Επώδυνος συμβιβασμός;Τι είναι αυτό;

tj

 

 

Του Tyler Joker

 

Επώδυνος συμβιβασμός;Τι είναι αυτό;

Όλοι πέφτουμε από τα σύννεφα,κανένας μας δεν γνωρίζει αυτήν την έννοια, το πρόσωπο μας σκάει με δύναμη πάνω στον δρόμο της ιδεολογικής καθαρότητας και του φαντασιακού που έχουμε περιπτωσιολογικά σχηματίσει για τον κόσμο.

Με όσες δυνάμεις μας έχουν απομείνει σηκώνουμε το βλέμμα μας και αποσβολωμένοι αναρωτιόμαστε πώς και γιατί προδοθήκαμε”, για ακόμα μια φορά.Πώς και γιατί μας “πούλησε”.Πώς και γιατί μας “καταδίκασε”.Πώς και γιατί, το “Όχι” έγινε “Ναι”.Πώς και γιατί χάθηκε η “ελπίδα”.Πώς και γιατί χάθηκε η “αξιοπρέπεια”.

Η απάντηση,όμως,στο πώς και το γιατί είναι απλή,κι αυτή είναι ότι εντέλει και αυτός ήταν με τους “άλλους” και όχι με “εμάς”.

Βέβαια,είναι το σημείο που καταλήγεις στην ερώτηση «ποίοι είμαστε εμείς και ποίοι οι άλλοι».Ωστόσο και σε αυτό έχεις απάντηση.«Εμείς είμαστε οι καλοί,οι καθαροί».

Παρόλα αυτά,διορθωτικές εγκεφαλικές κινήσεις, στιγμιαία σε οδηγούν σε μια ενδελεχή αποτίμηση των πεπραγμένων του “κακού”.«Μήπως θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο»,αναρωτιέσαι.Τα σύννεφα,όμως,στα οποία και επέστρεψες, ίσα που σου επιτρέπουν να διακρίνεις τις εδαφικές ανωμαλίες της Γης και ευθύς πηδάς σε ένα ορατό σύνολο υδρατμών που σε δροσίζει με “ελπίδα” και “αξιοπρέπεια”.Κι έτσι καταλήγεις, σαν άλλος Δίας,να στέκεσαι στα σύννεφα και να κατακεραυνώνεις τον “αμαρτωλό”.

Επώδυνος συμβιβασμός ;«Με ποιο δικαίωμα»,συνεχίζεις επίμονα να αναρωτιέσαι.

Κουράζεσαι όμως και δεν αργούν τα μάτια σου να κλείσουν.Μα ξαφνικά ένας αέρας σπρώχνει το αιωρούμενο στρώμα σου και απαλά το  ακουμπάει στο έδαφος.

black-and-white-wolfΞυπνάς απότομα,συνειδητοποιώντας ότι βρίσκεσαι στη ζωή σου και περικυκλωμένος από πρόσωπα.

Πρόσωπα της δουλειάς σου, πρόσωπα της οικογενείας σου, πρόσωπα άγνωστα.Τυχαία, σε πλησιάζει το αφεντικό της δουλειάς σου και σου ανακοινώνει ότι από αύριο θα σου μειώσει τον μισθό και θα δουλεύεις 2 ώρες επιπλέον.Ο θυμός σου ξεχειλίζει, μα συγκαταβατικά συμφωνείς,γιατί δεν μπορείς την δεδομένη στιγμή να μείνεις χωρίς δουλειά.

Πιάνεις τον εαυτό σου να “συμβιβάζεται”,να “εξευτελίζεται” και να υποκύπτει στον εκβιασμό.Θυμάσαι όμως ότι λίγα χρόνια πριν, είχες κάνει το ίδιο στον υπάλληλό σου πριν κλείσεις το μαγαζί λόγω χρεών προς τις τράπεζες.

Πιο πέρα,συναντάς έναν φίλο από τα παλιά με τον οποίο είχατε πάψει να μιλάτε.Πλησιάζοντας,αντιλαμβάνεσαι ότι έρχεται με εχθρικές διαθέσεις,μα πριν προλάβεις να αντιδράσεις το χέρι του έχει βρεθεί στο πρόσωπό σου και τα μόνα λόγια που ακούς,προτού απομακρυνθεί,είναι:«Αυτό γιατί τότε με πρόδωσες».Σε κλάσματα του δευτερολέπτου απαντάς εσωτερικά : «E και, με έχουν προδώσει και εμένα κατά καιρούς»

Ο πόνος από το χτύπημα είναι τόσο ισχυρός που δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου, μετά από λίγο νιώθεις κάποιος να σε προσεγγίζει,τότε ακούγεται μια γυναικεία φωνή να λέει «με γέμισες πληγές και με ξέχασες».Σηκώνεις το κεφάλι σου και βλέπεις μια γυναίκα να τρέχει μακριά σου.Και πάλι όμως μια φωνή ακούγεται μέσα σου,που λέει:«E και, και εμένα με έχουν πληγιάσει»

Έχεις αποδυναμωθεί,το μυαλό σου έχει γίνει εργοστάσιο ανάκλησης  αναμνήσεων ενώ οι καυτές ακτίνες του ήλιου σε λούζουν,κάνοντάς σε να εκλιπαρείς για ένα σύννεφο.Τίποτα όμως,όλα βρίσκονται πλέον μόνο στο κεφάλι σου.

Τα “ναι” σου που έγιναν “όχι”,οι “προδοσίες”,οι “ελπίδες”,οι “συμβιβασμοί”,η εξουσία,οι ένοχες σιωπές,εμείς,οι άλλοι…σύννεφα και όξινη βροχή έχουν πλημμυρίσει το κρανίο σου .

Και ενώ η καταιγίδα συνεχίζεται,μιά αστραπή σε τρυπάει σχηματίζοντας μπροστά σου ένα εννοιολογικό σχήμα: Εγώ-Κοινωνία -Πολιτική

Σκέφτεσαι:«Tι σχέση μπορεί να έχω εγώ με την πολιτική του ψεύδους και της προδοσίας».

Τελικά,η μέρα ήταν κουραστική, κάθεσαι μπροστά σε μια οθόνη βλέποντας ένα ντοκιμαντέρ που δείχνει μια αγέλη λύκων να επιτίθεται σε καφέ αρκούδες.

Αναφωνείς όλο έκπληξη, «κοίτα να δεις η φύση».

 

 

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα