθισμένη (business as usual) προσέγγιση ή να υιοθετήσουμε μια πολιτική αλλαγών ώστε να καταστήσουμε το ευρωπαϊκό σχέδιο εκ νέου ελκυστικό για τους ευρωπαίους πολίτες.

Η βρετανική απόρριψη της Ε.Ε. ευθυγραμμίζεται με τις πολιτικές εξελίξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη: Ευρωσκεπτικισμός, άνοδος των ακροδεξιών και λαϊκίστικων κινημάτων και κομμάτων, εντεινόμενες ανισότητες και ανασφάλεια της ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης, και κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικής δυναμικής, η αδράνεια σημαίνει κατάρρευση. Ποιες είναι οι επιλογές; Μίσος και εθνικισμός από την ακροδεξιά. Περίπου τα ίδια από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα  που προκάλεσε το τρέχον πολιτικό αδιέξοδο και την άνοδο της ακροδεξιάς. Ή περισσότερο διαφανής, δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη – κάτι που καθιστά την Ευρώπη καλύτερη. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση της αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων.

Έτσι λοιπόν, βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε ένα διακυβερνητικό όργανο αλλά ο στόχος είναι να επαναφέρουμε τη λήψη αποφάσεων στην Ευρώπη. Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί.

Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κληρονομιά της ευρωπαϊκής κρίσης καταδεικνύει την κατεύθυνση της δράσης.

Το εσωτερικό έγγραφο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος με τίτλο, «Μια νέα ατζέντα για την Ευρώπη 2016-2019 –Οδικός χάρτης μετά το βρετανικό δημοψήφισμα» (A New Agenda for Europe 2016-2019 – PES Roadmap following the UK referendum) συνιστά ένα χρήσιμο εργαλείο δράσης. Το πρώτο βήμα θα πρέπει να γίνει στη Σύνοδο της Μπρατισλάβας στις 16 Σεπτεμβρίου. Μια πιθανή ιεράρχηση προτεραιοτήτων για αυτόν τον σκοπό θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη:

1. Να προαχθεί η βασική προτεραιότητα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος

2. Να συνεισφέρουμε σε εθνικό επίπεδο στα συγχρηματοδοτούμενα έργα των ευρωπαϊκών διαθρωτικών ταμείων και των ταμείων συνοχής, καθώς και να παρέχουμε δημόσιες επενδύσεις στην εκπαίδευση χωρίς να προσμετρούνται ως υπέρβαση των τιμών αναφοράς του ελλείμματος και του χρέους και, ως εκ τούτου, η Επιτροπή να μην εκκινεί τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος.

3. Να ολοκληρωθεί η τραπεζική ένωση με το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασφάλισης Καταθέσεων,

4. Να εφαρμοστεί η αναθεωρημένη πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Κοινή Ενιαία Βάση Επιχειρηματικής Φορολόγησης για τις δραστηριότητες των εταιρειών (ΚΕΦΒΔΕ) ώστε να αποφεύγεται ο αθέμιτος φορολογικός ανταγωνισμός και να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα κατά των φορολογικών παραδείσων και

5. Να τεθεί πλαφόν της τάξης του 15% του ΑΕΠ επί του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους για όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Πρόκειται για ένα πολύ χρήσιμο δίδαγμα της ελληνικής κρίσης. Να μην υποφέρει κανείς άλλος.

Πιστεύουμε ότι η πιο σημαντική ικανότητα της πολιτικής ηγεσίας είναι να αποκομίζει μαθήματα από την ιστορία και να διδάσκεται από την εμπειρία.

Για παράδειγμα, η Christine Lagarde έχει παραδεχθεί ότι το ΔΝΤ απέτυχε στην υπόθεση της Ελλάδας. Αυτή είναι πολύ σοβαρή, θα έλεγα ιστορικής σημασίας δήλωση. Ποιος είναι ο πυρήνας των πολιτικών που έχουν αποτύχει;

Η εσωτερική υποτίμηση και η πλήρης απελευθέρωση των αγορών εργασίας.

Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι ενώ παραδέχονται τα λάθη τους, τα επαναλαμβάνουν. Την ώρα που μιλάμε, επιμένουν στην πλήρη απελευθέρωση των περιορισμών στις συλλογικές απολύσεις και στην επαναφορά της ανταπεργίας των εργοδοτών (lock out).

Εάν μία οικονομία είναι στάσιμη και οι συλλογικές απολύσεις ισχύουν, οι εταιρείες θα απολύουν. Δεν θα προσλαμβάνουν. Και η στασιμότητα θα μετατραπεί σε ύφεση.

Αυτό που λέω, λοιπόν, είναι ότι το δίδαγμα του παρελθόντος είναι το ακόλουθο: Πρέπει να συστήσουμε μία συμμαχία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων για να καταστήσουμε την Ευρώπη ικανή να επιλύει τα προβλήματά της με διαφάνεια και δημοκρατική ευθύνη. Χωρίς να καταφεύγουμε σε θεσμούς που κάνουν λάθη και στη συνέχεια τα παραδέχονται και μετά τα επαναλαμβάνουν.

Πρέπει:

Πρώτον, να ενισχύσουμε την αρχή των ευρωπαϊκών λύσεων στα ευρωπαϊκά προβλήματα

Δεύτερον, να σταματήσουμε να παρακάμπτουμε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις διακυβερνητικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, π.χ. με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και τη μέθοδο Sherpa

Τρίτον, να εξαλείψουμε το έλλειμμα αλληλεγγύης που υπάρχει στην Ευρώπη και κατέστη εμφανές στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Κλειστά μάτια, κλειστά σύνορα.

Αυτές οι προτεραιότητες συνιστούν σημαντικές αλλαγές πολιτικής. Και καθήκον μας είναι να τις υλοποιήσουμε. Σας ευχαριστώ”